-
题归云庵壁
古诗《题归云庵壁》宋·释净端,老来林下养闲躯,茅屋清虚蚊蚋无。一径松虱何处起,入松穿竹两三株。
-
偈六首·其五
古诗《偈六首·其五》宋·释净端,天上无双月,人间只一僧。一堂风冷淡,千古意分明。
-
题假山石
古诗《题假山石》宋·释净端,无用无知顽石头,天生奇巧世人求。算来世上无闲物,假使无情不自由。
-
山居
古诗《山居》宋·释净端,吴山古寺近溪边,高阁虚堂景象全。林下寂寥炉火尽,未眠犹听夜行船。
-
偈四首·其一
古诗《偈四首·其一》宋·释净端,七处徵心心不遂,懵懂阿难不瞥地。直饶徵得见无心,也是泥中洗土块。
-
偈四首·其二
古诗《偈四首·其二》宋·释净端,八还之教垂来久,自古宗师各分剖。直饶还得不还时,也是虾逃不出斗。
-
张居士相访
古诗《张居士相访》宋·释净端,清河居十别多年,一笑相逢信有缘。莫讶老僧无别话,平常心是祖师禅。
-
偈六首·其四
古诗《偈六首·其四》宋·释净端,村里师子村里弄,眉毛与眼一齐动。开却口,肚里直笼统,不爱人取奉。直饶弄列帝王宫,也是一场乾打鬨。