离别
-
春夜别友人二首·其二
古诗《春夜别友人二首·其二》唐·陈子昂,紫塞白云断,青春明月初。对此芳樽夜,离忧怅有馀。清冷花露满,滴沥檐宇虚。怀君欲何赠,愿上大臣书。
-
劳劳亭
古诗《劳劳亭》唐·李白,天下伤心处,劳劳送客亭。春风知别苦,不遣柳条青。
-
别离
古诗《别离》唐·陆龟蒙,丈夫非无泪,不洒离别间。杖剑对尊酒,耻为游子颜。蝮蛇一螫手,壮士即解腕。所志在功名,离别何足叹。
-
新婚别
古诗《新婚别》唐·杜甫,兔丝附蓬麻,引蔓故不长。嫁女与征夫,不如弃路旁。结髮为君妻,席不暖君床。暮婚晨告别,无乃太匆忙。君行虽不远,守边赴河阳。妾身未分明,何以拜姑...
-
春夜别友人二首·其一
古诗《春夜别友人二首·其一》唐·陈子昂,银烛吐青烟,金樽对绮筵。离堂思琴瑟,别路绕山川。明月隐高树,长河没晓天。悠悠洛阳道,此会在何年。
-
远别离
古诗《远别离》唐·李白,远别离,古有皇英之二女,乃在洞庭之南,潇湘之浦。海水直下万里深,谁人不言此离苦?日惨惨兮云冥冥,猩猩啼烟兮鬼啸雨。我纵言之将何补?皇穹窃恐不...
-
送夏侯审校书东归
古诗《送夏侯审校书东归》唐·钱起,楚乡飞鸟没,独与碧云还。破镜催归客,残阳见旧山。诗成流水上,梦尽落花间。傥寄相思字,愁人定解颜。
-
观别者
古诗《观别者》唐·王维,青青杨柳陌,陌上别离人。爱子游燕赵,高堂有老亲。不行无可养,行去百忧新。切切委兄弟,依依向四邻。都门帐饮毕,从此谢亲宾。挥涕逐前侣,含凄动征...
-
送李中丞之襄州
古诗《送李中丞之襄州》唐·刘长卿,流落征南将,曾驱十万师。罢归无旧业,老去恋明时。独立三边静,轻生一剑知。茫茫江汉上,日暮欲何之。
-
赠别二首·其一
古诗《赠别二首·其一》唐·杜牧,娉娉袅袅十三余,豆蔻梢头二月初。春风十里扬州路,卷上珠帘总不如。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
喜见外弟又言别
古诗《喜见外弟又言别》唐·李益,十年离乱后,长大一相逢。问姓惊初见,称名忆旧容。别来沧海事,语罢暮天钟。明日巴陵道,秋山又几重。
-
古怨别
古诗《古怨别》唐·孟郊,飒飒秋风生,愁人怨离别。含情两相向,欲语气先咽。心曲千万端,悲来却难说。别后唯所思,天涯共明月。
-
古离别
古诗《古离别》唐·韦庄,晴烟漠漠柳毵毵,不那离情酒半酣。更把玉鞭云外指,断肠春色在江南。
-
江夏别宋之悌
古诗《江夏别宋之悌》唐·李白,楚水清若空,遥将碧海通。人分千里外,兴在一杯中。谷鸟吟晴日,江猿啸晚风。平生不下泪,于此泣无穷。
-
母别子
古诗《母别子》唐·白居易,母别子,子别母,白日无光哭声苦。关西骠骑大将军,去年破虏新策勋。敕赐金钱二百万,洛阳迎得如花人。新人迎来旧人弃,掌上莲花眼中刺。迎新弃旧未足...
-
送人游岭南
古诗《送人游岭南》唐·戴叔伦,少别华阳万里游,近南风景不曾秋。红芳绿笋是行路,纵有啼猿听却幽。
-
叹水别白二十二
古诗《叹水别白二十二》唐·刘禹锡,水。至清,尽美。从一勺,至千里。利人利物,时行时止。道性净皆然,交情淡如此。君游金谷堤上,我在石渠署里。两心相忆似流波,潺湲日夜无穷已。
-
重别梦得
古诗《重别梦得》唐·柳宗元,二十年来万事同,今朝岐路忽西东。皇恩若许归田去,晚岁当为邻舍翁。
-
别舍弟宗一
古诗《别舍弟宗一》唐·柳宗元,零落残魂倍黯然,双垂别泪越江边。一身去国六千里,万死投荒十二年。桂岭瘴来云似墨,洞庭春尽水如天。欲知此后相思梦,长在荆门郢树烟。
-
初发扬子寄元大校书
古诗《初发扬子寄元大校书》唐·韦应物,凄凄去亲爱,泛泛入烟雾。归棹洛阳人,残钟广陵树。今朝此为别,何处还相遇?世事波上舟,沿洄安得住!