写山
-
周颂·天作
古诗《周颂·天作》先秦·诗经,天作高山,大王荒之。彼作矣,文王康之。彼徂矣岐,有夷之行。子孙保之。
-
泰山吟
古诗《泰山吟》魏晋·谢道韫,峨峨东岳高,秀极冲青天。岩中间虚宇,寂寞幽以玄。非工复非匠,云构发自然。器象尔何物?遂令我屡迁。逝将宅斯宇,可以尽天年。
-
从斤竹涧越岭溪行
古诗《从斤竹涧越岭溪行》南北朝·谢灵运,猿鸣诚知曙,谷幽光未显。岩下云方合,花上露犹泫。逶迤傍隈隩,迢递陟陉岘。过涧既厉急,登栈亦陵缅。川渚屡径复,乘流玩回转。苹萍泛沉深,菰蒲冒清...
-
蜀道难·其二
古诗《蜀道难·其二》南北朝·萧纲,巫山七百里,巴水三回曲。笛声下复高,猿啼断还续。
-
鹿柴
古诗《鹿柴》唐·王维,空山不见人,但闻人语响。返景入深林,复照青苔上。
-
望岳
古诗《望岳》唐·杜甫,岱宗夫如何?齐鲁青未了。造化钟神秀,阴阳割昏晓。荡胸生曾云,决眦入归鸟。会当凌绝顶,一览众山小。
-
终南山
古诗《终南山》唐·王维,太乙近天都,连山接海隅。白云回望合,青霭入看无。分野中峰变,阴晴众壑殊。欲投人处宿,隔水问樵夫。
-
关山月
古诗《关山月》唐·李白,明月出天山,苍茫云海间。长风几万里,吹度玉门关。汉下白登道,胡窥青海湾。由来征战地,不见有人还。戍客望边邑,思归多苦颜。高楼当此夜,叹息未应...
-
晚泊浔阳望庐山
古诗《晚泊浔阳望庐山》唐·孟浩然,挂席几千里,名山都未逢。泊舟浔阳郭,始见香炉峰。尝读远公传,永怀尘外踪。东林精舍近,日暮空闻钟。
-
游终南山
古诗《游终南山》唐·孟郊,南山塞天地,日月石上生。高峰夜留景,深谷昼未明。山中人自正,路险心亦平。长风驱松柏,声拂万壑清。即此悔读书,朝朝近浮名。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
条山苍
古诗《条山苍》唐·韩愈,条山苍,河水黄。浪波沄沄去,松柏在高冈。
-
题君山
古诗《题君山》唐·方干,曾于方外见麻姑,闻说君山自古无。元是昆仑山顶石,海风吹落洞庭湖。
-
早春夜宴
古诗《早春夜宴》唐·武则天,九春开上节,千门敞夜扉。兰灯吐新焰,桂魄朗圆辉。送酒惟须满,流杯不用稀。务使霞浆兴,方乘泛洛归。
-
焦山望松寥山
古诗《焦山望松寥山》唐·李白,石壁望松寥, 宛然在碧霄。安得五彩虹, 驾天作长桥。仙人如爱我, 举手来相招。
-
与浩初上人同看山寄京华亲故
古诗《与浩初上人同看山寄京华亲故》唐·柳宗元,海畔尖山似剑铓,秋来处处割愁肠。若为化得身千亿,散上峰头望故乡。
-
夏日山中
古诗《夏日山中》唐·李白,懒摇白羽扇,裸袒青林中。脱巾挂石壁,露顶洒松风。
-
西塞山
古诗《西塞山》唐·韦应物,势从千里奔,直入江中断。岚横秋塞雄,地束惊流满。
-
登太白峰
古诗《登太白峰》唐·李白,西上太白峰,夕阳穷登攀。太白与我语,为我开天关。愿乘泠风去,直出浮云间。举手可近月,前行若无山。一别武功去,何时复更还?
-
望岳三首·其二
古诗《望岳三首·其二》唐·杜甫,西岳崚嶒竦处尊,诸峰罗立似儿孙。安得仙人九节杖,拄到玉女洗头盆。车箱入谷无归路,箭栝通天有一门。稍待秋风凉冷后,高寻白帝问真源。
-
望岳三首·其三
古诗《望岳三首·其三》唐·杜甫,南岳配朱鸟,秩礼自百王。歘吸领地灵,鸿洞半炎方。邦家用祀典,在德非馨香。巡守何寂寥,有虞今则亡。洎吾隘世网, 行迈越潇湘。渴日绝壁出,漾舟清光...