-
临海驿夏日
古诗《临海驿夏日》宋·寇凖,岭外突蒸当盛暑,雨馀新馆觉微凉。最怜夏木青阴合,时有莺声似故乡。
-
南阳夏日
古诗《南阳夏日》宋·寇凖,绿杨阴密覆回廊,深院帘垂昼景长。人静独闻幽鸟语,风来时有异花香。世间宠辱皆尝遍,身外声名岂足量。闲读南华真味理,片心惟只许蒙庄。
-
庐山
古诗《庐山》宋·寇凖,江南到处佳山水,庐阜丹霞是胜游。独抱古琴携竹杖,若逢绝境莫归休。
-
书河上亭壁·其四
古诗《书河上亭壁·其四》宋·寇凖,暮天寥落冻云垂,一望危亭欲下迟。临水数村谁画得,浅山寒雪未销时。
-
初夏雨中
古诗《初夏雨中》宋·寇凖,绿树新阴暗井桐,杂英当砌坠疏红。重门寂寂经初夏,尽日垂帘细雨中。
-
江上
古诗《江上》宋·寇凖,古岸萧萧闻去雁,平芜杳杳更斜晖。空江极目望不尽,枫叶半红人未归。
-
甘草子·春早
古诗《甘草子·春早》宋·寇凖,春早。柳丝无力,低拂青门道。暖日笼啼鸟。初坼桃花小。遥望碧天净如扫。曳一缕、轻烟缥缈。堪惜流年谢芳草。任玉壶倾倒。
-
蝶恋花·四十年来身富贵
古诗《蝶恋花·四十年来身富贵》宋·寇凖,四十年来身富贵,游处烟霞,步履如平地。紫府丹台仙籍里,皆知独擅无双美。将相兼荣谁敢比,彩凤徊翔,重浴荀池水。位极人臣功济世,芬芳天下歌桃李。
-
春昼偶书
古诗《春昼偶书》宋·寇凖,白昼偶成芳草梦,起来幽兴有谁知。风帘不动黄鹂语,坐见庭花日影移。
-
追思柳恽汀洲之咏尚有遗妍因书一绝
古诗《追思柳恽汀洲之咏尚有遗妍因书一绝》宋·寇凖,杳杳烟波隔千里,白蘋香散东风起。日落汀洲一望时,愁情不断如春水。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
春昼
古诗《春昼》宋·寇凖,年长追游兴渐凋,况兼巴峡景萧萧。闲斋为谢杨花到,时拂残书慰寂寥。
-
踏莎行·寒草烟光阔
古诗《踏莎行·寒草烟光阔》宋·寇凖,寒草烟光阔,渭水波声咽。春潮雨霁轻尘歇。征鞍发。指青青杨柳,又是轻攀折。动黯然,知有后会甚时节?更进一杯酒,歌一阕。叹人生,最难欢聚易离别。...
-
踏莎行·春暮
古诗《踏莎行·春暮》宋·寇凖,春色将阑,莺声渐老,红英落尽青梅小。画堂人静雨蒙蒙,屏山半掩余香袅。密约沉沉,离情杳杳,菱花尘满慵将照。倚楼无语欲销魂,长空黯淡连芳草。
-
书河上亭壁·其三
古诗《书河上亭壁·其三》宋·寇凖,蝉鸣日正树阴浓,避暑行吟独杖筇。却爱野云无定处,水边容易耸奇峰。
-
春日登楼怀归
古诗《春日登楼怀归》宋·寇凖,高楼聊引望,杳杳一川平。野水无人渡,孤舟尽日横。荒村生断霭,深树语流莺。旧业遥清渭,沉思忽自惊。
-
阳关引·塞草烟光阔
古诗《阳关引·塞草烟光阔》宋·寇凖,塞草烟光阔,渭水波声咽。春朝雨霁轻尘歇。征鞍发。指青青杨柳,又是轻攀折。动黯然,知有后会甚时节。更尽一杯酒,歌一阕。叹人生,最难欢聚易离别。...
-
柳
古诗《柳》宋·寇凖,晓带轻烟间杏花,晚凝深翠拂平沙。长条别有风流处,密映钱塘苏小家。
-
邺中和崔迈著作·其一
古诗《邺中和崔迈著作·其一》宋·寇凖,虚室凝愁厌夜眠,长吟静对欲凉天。梦回故国人空还,望断重城月自圆。时泰未能抛组绶,性孤终是忆林泉。明朝奉诏遐方去,何处烟江寄客船。
-
江南春·波渺渺
古诗《江南春·波渺渺》宋·寇凖,波渺渺,柳依依。孤村芳草远,斜日杏花飞。江南春尽离肠断,蘋满汀洲人未归。
-
虚堂
古诗《虚堂》宋·寇凖,虚堂寂寂草虫鸣,欹枕难忘是旧情。斜月半轩疏树影,夜深风露更凄清。