-
三惑
古诗《三惑》宋·邵雍,老而不歇是一惑,安而不乐是二惑。闲而不清是三惑,三者之惑自戕贼。
-
伤足
古诗《伤足》宋·邵雍,灾由无妄得,为患固非深。乖已摄生理,贻亲忧虑心。乍然艰步履,偶尔阻登临。逾月方能出,难忘乐正箴。
-
书事吟
古诗《书事吟》宋·邵雍,他山有石能攻玉,玉未全成老已催。有限光阴随事去,无涯衰朽逐人来。陶镕情性诗千首,燮理筋骸酒一杯。六十六年无事日,心源方始似昭回。
-
落花短吟
古诗《落花短吟》宋·邵雍,满园桃李正离披,更被狂风非意吹。长是忧愁初谢处,却须思念未开时。奈何红艳易消歇,不似青阴少改移。九十日春都去尽,樽前安忍更颦眉。
-
水旱吟·其一
古诗《水旱吟·其一》宋·邵雍,尧水九年,汤旱七载。调燮之功,此时安在。
-
长忆乍能言
古诗《长忆乍能言》宋·邵雍,长忆乍能言,朝游父母前。方行初下膝,既老遂华颠。在昔四五岁,于今六十年。却看儿女戏,又喜又潸然。
-
闲中吟·其二
古诗《闲中吟·其二》宋·邵雍,闲中气味真,真处是天民。富有林泉乐,清无市井尘。烂游千圣奥,醉拥万花春。莫作伤心事,伤心愁杀人。
-
酒少吟
古诗《酒少吟》宋·邵雍,此物近来贫,时时得数斤。如茶辜老朽,似药负交亲。未饮先忧尽,虽斟不敢频。何由同九日,长有白衣人。
-
训世孝弟诗十首·其三
古诗《训世孝弟诗十首·其三》宋·邵雍,子孝亲兮弟敬哥,休伤和气忿争多。偏生嫉妒偏艰窘,暗积私房暗折磨。不孝自然生忤逆,无仁实是出妖魔。但闻孝弟传千古,子孝亲兮弟敬哥。
-
和君实端明花庵二首·其一
古诗《和君实端明花庵二首·其一》宋·邵雍,不用丹楹刻桷为,重重自有翠阴垂。后人继取天真意,种莳增华非所宜。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偶书·其三
古诗《偶书·其三》宋·邵雍,妻强夫殃,奴强主殃,臣强君殃。尾大于身,冰坚于霜。辩之不早,国破家亡。
-
迷悟吟
古诗《迷悟吟》宋·邵雍,君子改过,小人饰非。改过终悟,饰非终迷。终悟福至,终迷祸归。
-
欢笑
古诗《欢笑》宋·邵雍,划平荆棘盖楼台,楼上笙簧鼎沸开。欢笑未绝兵火起,从前荆棘却生来。
-
试砚
古诗《试砚》宋·邵雍,富贵傲人人未信,还知富贵去如何。常观静处光阴好,亦恐闲时思虑多。日出自然天不暗,风来安得水无波。世间大有平田地,因甚须由捷径过。
-
窥开吟·其十一
古诗《窥开吟·其十一》宋·邵雍,物理窥开后,人情照破时。欲知花烂漫,须是叶离披。
-
和内乡李师甫长官见寄二首·其二
古诗《和内乡李师甫长官见寄二首·其二》宋·邵雍,岁丰时又康,为邑在南阳。不废吏民事,得游云水乡。春输桃李艳,风荐蕙兰香。太守兼贤杰,且无奔走忙。
-
时事吟·其一
古诗《时事吟·其一》宋·邵雍,时之来兮其势可乘,时之去兮其势遂生。前日之事兮今日不行,今日之事兮后来必更。
-
演绎吟·其一
古诗《演绎吟·其一》宋·邵雍,万事入沉吟,其来味更深。虽然曾过眼,须是更经心。过眼未尽见,经心肯尽寻。尽寻能得见,方始是真金。
-
赠富公
古诗《赠富公》宋·邵雍,天下系休戚,世间谁拟伦。三朝为宰相,四水作闲人。照破万古事,收归一点真。不知缘底事,见我却殷勤。
-
偶书·其四
古诗《偶书·其四》宋·邵雍,才高命寡,耻居人下。若不固穷,非知道者。