-
偶得吟
古诗《偶得吟》宋·邵雍,林间无事可装怀,昼睡功劳酒一杯。残梦不能全省记,半随风雨过东街。
-
贵贱吟
古诗《贵贱吟》宋·邵雍,系自我者,可以力行。系自人者,难乎力争。贵为万乘,亦莫之矜。贱为匹夫,亦莫之凌。
-
林下吟
古诗《林下吟》宋·邵雍,林下一般奇,俗人那得知。乍圆明月夜,才放好花枝。美酒未斟满,佳宾莫放归。世间优我辈,幸有这些儿。
-
齐郑吟
古诗《齐郑吟》宋·邵雍,子产何尝辞郑小,晏婴殊不愿齐衰。二贤生若得其地,才业当为王者师。
-
南园南晚步思亡弟
古诗《南园南晚步思亡弟》宋·邵雍,南园之南草如茵,迎风晚步清无尘。不得与尔同欢欣,又疑天上有飞云。一片世间来作人,飘来飘去殊无因。
-
故连昌宫
古诗《故连昌宫》宋·邵雍,洛水来西南,昌水来西北。二水合流处,宫墙有遗壁。行人徒想像,往事皆陈迹。空馀女几山,正对三乡驿。
-
二说吟
古诗《二说吟》宋·邵雍,治不变俗,教不易民。甘龙之说,亦或可循。常人习俗,学者溺闻。商鞅之说,异乎所云。
-
人情吟
古诗《人情吟》宋·邵雍,古事参今事,今人乃古人。只应情未浃,情浃自相亲。
-
谢寿安簿寄锦屏山下所失剪刀
古诗《谢寿安簿寄锦屏山下所失剪刀》宋·邵雍,江夏尚能悲坠履,少原唯解泣遗簪。一刀所失安足系,不那久经人用心。
-
人事吟
古诗《人事吟》宋·邵雍,人无取次,事莫因循。因循失事,取次坏人。人无率尔,事贵丁宁。率尔近薄,丁宁近诚。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
人玉吟
古诗《人玉吟》宋·邵雍,玉不自珍人与珍,人珍何谢玉之纯。然知粹美始终一,更看清光表里真。韬韫有名初在石,琢磨成器却须人。古人已死不复见,被褐之言不谬云。
-
天津感事二十六首·其二十一
古诗《天津感事二十六首·其二十一》宋·邵雍,着身静处观人事,放意闲中炼物情。去尽风波存止水,世间何事不能平。
-
女几祠
古诗《女几祠》宋·邵雍,西南有高山,山在杳冥间。神仙不可见,满目空云烟。千年女几祠,门临洛水边。但闻霓裳曲,世人犹或传。
-
恩怨吟
古诗《恩怨吟》宋·邵雍,人之常情,无重于死。恩感人心,死犹有喜。怨结人心,死犹未已。恩怨之深,使人如此。
-
感事吟又五首·其四
古诗《感事吟又五首·其四》宋·邵雍,曾闻不若见,曾见不如经。既用身经过,何烦口说行。改诗知化笔,醒酒识和羹。料得人间事,无由出此情。
-
小圃睡起
古诗《小圃睡起》宋·邵雍,门外似深山,天真信可还。轩裳奔走外,日月往来间。有水园亭活,无风草木闲。春禽破幽梦,枝上语绵蛮。
-
感事吟又五首·其三
古诗《感事吟又五首·其三》宋·邵雍,万物道为枢,其来类自殊。性虽无厚薄,理亦有精粗。未若人为盛,还知物有馀。我生于此日,幸免作庸夫。
-
哭张师柔长官
古诗《哭张师柔长官》宋·邵雍,生平志在立功名,谁谓才难与命争。绝笔有诗形雅意,盖棺无地尽交情。胸中时事何由展,天下人才不复评。魂若有知宜自慰,子孙大可振家声。
-
自述二首·其二
古诗《自述二首·其二》宋·邵雍,陆海卧龙收爪甲,辽天老鹤戢毛衣。难攀骐骥日千里,易足鹪鹩巢一枝。最好朋侪同放适,博高台榭与登跻。云山胜处追寻遍,似我清闲更有谁。
-
答李希淳屯田三首·其一
古诗《答李希淳屯田三首·其一》宋·邵雍,去岁尝蒙远寄诗,当时已叹友朋希。如今存者殆非半,不纵欢游待几时。