写花
-
幽兰
古诗《幽兰》唐·崔涂,幽植众宁知,芬芳只暗持。自无君子佩,未是国香衰。白露沾长早,春风到每迟。不如当路草,芬馥欲何为。
-
牡丹花
古诗《牡丹花》唐·罗隐,似共东风别有因,绛罗高卷不胜春。若教解语应倾国,任是无情亦动人。芍药与君为近侍,芙蓉何处避芳尘。可怜韩令功成后,辜负秾华过此身。
-
牡丹
古诗《牡丹》唐·薛涛,去春零落暮春时,泪湿红笺怨别离。常恐便同巫峡散,因何重有武陵期?传情每向馨香得,不语还应彼此知。只欲栏边安枕席,夜深闲共说相思。
-
咏桂
古诗《咏桂》唐·李白,世人种桃李,皆在金张门。攀折争捷径,及此春风暄。一朝天霜下,荣耀难久存。安知南山桂,绿叶垂芳根。清阴亦可托,何惜树君园。
-
辛夷坞
古诗《辛夷坞》唐·王维,木末芙蓉花,山中发红萼。涧户寂无人,纷纷开且落。
-
途中见杏花
古诗《途中见杏花》唐·吴融,一枝红杏出墙头,墙外行人正独愁。长得看来犹有恨,可堪逢处更难留!林空色暝莺先到,春浅香寒蝶未游。更忆帝乡千万树,澹烟笼日暗神州。
-
牡丹
古诗《牡丹》唐·罗隐,艳多烟重欲开难,红蕊当心一抹檀。公子醉归灯下见,美人朝插镜中看。当庭始觉春风贵,带雨方知国色寒。日晚更将何所似,太真无力凭栏杆。
-
牡丹
古诗《牡丹》唐·韩琮,桃时杏日不争浓,叶帐成阴始放红。晓艳远分金掌露,暮香深惹玉堂风。名移兰杜千年后,贵擅笙歌百醉中。如梦如仙忽零落,暮霞何处绿屏空。
-
清平调词三首·其三
古诗《清平调词三首·其三》唐·李白,名花倾国两相欢,长得君王带笑看。解释春风无限恨,沉香亭北倚阑干。
-
桃花
古诗《桃花》唐·吴融,满树和娇烂漫红,万枝丹彩灼春融。何当结作千年实,将示人间造化工。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
荷花
古诗《荷花》唐·李商隐,都无色可并,不奈此香何。瑶席乘凉设,金羁落晚过。回衾灯照绮,渡袜水沾罗。预想前秋别,离居梦棹歌。
-
紫薇花
古诗《紫薇花》唐·杜牧,晓迎秋露一枝新,不占园中最上春。桃李无言又何在,向风偏笑艳阳人。
-
菊
古诗《菊》唐·罗隐,篱落岁云暮,数枝聊自芳。雪裁纤蕊密,金拆小苞香。千载白衣酒,一生青女霜。春丛莫轻薄,彼此有行藏。
-
紫薇花
古诗《紫薇花》唐·白居易,丝纶阁下文书静,钟鼓楼中刻漏长。独坐黄昏谁是伴,紫薇花对紫微郎。
-
春风
古诗《春风》唐·白居易,春风先发苑中梅,樱杏桃梨次第开。荠花榆荚深村里,亦道春风为我来。
-
江梅
古诗《江梅》唐·杜甫,梅蕊腊前破,梅花年后多。绝知春意好,最奈客愁何。雪树元同色,江风亦自波。故园不可见,巫岫郁嵯峨。
-
别储邕之剡中
古诗《别储邕之剡中》唐·李白,借问剡中道,东南指越乡。舟从广陵去,水入会稽长。竹色溪下绿,荷花镜里香。辞君向天姥,拂石卧秋霜。
-
芦花
古诗《芦花》唐·雍裕之,夹岸复连沙,枝枝摇浪花。月明浑似雪,无处认渔家。
-
蔷薇花
古诗《蔷薇花》唐·杜牧,朵朵精神叶叶柔,雨晴香拂醉人头。石家锦幛依然在,闲倚狂风夜不收。
-
赏牡丹
古诗《赏牡丹》唐·王建,此花名价别,开艳益皇都。香遍苓菱死,红烧踯躅枯。软光笼细脉,妖色暖鲜肤。满蕊攒金粉,含棱缕绛苏。好和薰御服,堪画入宫图。晚态愁新妇,残妆望病...