托物言志
-
山园小梅·其一
古诗《山园小梅·其一》宋·林逋,众芳摇落独暄妍,占尽风情向小园。疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。霜禽欲下先偷眼,粉蝶如知合断魂。幸有微吟可相狎,不须檀板共金樽。
-
寒菊
古诗《寒菊》宋·郑思肖,花开不并百花丛,独立疏篱趣未穷。宁可枝头抱香死,何曾吹落北风中!
-
卜算子·咏梅
古诗《卜算子·咏梅》宋·陆游,驿外断桥边,寂寞开无主。已是黄昏独自愁,更著风和雨。无意苦争春,一任群芳妒。零落成泥碾作尘,只有香如故。
-
梅花绝句二首·其一
古诗《梅花绝句二首·其一》宋·陆游,闻道梅花坼晓风,雪堆遍满四山中。何方可化身千亿,一树梅花一放翁。
-
红梅
古诗《红梅》宋·王十朋,桃李莫相妒,天姿元不同。犹余雪霜态,未肯十分红。
-
鹧鸪天·桂花
古诗《鹧鸪天·桂花》宋·李清照,暗淡轻黄体性柔,情疏迹远只香留。何须浅碧轻红色,自是花中第一流。梅定妒,菊应羞,画阑开处冠中秋。骚人可煞无情思,何事当年不见收。
-
水龙吟·露寒烟冷蒹葭老
古诗《水龙吟·露寒烟冷蒹葭老》宋·苏轼,露寒烟冷蒹葭老,天外征鸿寥唳。银河秋晚,长门灯悄,一声初至。应念潇湘,岸遥人静,水多菰米。乍望极平田,徘徊欲下,依前被、风惊起。须信衡阳万里...