-
春阴
古诗《春阴》宋·刘敞,朝日送风光,宿云浓不卷。微阴助惆怅,旅思增婉婉。新花秀且含,芳草绿更远。乐赏及融怡,春晖未应晚。
-
送僧归君山
古诗《送僧归君山》宋·刘敞,羁旅头发白,寤寐君山青。远游负雅志,举俗笑独醒。西风吹新秋,幽兴浮洞庭。忽见九疑峰,如列枕上屏。辽辽伯牙意,寂然谁为听。归客适我愿,欢然叩柴...
-
寄贡甫
古诗《寄贡甫》宋·刘敞,贫别书信阔,接壤如天涯。沉忧心肠窄,少日如岁时。食荼苦在味,集蓼辛在外。百感从中生,通夕不遑寐。世路岂飘风,游子常转蓬。镜中见二毛,何啻非老...
-
菖蒲
古诗《菖蒲》宋·刘敞,香清自足爱,味厚非所伦。如何缺缺徒,反以花为真。花奇不可见,举世皆忌辛。谁将擢仙骨,愿比芝苗珍。
-
答君章誉两儿见寄
古诗《答君章誉两儿见寄》宋·刘敞,窥镜见二毛,自怜忧患馀。岂惟壮心尽,方与功名疏。终岁不捉笔,历时长束书。顾常念绝学,正复伤离居。忽忽莫自聊,悠悠空岁除。过壮而无闻,我其众人...
-
韩文公画像分题
古诗《韩文公画像分题》宋·刘敞,微言昔废绝,大道随荒榛。上下千岁间,天将复斯文。若人实命世,述作参鬼神。横制万里波,不为流俗珍。大音破昏聋,有若雷霆震。惜乎世莫用,竟以奇怪...
-
风雨
古诗《风雨》宋·刘敞,人生老去自多忧,索索逢春却似秋。过尽百花初不省,何须风雨更添愁。
-
灵椿馆风折椿树
古诗《灵椿馆风折椿树》宋·刘敞,野人独爱灵椿馆,馆前灵椿耸危干。风柔雨练三月馀,奕奕中庭荫华伞。清阴及物不自惜,赤日当天损炎旱。危檐密牖清有馀,翠竹猗桐何足算。南山白虎啸狂...
-
陈郎中竹园
古诗《陈郎中竹园》宋·刘敞,苍竿十馀亩,岁晚色更好。诘曲逗远村,深沉象晴岛。鸣禽自相应,风叶不待扫。何事主人心,白头三署老。
-
奉酬春卿资政给事见寄并贶法酒
古诗《奉酬春卿资政给事见寄并贶法酒》宋·刘敞,王甸雄三辅,侯邦重百城。公虽纵谈笑,人自服神明。烹干元和正,陶镕庶物精。优游破馀地,洒落动高情。讼比甘棠息,居无吠犬惊。勤追頖宫学,继出汝南...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
遇海舟
古诗《遇海舟》宋·刘敞,秦王好神仙,东上琅琊台。蛾眉绿发五千辈,去乘长风款蓬莱。此时秦人海旁立,生别死分不敢泣。但见高帆云中没,野鸟悲鸣为翔集。过海舟,何时还,火焚...
-
杨十一没后重登见山楼有感
古诗《杨十一没后重登见山楼有感》宋·刘敞,平生交一臂,观化此山川。俯仰成陈迹,高低俱绝弦。浮云杳何处,衰病兀萧然。扰扰红尘合,谁予慰目前。
-
某往岁侍大人守丹阳粗知此郡之盛复戏成小诗呈子高
古诗《某往岁侍大人守丹阳粗知此郡之盛复戏成小诗呈子高》宋·刘敞,自古佳丽地,到今风物奇。群山尽回抱,绿水止逶迤。事体存都会,繁华盛昔时。秋声雄鼓角,晓色乱旌旗。楼观浑飞动,林峦互蔽亏。子鹅留客饮,白纻送歌...
-
蒲三首·其三
古诗《蒲三首·其三》宋·刘敞,青青水中蒲,谁能移之陆。妇人系所徇,憔悴甘独宿。
-
送子高知润州
古诗《送子高知润州》宋·刘敞,屈指朝廷士,谁能望素风。贤良方正举,父子弟兄同。鄙谚黄金贵,愚儒白首穷。今看一战霸,信有万夫雄。官秩南宫峻,天文右掖通。埙篪谐大雅,鸿鹄起层...
-
草虫扇子
古诗《草虫扇子》宋·刘敞,洒落烟纨薄,肖翘物象奇。坐愁冰鉴释,深恐夏虫疑。
-
叠韵
古诗《叠韵》宋·刘敞,图书如蘧庐,吏事累志意。招邀即逍遥,醉寐自弃置。
-
山行
古诗《山行》宋·刘敞,荒径惑东西,回环极翠微。空持征鸟意,长作准绳飞。
-
怀陈州旧居所种桐寄黄翁
古诗《怀陈州旧居所种桐寄黄翁》宋·刘敞,忽忆南轩树,春风空复来。陈亡韶已矣,孔老凤悠哉。不作沟中断,应随爨下灰。旧居阡陌并,君到为徘徊。
-
夏晚
古诗《夏晚》宋·刘敞,闰馀时侯早,夏晚似新秋。月出空堂静,蝉鸣深树幽。健逢鹰学习,喜见火倾流。早晚凉飙起,重修白罽裘。