-
责子
古诗《责子》魏晋·陶渊明,白发被两鬓,肌肤不复实。虽有五男儿,总不好纸笔。阿舒已二八,懒惰故无匹。阿宣行志学,而不爱文术。雍端年十三,不识六与七。通子垂九龄,但觅梨与...
-
读史述九章
古诗《读史述九章》魏晋·陶渊明,余读《史记》,有所感而述之。【夷齐】二子让国,相将海隅。天人革命,绝景穷居。采薇高歌,慨想黄虞。贞风淩俗,爰感懦夫。【箕子】去乡之感,犹有迟...
-
拟古九首·其七
古诗《拟古九首·其七》魏晋·陶渊明,日暮天无云,春风扇微和。佳人美清夜,达曙酣且歌。歌竟长叹息,持此感人多。皎皎云间月,灼灼叶中华。岂无一时好,不久当如何?
-
停云诗
古诗《停云诗》魏晋·陶渊明,【其一】霭霭停云,濛濛时雨。八表同昏,平路伊阻。静寄东轩,春醪独抚。良朋悠邈,搔首延伫。【其二】停云霭霭,时雨濛濛。八表同昏,平陆成江。有酒...
-
归园田居·其三
古诗《归园田居·其三》魏晋·陶渊明,种豆南山下,草盛豆苗稀。晨兴理荒秽,带月荷锄归。道狭草木长,夕露沾我衣。衣沾不足惜,但使愿无违。
-
杂诗十二首·其一
古诗《杂诗十二首·其一》魏晋·陶渊明,人生无根蒂,飘如陌上尘。分散逐风转,此已非常身。落地为兄弟,何必骨肉亲!得欢当作乐,斗酒聚比邻。盛年不重来,一日难再晨。及时当勉励,岁月不待...
-
腊日
古诗《腊日》魏晋·陶渊明,风雪送余运,无妨时已和。梅柳夹门植,一条有佳花。我唱尔言得,酒中适何多!未能明多少,章山有奇歌。
-
时运·其一
古诗《时运·其一》魏晋·陶渊明,迈迈时运,穆穆良朝。袭我春服,薄言东郊。山涤余霭,宇暧微霄。有风自南,翼彼新苗。
-
闲情赋
古诗《闲情赋》魏晋·陶渊明,初,张衡作《定情赋》,蔡邕作《静情赋》,检逸辞而宗澹泊,始则荡以思虑,而终归闲正。将以抑流宕之邪心,谅有助于讽谏。缀文之士,奕代继作;因并触...
-
归去来兮辞(并序)
古诗《归去来兮辞(并序)》魏晋·陶渊明,归去来兮,田园将芜胡不归?既自以心为形役,奚惆怅而独悲?悟已往之不谏,知来者之可追。实迷途其未远,觉今是而昨非。舟遥遥以轻飏,风飘飘而吹衣。...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
读山海经十三首·其十
古诗《读山海经十三首·其十》魏晋·陶渊明,精卫衔微木,将以填沧海。刑天舞干戚,猛志固常在。同物既无虑,化去不复悔。徒设在昔心,良辰讵可待。
-
五柳先生传
古诗《五柳先生传》魏晋·陶渊明,先生不知何许人也,亦不详其姓字。宅边有五柳树,因以为号焉。闲静少言,不慕荣利。好读书,不求甚解,每有会意,便欣然忘食。性嗜酒,家贫不能常得,...
-
拟古九首·其三
古诗《拟古九首·其三》魏晋·陶渊明,仲春遘时雨,始雷发东隅。众蛰各潜骇,草木纵横舒。翩翩新来燕,双双入我庐。先巢故尚在,相将还旧居。自从分别来,门庭日荒芜;我心固匪石,君情定何...
-
感士不遇赋
古诗《感士不遇赋》魏晋·陶渊明,昔董仲舒作《士不遇赋》,司马子长又为之。余尝于三余之日,讲习之暇,读其文,慨然惆怅。夫履信思顺,生人之善行,抱朴守静,君子之笃素。自真风告逝...
-
饮酒二十首·其四
古诗《饮酒二十首·其四》魏晋·陶渊明,栖栖失群鸟,日暮犹独飞。徘徊无定止,夜夜声转悲。厉响思清远,去来何依依。因值孤生松,敛翮遥来归。劲风无荣木,此荫独不衰。托身已得所,千载不相...
-
归园田居·其一
古诗《归园田居·其一》魏晋·陶渊明,少无适俗韵,性本爱丘山。误落尘网中,一去三十年。羁鸟恋旧林,池鱼思故渊。开荒南野际,守拙归园田。方宅十余亩,草屋八九间。榆柳荫后檐,桃李罗堂...
-
饮酒·其五
古诗《饮酒·其五》魏晋·陶渊明,结庐在人境,而无车马喧。问君何能尔?心远地自偏。采菊东篱下,悠然见南山。山气日夕佳,飞鸟相与还。此中有真意,欲辨已忘言。
-
癸卯岁始春怀古田舍二首·其二
古诗《癸卯岁始春怀古田舍二首·其二》魏晋·陶渊明,先师有遗训,忧道不忧贫。瞻望邈难逮,转欲志长勤。秉耒欢时务,解颜劝农人。平畴交远风,良苗亦怀新。虽未量岁功,既事多所欣。耕种有时息,行者无问...
-
四时
古诗《四时》魏晋·陶渊明,春水满四泽,夏云多奇峰。秋月扬明辉,冬岭秀寒松。
-
桃花源记
古诗《桃花源记》魏晋·陶渊明,晋太元中,武陵人捕鱼为业。缘溪行,忘路之远近。忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷。渔人甚异之。复前行,欲穷其林。林尽水源,...