-
书河上亭壁·其二
古诗《书河上亭壁·其二》宋·寇凖,堤草惹烟连野绿,岸花经雨压枝红。年来多病辜春醉,惆怅河桥酒旆风。
-
微凉
古诗《微凉》宋·寇凖,高桐深密间幽篁,乳燕声稀夏日长。独坐水亭风满袖,世间清景是微凉。
-
华山
古诗《华山》宋·寇凖,祇有天在上,更无山与齐。举头红日近,回首白云低。
-
春昼
古诗《春昼》宋·寇凖,午昼花阴静,春风数蝶飞。坐来生远思,深院燕初归。
-
夏日
古诗《夏日》宋·寇凖,离心杳杳思迟迟,深院无人柳自垂。日暮长廊闻燕语,轻寒微雨麦秋时。
-
纸鸢
古诗《纸鸢》宋·寇凖,碧落秋方静,腾空力尚微。清风如可托,终共白云飞。
-
书河上亭壁
古诗《书河上亭壁》宋·寇凖,岸阔樯稀波渺茫,独凭危槛思何长。萧萧远树疏林外,一半秋山带夕阳。
-
月夜怀故人
古诗《月夜怀故人》宋·寇凖,清夜月初满,藓庭吟更幽。梧桐疏影老,蟋蟀乱声秋。旧国情何极,空江思欲流。故人今底处,危坐独凝愁。
-
咏华山
古诗《咏华山》宋·寇凖,只有天在上,更无山与齐。举头红日近,回首白云低。