-
金陵即事三首·其二
古诗《金陵即事三首·其二》宋·王安石,昏黑投林晓更惊,背人相唤百般鸣。柴门长闭春风暖,事外还能见鸟情。
-
酬王詹叔奉使江南访茶法利害见寄
古诗《酬王詹叔奉使江南访茶法利害见寄》宋·王安石,余闻古之人,措法贻厥后。命官惟贤材,职事又习狃。止能权轻重,王府则多有。岂尝榷其子,而为民父母。当时所经营,今十已毁九。其一虽幸在,漂摇亦将...
-
自遣
古诗《自遣》宋·王安石,闭户欲推愁,愁终不肯去。底事春风来,留愁愁不住。
-
题金陵驿
古诗《题金陵驿》宋·王安石,重冈古道春风里,草色花光似故人。却喜此身今漫浪,回家随处得相亲。
-
送孙正之序
古诗《送孙正之序》宋·王安石,时然而然,众人也;己然而然,君子也。己然而然,非私己也,圣人之道在焉尔。夫君子有穷苦颠跌,不肯一失诎己以从时者,不以时胜道也。故其得志於君,...
-
咏菊二首·其一
古诗《咏菊二首·其一》宋·王安石,补落迦山传得种,阎浮檀水染成花。光明一室真金色,复似毗耶长者家。
-
太湖恬亭
古诗《太湖恬亭》宋·王安石,槛临溪上绿阴围,溪岸高低入翠微。日落断桥人独立,水涵幽树鸟相依。清游始觉心无累,静处谁知世有机。更待夜深同徙倚,秋风斜月钓船归。
-
悟真院
古诗《悟真院》宋·王安石,野水纵横漱屋除,午窗残梦鸟相呼。春风日日吹香草,山北山南路欲无。
-
读《孟尝君传》
古诗《读《孟尝君传》》宋·王安石,世皆称孟尝君能得士,士以故归之,而卒赖其力,以脱于虎豹之秦。嗟乎!孟尝君特鸡鸣狗盗之雄耳,岂足以言得士?不然,擅齐之强,得一士焉,宜可以南面...
-
寄友人三首·其二
古诗《寄友人三首·其二》宋·王安石,水边幽树忆同攀,曾约移居向此间。欲语林塘迷旧径,却随车马入他山。飞花著地容难冶,鸣鸟窥人意转闲。物色可歌春不返,相思空复惨朱颜。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
汉文帝
古诗《汉文帝》宋·王安石,轻刑死人众,丧短生者偷。仁孝自此薄,哀哉不能谋。露台惜百金,灞陵无高丘。浅恩施一时,长患被九州。
-
凤凰山
古诗《凤凰山》宋·王安石,欢乐欲与少年期,人生百年常苦迟。白头富贵何所用,气力但为忧勤衰。愿为五陵轻薄儿,生在贞观开元时。斗鸡走犬过一生,天地安危两不知。
-
东陂二首·其二
古诗《东陂二首·其二》宋·王安石,荷叶初开笋渐抽,东陂南荡正堪游。无端垄上翛翛麦,横起寒风占作秋。
-
次韵徐仲元咏梅二首·其一
古诗《次韵徐仲元咏梅二首·其一》宋·王安石,溪杏山桃欲占新,高梅放蕊尚娇春。额黄映日明飞燕,肌粉含风冷太真。玉笛悲凉吹易散,冰纨生涩画难亲。争妍喜有君诗在,老我翛然敢效颦。
-
东城
古诗《东城》宋·王安石,昔予出东城,初见垄上耕。忽忽日北至,岁月良可惊。虽云一草死,万物尚华荣。谁能当此时,叹息微阴生。
-
字谜诗二首·其一
古诗《字谜诗二首·其一》宋·王安石,兄弟四人两人大,一人立地三人坐。家中更有一两口,任是凶年也得过。
-
春山
古诗《春山》宋·王安石,春山春水流,曲折方屡渡。荒乘不知疲,行到水穷处。依然旧童子,要予竹西去。归时始觉远,草蔓已多露。
-
送春
古诗《送春》宋·王安石,武陵山下朝买船,风吹宿雾山花鲜。万家笑语横青天,绮窗罗幕舞婵娟。小鬟折花叩船舷,玉盏写酒酬金钱。朱甍飞动浮云巘,天外筦箫来宛转。断桥人行夕阳...
-
午睡
古诗《午睡》宋·王安石,檐日阴阴转,床风细细吹。翛然残午梦,何许一黄鹂。
-
读维摩经有感
古诗《读维摩经有感》宋·王安石,身如泡沫亦如风,刀割香涂共一空。宴坐世间观此理,维摩虽病有神通。