-
清平乐·深冬寒月
古诗《清平乐·深冬寒月》五代·冯延巳,深冬寒月,庭户凝霜雪。风雁过时魂断绝,塞管数声呜咽。披衣独立披香,流苏乱结愁肠。往事总堪惆怅,前欢休更思量。
-
喜迁莺·雾蒙蒙
古诗《喜迁莺·雾蒙蒙》五代·冯延巳,雾蒙蒙,风淅淅。杨柳带疏烟,飘飘轻絮满南园,墙下草芊绵。燕初飞,莺已老。拂面春风长好,相逢携酒且高歌,人生得几何。
-
归自谣·寒山碧
古诗《归自谣·寒山碧》五代·冯延巳,寒山碧,江上何人吹玉笛?扁舟远送潇湘客。芦花千里霜月白,伤行色,来朝便是关山隔。
-
鹊踏枝·六曲阑干偎碧树
古诗《鹊踏枝·六曲阑干偎碧树》五代·冯延巳,六曲阑干偎碧树,杨柳风轻,展尽黄金缕。谁把钿筝移玉柱?穿帘海燕双飞去。满眼游丝兼落絮,红杏开时,一霎清明雨。浓睡觉来莺乱语,惊残好梦无寻处。
-
采桑子·小堂深静无人到
古诗《采桑子·小堂深静无人到》五代·冯延巳,小堂深静无人到,满院春风,惆怅墙东,一树樱桃带雨红。愁心似醉兼如病,欲语还慵,日暮疏钟,双燕归栖画阁中。
-
应天长·当时心事偷相许
古诗《应天长·当时心事偷相许》五代·冯延巳,当时心事偷相许,宴罢兰堂肠断处。挑银灯,扃珠户,绣被微寒值秋雨。枕前各泪语,惊觉玉笼鹦鹉。一夜万般情绪,朦胧天欲曙。
-
虞美人·春风拂拂横秋水
古诗《虞美人·春风拂拂横秋水》五代·冯延巳,春风拂拂横秋水,掩映遥相对。只知长作碧窗期,谁信东风吹散彩云飞。银屏梦与飞鸾远,只有珠帘卷。杨花零落月溶溶,尘掩玉筝弦柱画堂空。
-
鹊踏枝·梅落繁枝千万片
古诗《鹊踏枝·梅落繁枝千万片》五代·冯延巳,梅落繁枝千万片,犹自多情,学雪随风转。昨夜笙歌容易散,酒醒添得愁无限。楼上春山寒四面,过尽征鸿,暮景烟深浅。一晌凭栏人不见,鲛绡掩泪思量遍。
-
谒金门·风乍起
古诗《谒金门·风乍起》五代·冯延巳,风乍起,吹皱一池春水。闲引鸳鸯香径里,手挼红杏蕊。斗鸭阑干独倚,碧玉搔头斜坠。终日望君君不至,举头闻鹊喜。
-
醉花间·独立阶前星又月
古诗《醉花间·独立阶前星又月》五代·冯延巳,独立阶前星又月,帘栊偏皎洁。霜树尽空枝,肠断丁香结。夜深寒不寐,疑恨何曾歇,凭阑干欲折。两条玉箸为君垂,此宵情,谁共说。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
鹊踏枝·烦恼韶光能几许
古诗《鹊踏枝·烦恼韶光能几许》五代·冯延巳,烦恼韶光能几许,肠断魂消,看却春还去。只喜墙头灵鹊语,不知青鸟全相误。心若垂杨千万缕,水阔花飞,梦断巫山路。开眼新愁无问处,珠帘锦帐相思否?
-
鹊踏枝·叵耐为人情太薄
古诗《鹊踏枝·叵耐为人情太薄》五代·冯延巳,叵耐为人情太薄,几度思量,真拟浑抛却。新结同心香未落,怎生负得当初约。休向尊前情索莫,手举金罍,凭仗深深酌。莫作等闲相斗作,与君保取长欢乐。
-
菩萨蛮·娇鬟堆枕钗横凤
古诗《菩萨蛮·娇鬟堆枕钗横凤》五代·冯延巳,娇鬟堆枕钗横凤,溶溶春水杨花梦。红烛泪阑干,翠屏烟浪寒。锦壶催画箭,玉佩天涯远。和泪试严妆,落梅飞晓霜。
-
清平乐·雨晴烟晚
古诗《清平乐·雨晴烟晚》五代·冯延巳,雨晴烟晚,绿水新池满。双燕飞来垂柳院,小阁画帘高卷。黄昏独倚朱阑,西南新月眉弯。砌下落花风起,罗衣特地春寒。
-
舞春风
古诗《舞春风》五代·冯延巳,严妆才罢怨春风,粉墙画壁宋家东。蕙兰有恨枝尤绿,桃李无言花自红。燕燕巢儿罗幕卷,莺莺啼处凤楼空。少年薄倖知何处,每夜归来春梦中。
-
喜迁莺·宿莺啼
古诗《喜迁莺·宿莺啼》五代·冯延巳,宿莺啼,乡梦断。春树晓朦胧,残灯和烬闭朱栊,人语隔屏风。香已寒,灯已绝。忽忆去年离别,石城花雨倚江楼,波上木兰舟。
-
醉花间·晴雪小园春未到
古诗《醉花间·晴雪小园春未到》五代·冯延巳,晴雪小园春未到,池边梅自早。高树鹊衔巢,斜月明寒草。山川风景好,自古金陵道,少年看却老。相逢莫厌醉金杯,别离多,欢会少。
-
玉楼春·雪云乍变春云簇
古诗《玉楼春·雪云乍变春云簇》五代·冯延巳,雪云乍变春云簇。渐觉年华堪送目。北枝梅蕊犯寒开,南浦波纹如酒绿。芳菲次第还相续。不奈情多无处足。尊前百计得春归,莫为伤春歌黛蹙。
-
长命女·春日宴
古诗《长命女·春日宴》五代·冯延巳,春日宴,绿酒一杯歌一遍。再拜陈三愿:一愿郎君千岁,二愿妾身常健,三愿如同梁上燕,岁岁长相见。