狗
-
归园田居·其一
古诗《归园田居·其一》魏晋·陶渊明,少无适俗韵,性本爱丘山。误落尘网中,一去三十年。羁鸟恋旧林,池鱼思故渊。开荒南野际,守拙归园田。方宅十余亩,草屋八九间。榆柳荫后檐,桃李罗堂...
-
桃花源诗
古诗《桃花源诗》魏晋·陶渊明,嬴氏乱天纪,贤者避其世。黄绮之商山,伊人亦云逝。往迹浸复湮,来径遂芜废。相命肆农耕,日入从所憩。桑竹垂馀荫,菽稷随时艺;春蚕收长丝,秋熟靡王...
-
逢雪宿芙蓉山主人
古诗《逢雪宿芙蓉山主人》唐·刘长卿,日暮苍山远,天寒白屋贫。柴门闻犬吠,风雪夜归人。
-
小游仙诗九十八首·其十三
古诗《小游仙诗九十八首·其十三》唐·曹唐,冰屋朱扉晓未开,谁将金策扣琼台。碧花红尾小仙犬,闲吠五云嗔客来。
-
早兴
古诗《早兴》唐·白居易,晨光出照屋梁明,初打开门鼓一声。犬上阶眠知地湿,鸟临窗语报宿晴。半销宿酒头仍重,新脱冬衣体乍轻。睡觉心空思想尽,近来乡梦不多成。
-
访戴天山道士不遇
古诗《访戴天山道士不遇》唐·李白,犬吠水声中,桃花带露浓。树深时见鹿,溪午不闻钟。野竹分青霭,飞泉挂碧峰。无人知所去,愁倚两三松。
-
桃源行
古诗《桃源行》唐·王维,渔舟逐水爱山春,两岸桃花夹古津。坐看红树不知远,行尽青溪不见人。山口潜行始隈隩,山开旷望旋平陆。遥看一处攒云树,近入千家散花竹。樵客初传汉姓...
-
十离诗·犬离主
古诗《十离诗·犬离主》唐·薛涛,驯扰朱门四五年,毛香足净主人怜。无端咬著亲情客,不得红丝毯上眠。
-
野老歌
古诗《野老歌》唐·张籍,老农家贫在山住,耕种山田三四亩。苗疏税多不得食,输入官仓化为土。岁暮锄犁傍空室,呼儿登山收橡实。西江贾客珠百斛,船中养犬长食肉。
-
山店
古诗《山店》唐·卢纶,登登山路行时尽,决决溪泉到处闻。风动叶声山犬吠,一家松火隔秋云。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
犬鸢
古诗《犬鸢》唐·白居易,晚来天气好,散步中门前。门前何所有,偶睹犬与鸢。鸢饱凌风飞,犬暖向日眠。腹舒稳贴地,翅凝高摩天。上无罗弋忧,下无羁锁牵。见彼物遂性,我亦心适...
-
春夜竹亭赠钱少府归蓝田
古诗《春夜竹亭赠钱少府归蓝田》唐·王维,夜静群动息,时闻隔林犬。却忆山中时,人家涧西远。羡君明发去,采蕨轻轩冕。
-
武陵桃源送人
古诗《武陵桃源送人》唐·包融,武陵川径入幽遐,中有鸡犬秦人家。先时见者为谁耶,源水今流桃复花。
-
再归松溪旧居宿西林
古诗《再归松溪旧居宿西林》唐·徐凝,五粒松深溪水清,众山摇落月偏明。西林静夜重来宿,暗记人家犬吠声。
-
四时田园杂兴·其十五
古诗《四时田园杂兴·其十五》宋·范成大,蝴蝶双双入菜花,日长无客到田家。鸡飞过篱犬吠窦,知有行商来买茶。
-
江城子·密州出猎
古诗《江城子·密州出猎》宋·苏轼,老夫聊发少年狂,左牵黄,右擎苍,锦帽貂裘,千骑卷平冈。为报倾城随太守,亲射虎,看孙郎。酒酣胸胆尚开张,鬓微霜,又何妨?持节云中,何日遣冯唐?...
-
即事
古诗《即事》宋·王安石,径暖草如积,山晴花更繁。纵横一川水,高下数家村。静憩鸡鸣午,荒寻犬吠昏。归来向人说,疑是武陵源。
-
倦夜
古诗《倦夜》宋·苏轼,倦枕厌长夜,小窗终未明。孤村一犬吠,残月几人行。衰鬓久已白,旅怀空自清。荒园有络纬,虚织竟何成。
-
鹧鸪天·黄沙道中
古诗《鹧鸪天·黄沙道中》宋·辛弃疾,句里春风正剪裁。溪山一片画图开。轻鸥自趁虚船去,荒犬还迎野妇回。松共竹,翠成堆。要擎残雪斗疏梅。乱鸦毕竟无才思,时把琼瑶蹴下来。
-
鸡犬二首·其一
古诗《鸡犬二首·其一》宋·陆游,乡村年久竞农务,秋敛春耕恐失时。我老元无夙兴事,懒鸡啼晓恰相宜。