-
卧龙之游得秋字赋诗纪事呈同游诸名胜聊发一笑
古诗《卧龙之游得秋字赋诗纪事呈同游诸名胜聊发一笑》宋·朱熹,蹑石度急涧,穷源得灵湫。谽谺两对立,喷薄中怒投。何年避人世,结屋栖岩陬。嘉名信有托,故迹谁能求。我来一经行,凄其仰前修。邻翁识此意,伐木南山...
-
秘阁张丈简寂之篇韵高难继别赋五字以谢来贶
古诗《秘阁张丈简寂之篇韵高难继别赋五字以谢来贶》宋·朱熹,劳农会稽宅,息驾丹元乡。丹元不可见,翠壁空云房。是时中春月,暄风发新阳。白水注幽壑,绿树敷崇冈。俯听足怡悦,仰观共徜徉。班坐得瑶草,倾壶出琼...
-
丁丑冬在温陵陪敦宗李丈与一二道人同和东坡惠州梅花诗皆一再往反昨日见梅追省前事忽忽五年旧诗不复可记忆再和一篇呈诸友兄一笑同
古诗《丁丑冬在温陵陪敦宗李丈与一二道人同和东坡惠州梅花诗皆一再往反昨日见梅追省前事忽忽五年旧诗不复可记忆再和一篇呈诸友兄一笑同》宋·朱熹,江梅欲破江南村,无人解与招芳魂。朔云为断蜂蝶信,冻雨一洗烟尘昏。天怜绝艳世无匹,故遣寂寞依山园。自欣羌笛娱夜永,未要邹律回春温。连娟窥水堕残...
-
西源居士斸寄秋兰小诗为谢
古诗《西源居士斸寄秋兰小诗为谢》宋·朱熹,知有幽芳近水开,故攀危磴斸苍苔。却怜病客空斋冷,带雨和烟远寄来。
-
下元节假行视陂塘因与宾友挈儿甥出郭登山归赋二诗示子直春卿及折桂云谷并写呈郡中诸寮友
古诗《下元节假行视陂塘因与宾友挈儿甥出郭登山归赋二诗示子直春卿及折桂云谷并写呈郡中诸寮友》宋·朱熹,庐阜东北际,岧峣五峰尊。中岩穹林绕,青天白云屯。郡阁有佳眺,徙倚空朝昏。今晨幸休暇,发轫北郭门。牵萝出林端,蹑屐跻云根。高寻却深宦,小憩欣潺...
-
两绝句送顺之南归·其一
古诗《两绝句送顺之南归·其一》宋·朱熹,门前三径长蒿莱,愧予殷勤千里来。校罢遗书却归去,此心元自不曾灰。
-
次益老韵
古诗《次益老韵》宋·朱熹,乾坤极处无今古,道术多岐自短长。傥有新思还告我,不应无雁到衡阳。
-
训蒙绝句·三省二首·其二
古诗《训蒙绝句·三省二首·其二》宋·朱熹,用功事上实根源,三省真传入道门。理即是心随事显,事能尽理始心存。
-
池上示同游者
古诗《池上示同游者》宋·朱熹,藕叶盖波面,池花犹未红。聊承晓露馀,散步咏凉风。香气已飘忽,客怀谁与同。唯应同游子,芳意更匆匆。
-
黎岭西南水石佳处不减庐阜戏呈子厚
古诗《黎岭西南水石佳处不减庐阜戏呈子厚》宋·朱熹,谷深石瘦水潺潺,便是楞伽折桂间。珍重下邳圯上客,一年几度到庐山。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
奉同尤延之提举庐山杂咏十四篇·其十三·康王谷水帘
古诗《奉同尤延之提举庐山杂咏十四篇·其十三·康王谷水帘》宋·朱熹,循山西北骛,崎岖几经丘。前行荒蹊断,豁见清溪流。一涉台殿古,再涉川原幽。萦纡复屡渡,乃得寒岩陬。飞泉天上来,一落散不收。披崖日璀璨,喷壑风飕...
-
客舍听雨
古诗《客舍听雨》宋·朱熹,沈沈苍山郭,暮景含馀清。春霭起林际,满空寒雨生。投装即虚馆,檐响通夕鸣。遥想山斋夜,萧萧木叶声。
-
社后一日作
古诗《社后一日作》宋·朱熹,圣作重品节,等杀古所详。里有秦社稷,僭差遂无章。王纲谅已隳,精意尚不亡。尚论千载前,简编有遗芳。侃侃陈孺子,恂恂万春乡。敬恭事耆老,祷赛谨田...
-
次张彦辅赏梅韵
古诗《次张彦辅赏梅韵》宋·朱熹,朔风万里开云屏,清霜夜坠朝景晴。南枝浩荡正春色,冻蕊的皪含空明。花边偶对青铜镜,槁项不堪冰雪映。拥炉独坐只悲吟,振策出游舒远兴。暗香何处时一...
-
督役城楼
古诗《督役城楼》宋·朱熹,天高无游气,林景澹馀晖。感此霜露节,但伤风土非。季秋时序温,百卉不复腓。祗役郊原上,暄风一吹衣。仕身谅无补,课督渐饥羸。还忆故园日,策杖田中...
-
杉木长涧四首·其四
古诗《杉木长涧四首·其四》宋·朱熹,阡陌纵横不可寻,死伤狼籍正悲吟。若知赤子元无罪,合有人间父母心。
-
淳熙戊戌七月二十九日与子晦纯叟伯休同发屏山西登云谷越夕乃至而季通德功亦自山北来会赋诗记事以云卧衣裳冷分韵赋诗得冷字
古诗《淳熙戊戌七月二十九日与子晦纯叟伯休同发屏山西登云谷越夕乃至而季通德功亦自山北来会赋诗记事以云卧衣裳冷分韵赋诗得冷字》宋·朱熹,端策得幽贞,考槃寄兹岭。未成长往计,抱恨中耿耿。秋风吹庭树,遥夜枕席冷。感彼岁序移,慨此心事永。明晨发孤兴,趣驾向绝境。跻攀力虽倦,想象意逾...
-
次范硕夫题景福僧开窗韵
古诗《次范硕夫题景福僧开窗韵》宋·朱熹,昨日土墙当面立,今朝竹牖向阳开。此心若道无通塞,明暗何缘有去来。
-
与诸同寮谒奠北山过白岩小憩
古诗《与诸同寮谒奠北山过白岩小憩》宋·朱熹,联车涉修坂,览物穷山川。疏林泛朝景,翠岭含云烟。祠殿何沈邃,古木郁苍然。明灵自安宅,牲酒告恭虔。肸蚃理潜通,神虬亦蜿蜒。既欣岁事举,重喜景物...
-
忆斋中二首·其一
古诗《忆斋中二首·其一》宋·朱熹,高斋一远眺,西南见秋山。景翳夕阴起,竹密幽禽还。赏惬虑方融,理会心自闲。谁料今为客,寥落一窗间。