-
百一诗·其十一
古诗《百一诗·其十一》魏晋·应璩,野田何纷纷,城郭何落落。埋葬嫁娶家,皆是商旅客。丧侧食不饱,酒肉纷狼籍。
-
百一诗·其二十二
古诗《百一诗·其二十二》魏晋·应璩,山风寒折骨,目面尽生疮。
-
百一诗·其二十
古诗《百一诗·其二十》魏晋·应璩,有酒流如川,有肉积如岑。
-
百一诗·其十四
古诗《百一诗·其十四》魏晋·应璩,茫茫九州内,莫作帝者民。民有忠信行,莫非帝者臣。
-
百一诗·其二十三
古诗《百一诗·其二十三》魏晋·应璩,沟渎皆决溢。
-
百一诗·其二十四
古诗《百一诗·其二十四》魏晋·应璩,小儿抚尘。
-
百一诗·其十七
古诗《百一诗·其十七》魏晋·应璩,丰隆赐美味,受嚼方呥呥。鹿鸣吐野华,独食有何甘。
-
百一诗·其九
古诗《百一诗·其九》魏晋·应璩,百郡立中正,九州置都士。州闾与郡县,希疏如马齿。生不相识面,何缘别义理。十室称忠信,观过必党里。
-
百一诗·其十五
古诗《百一诗·其十五》魏晋·应璩,太官有馀厨,大小无不卖。岂徒脯与糗,醯醢及盐豉。
-
百一诗·其五
古诗《百一诗·其五》魏晋·应璩,散骑常师友,朝夕进规献。侍中主喉舌,万机无不乱。尚书统庶事,官人乘法宪。彤管珥纳言,貂珰表武弁。出入承明庐,车服一何焕。三寺齐荣秩,百僚所瞻...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
百一诗·其二十一
古诗《百一诗·其二十一》魏晋·应璩,革带绳为续,履舄穿无底。
-
诗·丈夫要雄戟
古诗《诗·丈夫要雄戟》魏晋·应璩,丈夫要雄戟,更来宿紫庭。今者宅四海,谁复有不并。
-
百一诗·其八
古诗《百一诗·其八》魏晋·应璩,汉末桓帝时,郎有马子侯。自谓识音律,请客鸣笙竽。为作陌上桑,反言凤将雏。左右伪称善,亦复自摇头。
-
百一诗·其十三
古诗《百一诗·其十三》魏晋·应璩,人才不能备,各有偏短长。稽可小人中,便辟必知芒。
-
诗·放戈释甲胄
古诗《诗·放戈释甲胄》魏晋·应璩,放戈释甲胄,乘轩入紫微。从容侍帷幄,光辅日月辉。
-
百一诗·其七
古诗《百一诗·其七》魏晋·应璩,古有行道人。陌上见三叟。年各百馀岁。相与锄禾莠。住车问三叟。何以得此寿。上叟前致辞。室内妪貌丑。中叟前置辞,量腹节所受。下叟前致辞。夜卧不覆...
-
百一诗·其十六
古诗《百一诗·其十六》魏晋·应璩,洛水禁罾罟,鱼鳖不为殖。空令自相啖,吏民不得食。
-
诗·城狐不可掘
古诗《诗·城狐不可掘》魏晋·应璩,城狐不可掘,社鼠不可熏。
-
百一诗·其十九
古诗《百一诗·其十九》魏晋·应璩,槥车在道路,征夫不得休。
-
杂诗·贫子语穷儿
古诗《杂诗·贫子语穷儿》魏晋·应璩,贫子语穷儿,无钱可把撮。耕自不得粟,采彼北山葛。箪瓢恒日在,无用相呵喝。