寒露
-
池上·袅袅凉风动
古诗《池上·袅袅凉风动》唐·白居易,袅袅凉风动,凄凄寒露零。兰衰花始白,荷破叶犹青。独立栖沙鹤,双飞照水萤。若为寥落境,仍值酒初醒。
-
咏廿四气诗·寒露九月节
古诗《咏廿四气诗·寒露九月节》唐·元稹,寒露惊秋晚,朝看菊渐黄。千家风扫叶,万里雁随阳。化蛤悲群鸟,收田畏早霜。因知松柏志,冬夏色苍苍。
-
木芙蓉
古诗《木芙蓉》唐·韩愈,新开寒露丛,远比水间红。艳色宁相妒,嘉名偶自同。采江官渡晚,搴木古祠空。愿得勤来看,无令便逐风。
-
送十五舅
古诗《送十五舅》唐·王昌龄,深林秋水近日空,归棹演漾清阴中。夕浦离觞意何已,草根寒露悲鸣虫。
-
巽公院五咏·芙蓉亭
古诗《巽公院五咏·芙蓉亭》唐·柳宗元,新亭俯朱槛,嘉木开芙蓉。清香晨风远,溽彩寒露浓。潇洒出人世,低昂多异容。尝闻色空喻,造物谁为工。留连秋月晏,迢递来山钟。
-
晚景怅然简二三子
古诗《晚景怅然简二三子》唐·李峤,楚客秋悲动,梁台夕望赊。梧桐稍下叶,山桂欲开花。气引迎寒露,光收向晚霞。长歌白水曲,空对绿池华。
-
初到陆浑山庄
古诗《初到陆浑山庄》唐·宋之问,授衣感穷节,策马凌伊关。归齐逸人趣,日觉秋琴闲。寒露衰北阜,夕阳破东山。浩歌步榛樾,栖鸟随我还。
-
斋心
古诗《斋心》唐·王昌龄,女萝覆石壁,溪水幽濛胧。紫葛蔓黄花,娟娟寒露中。朝饮花上露,夜卧松下风。云英化为水,光采与我同。日月荡精魄,寥寥天宇空。
-
晨坐斋中偶而成咏
古诗《晨坐斋中偶而成咏》唐·张九龄,寒露洁秋空,遥山纷在瞩。孤顶乍修耸,微云复相续。人兹赏地偏,鸟亦爱林旭。结念凭幽远,抚躬曷羁束。仰霄谢逸翰,临路嗟疲足。徂岁方暌携,归心亟踯...
-
晚次宿预馆
古诗《晚次宿预馆》唐·钱起,乡心不可问,秋气又相逢。飘泊方千里,离悲复几重。回云随去雁,寒露滴鸣蛩。延颈遥天末,如闻故国钟。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
秋日望西阳
古诗《秋日望西阳》唐·刘沧,古木苍苔坠几层,行人一望旅情增。太行山下黄河水,铜雀台西武帝陵。风入蒹葭秋色动,雨馀杨柳暮烟凝。野花似泣红妆泪,寒露满枝枝不胜。
-
九日陪崔郎中北山宴
古诗《九日陪崔郎中北山宴》唐·严维,上客南台至,重阳此会文。菊芳寒露洗,杯翠夕阳曛。务简人同醉,溪闲鸟自群。府中官最小,唯有孟参军。
-
幸白鹿观应制
古诗《幸白鹿观应制》唐·沈佺期,紫凤真人府,斑龙太上家。天流芝盖下,山转桂旗斜。圣藻垂寒露,仙杯落晚霞。唯应问王母,桃作几时花。
-
鲁中送鲁使君归郑州
古诗《鲁中送鲁使君归郑州》唐·韩翃,城中金络骑,出饯沈东阳。九月寒露白,六关秋草黄。齐讴听处妙,鲁酒把来香。醉后著鞭去,梅山道路长。
-
别妻
古诗《别妻》唐·陈季卿,月斜寒露白,此夕去留心。酒至添愁饮,诗成和泪吟。离歌悽凤管,别鹤怨瑶琴。明夜相思处,秋风吹半衾。
-
月夜梧桐叶上见寒露
古诗《月夜梧桐叶上见寒露》唐·戴察,萧疏桐叶上,月白露初团。滴沥清光满,荧煌素彩寒。风摇愁玉坠,枝动惜珠干。气冷疑秋晚,声微觉夜阑。凝空流欲遍,润物净宜看。莫厌窥临倦,将晞聚更...
-
宿瓜州
古诗《宿瓜州》唐·李绅,烟昏水郭津亭晚,回望金陵若动摇。冲浦回风翻宿浪,照沙低月敛残潮。柳经寒露看萧索,人改衰容自寂寥。官冷旧谙唯旅馆,岁阴轻薄是凉飙。
-
桑落洲
古诗《桑落洲》唐·李群玉,九江寒露夕,微浪北风生。浦屿渔人火,蒹葭凫雁声。颓云晦庐岳,微鼓辨湓城。远忆天边弟,曾从此路行。
-
初冬山居即事十首·其五
古诗《初冬山居即事十首·其五》宋·吴芾,节物随时变,斜阳一望中。暮云重叠碧,远树浅深红。菊色滋寒露,芦花荡晚风。一樽谁与共,独立意无穷。
-
八月十九日试院梦冲卿
古诗《八月十九日试院梦冲卿》宋·王安石,空庭得秋长漫漫,寒露入幕愁衣单。喧喧人语已成市,白日未到扶桑间。永怀所好却成梦,玉色彷佛开心颜。逆知后应不复隔,谈笑明月相与閒。