咏物
-
咏风
古诗《咏风》唐·王勃,肃肃凉景生,加我林壑清。驱烟寻涧户,卷雾出山楹。去来固无迹,动息如有情。日落山水静,为君起松声。
-
病马
古诗《病马》唐·杜甫,乘尔亦已久,天寒关塞深。尘中老尽力,岁晚病伤心。毛骨岂殊众?驯良犹至今。物微意不浅,感动一沉吟。
-
不第后赋菊
古诗《不第后赋菊》唐·黄巢,待到秋来九月八,我花开后百花杀。冲天香阵透长安,满城尽带黄金甲。
-
溪上遇雨二首·其一
古诗《溪上遇雨二首·其一》唐·崔道融,回塘雨脚如缲丝,野禽不起沈鱼飞。耕蓑钓笠取未暇,秋田有望从淋漓。
-
梅花
古诗《梅花》唐·崔道融,数萼初含雪,孤标画本难。香中别有韵,清极不知寒。横笛和愁听,斜枝倚病看。朔风如解意,容易莫摧残。
-
莲花
古诗《莲花》唐·温庭筠,绿塘摇滟接星津,轧轧兰桡入白蘋。应为洛神波上袜,至今莲蕊有香尘。
-
孤雁二首·其二
古诗《孤雁二首·其二》唐·崔涂,几行归塞尽,念尔独何之。暮雨相呼失,寒塘欲下迟。渚云低暗度,关月冷相随。未必逢矰缴,孤飞自可疑。
-
鹭鸶
古诗《鹭鸶》唐·郑谷,闲立春塘烟淡淡,静眠寒苇雨飕飕。渔翁归后汀沙晚,飞下滩头更自由。
-
题小松
古诗《题小松》唐·李商隐,怜君孤秀植庭中,细叶轻阴满座风。桃李盛时虽寂寞,雪霜多后始青葱。一年几变枯荣事,百尺方资柱石功。为谢西园车马客,定悲摇落尽成空。
-
忆梅
古诗《忆梅》唐·李商隐,定定住天涯,依依向物华。寒梅最堪恨,长作去年花。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
垂柳
古诗《垂柳》唐·唐彦谦,绊惹春风别有情,世间谁敢斗轻盈。楚王江畔无端种,饿损纤腰学不成。
-
鹦鹉
古诗《鹦鹉》唐·罗隐,莫恨雕笼翠羽残,江南地暖陇西寒。劝君不用分明语,语得分明出转难。
-
在狱咏蝉
古诗《在狱咏蝉》唐·骆宾王,西陆蝉声唱,南冠客思深。那堪玄鬓影,来对白头吟。露重飞难进,风多响易沉。无人信高洁,谁为表予心?
-
早梅
古诗《早梅》唐·齐己,万木冻欲折,孤根暖独回。前村深雪里,昨夜一枝开。风递幽香出,禽窥素艳来。明年如应律,先发望春台。
-
梅花落
古诗《梅花落》唐·卢照邻,梅岭花初发,天山雪未开。雪处疑花满,花边似雪回。因风入舞袖,杂粉向妆台。匈奴几万里,春至不知来。
-
寒松赋
古诗《寒松赋》唐·李绅,松之生也,于岩之侧。流俗不顾,匠人未识。无地势以炫容,有天机而作色。徒观其贞枝肃矗,直干芊眠,倚层峦则捎云蔽景,据幽涧则蓄雾藏烟。穹石盘薄而...
-
幽兰
古诗《幽兰》唐·崔涂,幽植众宁知,芬芳只暗持。自无君子佩,未是国香衰。白露沾长早,春风到每迟。不如当路草,芬馥欲何为。
-
把酒问月
古诗《把酒问月》唐·李白,青天有月来几时?我今停杯一问之。人攀明月不可得,月行却与人相随。皎如飞镜临丹阙,绿烟灭尽清辉发。但见宵从海上来,宁知晓向云间没?白兔捣药秋复...
-
题李次云窗竹
古诗《题李次云窗竹》唐·白居易,不用裁为鸣凤管,不须截作钓鱼竿。千花百草凋零后,留向纷纷雪里看。
-
和袭美木兰后池三咏·浮萍
古诗《和袭美木兰后池三咏·浮萍》唐·陆龟蒙,晚来风约半池明,重叠侵沙绿罽成。不用临池更相笑,最无根蒂是浮名。