二月
-
咏美人春游
古诗《咏美人春游》南北朝·江淹,江南二月春,东风转绿蘋。不知谁家子,看花桃李津。白雪凝琼貌,明珠点绛唇。行人咸息驾,争拟洛川神。
-
燕燕于飞
古诗《燕燕于飞》南北朝·江总,二月春晖晖,双燕理毛衣。衔花弄藿蘼,拂叶隐芳菲。或在堂间戏,多从幕上飞。若作仙人履,终向日南归。
-
咏廿四气诗·惊蛰二月节
古诗《咏廿四气诗·惊蛰二月节》唐·元稹,阳气初惊蛰,韶光大地周。桃花开蜀锦,鹰老化春鸠。时候争催迫,萌芽互矩修。人间务生事,耕种满田畴。
-
风
古诗《风》唐·李峤,解落三秋叶,能开二月花。过江千尺浪,入竹万竿斜。
-
二月二日
古诗《二月二日》唐·白居易,二月二日新雨晴,草芽菜甲一时生。轻衫细马春年少,十字津头一字行。
-
咏柳
古诗《咏柳》唐·贺知章,碧玉妆成一树高,万条垂下绿丝绦。不知细叶谁裁出,二月春风似剪刀。
-
滁州西涧
古诗《滁州西涧》唐·韦应物,独怜幽草涧边生,上有黄鹂深树鸣。春潮带雨晚来急,野渡无人舟自横。
-
春雪
古诗《春雪》唐·韩愈,新年都未有芳华,二月初惊见草芽。白雪却嫌春色晚,故穿庭树作飞花。
-
春中喜王九相寻
古诗《春中喜王九相寻》唐·孟浩然,二月湖水清,家家春鸟鸣。林花扫更落,径草踏还生。酒伴来相命,开尊共解酲。当杯已入手,歌妓莫停声。
-
二月二日
古诗《二月二日》唐·李商隐,二月二日江上行,东风日暖闻吹笙。花须柳眼各无赖,紫蝶黄蜂俱有情。万里忆归元亮井,三年从事亚夫营。新滩莫悟游人意,更作风檐夜雨声。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
赠别二首·其一
古诗《赠别二首·其一》唐·杜牧,娉娉袅袅十三余,豆蔻梢头二月初。春风十里扬州路,卷上珠帘总不如。
-
绝句漫兴九首·其四
古诗《绝句漫兴九首·其四》唐·杜甫,二月已破三月来,渐老逢春能几回。莫思身外无穷事,且尽生前有限杯。
-
悲吴王城
古诗《悲吴王城》唐·杜牧,二月春风江上来,水精波动碎楼台。吴王宫殿柳含翠,苏小宅房花正开。解舞细腰何处往,能歌姹女逐谁回。千秋万古无消息,国作荒原人作灰。
-
柳州二月榕叶落尽偶题
古诗《柳州二月榕叶落尽偶题》唐·柳宗元,宦情羁思共凄凄,春半如秋意转迷。山城过雨百花尽,榕叶满庭莺乱啼。
-
二月二日游洛源
古诗《二月二日游洛源》唐·韩琮,旧苑新晴草似苔,人还香在踏青回。今朝此地成惆怅,已后逢春更莫来。
-
鸳鸯篇
古诗《鸳鸯篇》唐·李德裕,君不见昔时同心人,化作鸳鸯鸟。和鸣一夕不暂离,交颈千年尚为少。二月草菲菲,山樱花未稀。金塘风日好,何处不相依?既逢解佩游女,更值凌波宓妃。精...
-
诏追赴都二月至灞亭上
古诗《诏追赴都二月至灞亭上》唐·柳宗元,十一年前南渡客,四千里外北归人。诏书许逐阳和至,驿路开花处处新。
-
嘲游使君
古诗《嘲游使君》唐·卢肇,白帝城头二月时,忍教清醒看花枝。莫言世上无袁许,客子由来是相师。
-
二月乐游诗
古诗《二月乐游诗》唐·郭元振,二月芳游始,开轩望晓池。绿兰日吐叶,红蕊向盈枝。柳色行将改,君心幸莫移。阳春遽多意,唯愿两人知。
-
戏答元珍
古诗《戏答元珍》宋·欧阳修,春风疑不到天涯,二月山城未见花。残雪压枝犹有橘,冻雷惊笋欲抽芽。夜闻归雁生乡思,病入新年感物华。曾是洛阳花下客,野芳虽晚不须嗟。