菊花
-
饮酒二十首·其七
古诗《饮酒二十首·其七》魏晋·陶渊明,秋菊有佳色,裛露掇其英。泛此忘忧物,远我遗世情。一觞虽独进,杯尽壶自倾。日入群动息,归鸟趋林鸣。啸傲东轩下,聊复得此生。
-
和郭主簿二首·其二
古诗《和郭主簿二首·其二》魏晋·陶渊明,和泽周三春,清凉素秋节。露凝无游氛,天高肃景澈。陵岑耸逸峰,遥瞻皆奇绝。芳菊开林耀,青松冠岩列。怀此贞秀姿,卓为霜下杰。衔觞念幽人,千载抚尔...
-
于长安归还扬州九月九日行薇山亭赋韵
古诗《于长安归还扬州九月九日行薇山亭赋韵》南北朝·江总,心逐南云逝,形随北雁来。故乡篱下菊,今日几花开?
-
重阳席上赋白菊
古诗《重阳席上赋白菊》唐·白居易,满园花菊郁金黄,中有孤丛色似霜。还似今朝歌酒席,白头翁入少年场。
-
行军九日思长安故园
古诗《行军九日思长安故园》唐·岑参,强欲登高去,无人送酒来。遥怜故园菊,应傍战场开。
-
长安晚秋
古诗《长安晚秋》唐·赵嘏,云雾凄清拂曙流,汉家宫阙动高秋。残星几点雁横塞,长笛一声人倚楼。紫艳半开篱菊静,红衣落尽渚莲愁。鲈鱼正美不归去,空戴南冠学楚囚。
-
九月十日即事
古诗《九月十日即事》唐·李白,昨日登高罢,今朝更举觞。菊花何太苦,遭此两重阳?
-
咏菊
古诗《咏菊》唐·白居易,一夜新霜著瓦轻,芭蕉心折败荷倾。耐寒惟有东篱菊,金粟初开晓更清。
-
题菊花
古诗《题菊花》唐·黄巢,飒飒西风满院栽,蕊寒香冷蝶难来。他年我若为青帝,报与桃花一处开。
-
菊花
古诗《菊花》唐·元稹,秋丛绕舍似陶家,遍绕篱边日渐斜。不是花中偏爱菊,此花开尽更无花。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
九日齐山登高
古诗《九日齐山登高》唐·杜牧,江涵秋影雁初飞,与客携壶上翠微。尘世难逢开口笑,菊花须插满头归。但将酩酊酬佳节,不用登临恨落晖。古往今来只如此,牛山何必独霑衣。
-
不第后赋菊
古诗《不第后赋菊》唐·黄巢,待到秋来九月八,我花开后百花杀。冲天香阵透长安,满城尽带黄金甲。
-
菊花
古诗《菊花》唐·李商隐,暗暗淡淡紫,融融冶冶黄。陶令篱边色,罗含宅里香。几时禁重露,实是怯残阳。愿泛金鹦鹉,升君白玉堂。
-
野菊
古诗《野菊》唐·王建,晚艳出荒篱,冷香著秋水。忆向山中见,伴蛩石壁里。
-
庭前菊
古诗《庭前菊》唐·韦庄,为忆长安烂熳开,我今移尔满庭栽。红兰莫笑青青色,曾向龙山泛酒来。
-
野菊
古诗《野菊》唐·李商隐,苦竹园南椒坞边,微香冉冉泪涓涓。已悲节物同寒雁,忍委芳心与暮蝉。细路独来当此夕,清尊相伴省他年。紫云新苑移花处,不取霜栽近御筵。
-
重阳日荆州作
古诗《重阳日荆州作》唐·吴融,万里投荒已自哀,高秋寓目更徘徊。浊醪任冷难辞醉,黄菊因暄却未开。上国莫归戎马乱,故人何在塞鸿来。惊时感事俱无奈,不待残阳下楚台。
-
十日菊
古诗《十日菊》唐·郑谷,节去蜂愁蝶不知,晓庭还绕折残枝。自缘今日人心别,未必秋香一夜衰。
-
菊
古诗《菊》唐·郑谷,王孙莫把比蓬蒿,九日枝枝近鬓毛。露湿秋香满池岸,由来不羡瓦松高。
-
将赴湖州留题亭菊
古诗《将赴湖州留题亭菊》唐·杜牧,陶菊手自种,楚兰心有期。遥知渡江日,正是撷芳时。