北宋官员、著名文学家、史学家、词人
〔宋代〕宋祁
古诗《拟西出阳关无故人》宋·宋祁,雨中柳色醉中迷,上马弯弓散马蹄。阳关门外故人远,独有残阳相伴西。
古诗《秋塘败荷》宋·宋祁,去时荷出小如钱,归见荷枯意惘然。秋后渐稀霜后少,白头黄叶两相怜。
古诗《玉楼春·春景》宋·宋祁,东城渐觉风光好,縠皱波纹迎客棹。绿杨烟外晓寒轻,红杏枝头春意闹。浮生长恨欢娱少,肯爱千金轻一笑?为君持酒劝斜阳,且向花间留晚照。
古诗《浪淘沙令·少年不管》宋·宋祁,少年不管,流光如箭。因循不觉韶光换。至如今,始惜月满、花满、酒满。扁舟欲解垂杨岸,尚同欢宴。日斜歌阕将分散。倚兰桡,望水远、天远、人远。