登高望远
-
登鹳雀楼
古诗《登鹳雀楼》唐·王之涣,白日依山尽,黄河入海流。欲穷千里目,更上一层楼。
-
长安春望
古诗《长安春望》唐·卢纶,东风吹雨过青山,却望千门草色闲。家在梦中何日到,春生江上几人还?川原缭绕浮云外,宫阙参差落照间。谁念为儒逢世难,独将衰鬓客秦关。
-
登高
古诗《登高》唐·杜甫,风急天高猿啸哀,渚清沙白鸟飞回。无边落木萧萧下,不尽长江滚滚来。万里悲秋常作客,百年多病独登台。艰难苦恨繁霜鬓,潦倒新停浊酒杯。
-
望秦川
古诗《望秦川》唐·李颀,秦川朝望迥,日出正东峰。远近山河净,逶迤城阙重。秋声万户竹,寒色五陵松。客有归欤叹,凄其霜露浓。
-
秋登兰山寄张五
古诗《秋登兰山寄张五》唐·孟浩然,北山白云里,隐者自怡悦。相望试登高,心随雁飞灭。愁因薄暮起,兴是清秋发。时见归村人,沙行渡头歇。天边树若荠,江畔洲如月。何当载酒来,共醉重阳...
-
金城北楼
古诗《金城北楼》唐·高适,北楼西望满晴空,积水连山胜画中。湍上急流声若箭,城头残月势如弓。垂竿已羡磻溪老,体道犹思塞上翁。为问边庭更何事,至今羌笛怨无穷。
-
岘山怀古
古诗《岘山怀古》唐·陈子昂,秣马临荒甸,登高览旧都。犹悲堕泪碣,尚想卧龙图。城邑遥分楚,山川半入吴。丘陵徒自出,贤圣几凋枯!野树苍烟断,津楼晚气孤。谁知万里客,怀古正踌...
-
谒衡岳庙遂宿岳寺题门楼
古诗《谒衡岳庙遂宿岳寺题门楼》唐·韩愈,五岳祭秩皆三公,四方环镇嵩当中。火维地荒足妖怪,天假神柄专其雄。喷云泄雾藏半腹,虽有绝顶谁能穷?我来正逢秋雨节,阴气晦昧无清风。潜心默祷若有...
-
同诸公登慈恩寺塔
古诗《同诸公登慈恩寺塔》唐·杜甫,高标跨苍天,烈风无时休。自非旷士怀,登兹翻百忧。方知象教力,足可追冥搜。仰穿龙蛇窟,始出枝撑幽。七星在北户,河汉声西流。羲和鞭白日,少昊行清...
-
登襄阳城
古诗《登襄阳城》唐·杜审言,旅客三秋至,层城四望开。楚山横地出,汉水接天回。冠盖非新里,章华即旧台。习池风景异,归路满尘埃。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
忆秦娥·咏桐
古诗《忆秦娥·咏桐》宋·李清照,临高阁,乱山平野烟光薄。烟光薄,栖鸦归后,暮天闻角。断香残酒情怀恶,西风催衬梧桐落。梧桐落,又还秋色,又还寂寞。
-
江阴浮远堂
古诗《江阴浮远堂》宋·戴复古,横冈下瞰大江流,浮远堂前万里愁。最苦无山遮望眼,淮南极目尽神州。
-
病后登快哉亭
古诗《病后登快哉亭》宋·贺铸,经雨清蝉得意鸣,征尘断处见归程。病来把酒不知厌,梦后倚楼无限情。鸦带斜阳投古刹,草将野色入荒城。故园又负黄华约,但觉秋风发上生。
-
声声慢·滁州旅次登楼作和李清宇韵
古诗《声声慢·滁州旅次登楼作和李清宇韵》宋·辛弃疾,征埃成阵,行客相逢,都道幻出层楼。指点檐牙高处,浪拥云浮。今年太平万里,罢长淮、千骑临秋。凭栏望,有东南佳气,西北神州。千古怀嵩人去,还笑我...
-
次韵李节推九日登南山
古诗《次韵李节推九日登南山》宋·陈师道,平林广野骑台荒,山寺钟鸣报夕阳。人事自生今日意,寒花只作去年香。巾欹更觉霜侵鬓,语妙何妨石作肠。落木无边江不尽,此身此日更须忙。
-
卜算子·独自上层楼
古诗《卜算子·独自上层楼》宋·程垓,独自上层楼,楼外青山远。望到斜阳欲尽时,不见西飞雁。独自下层楼,楼下蛩声怨。待到黄昏月上时,依旧柔肠断。
-
永遇乐·投老空山
古诗《永遇乐·投老空山》宋·辛弃疾,投老空山,万松手种,政尔堪叹。何日成阴,吾年有几,似见儿孙晚。古来池馆,云烟草棘,长使后人凄断。想当年良辰已恨,夜阑酒空人散。停云高处,谁知...
-
临江仙引·渡口
古诗《临江仙引·渡口》宋·柳永,渡口、向晚,乘瘦马、陟平冈。西郊又送秋光。对暮山横翠,衬残叶飘黄。凭高念远,素景楚天,无处不凄凉。香闺别来无信息,云愁雨恨难忘。指帝城归路,...
-
念奴娇·我来牛渚
古诗《念奴娇·我来牛渚》宋·吴渊,我来牛渚,聊登眺、客里襟怀如豁。谁著危亭当此处,占断古今愁绝。江势鲸奔,山形虎踞,天险非人设。向来舟舰,曾扫百万胡羯。追念照水然犀,男儿当似...
-
水调歌头·题斗南楼和刘朔斋韵
古诗《水调歌头·题斗南楼和刘朔斋韵》宋·李昴英,万顷黄湾口,千仞白云头。一亭收拾,便觉炎海豁清秋。潮候朝昏来去,山色雨晴浓淡,天末送双眸。绝域远烟外,高浪舞连艘。风景别,胜滕阁,压黄楼。胡...