-
南乡子·二之一
古诗《南乡子·二之一》宋·王安石,嗟见世间人,但有纤毫即是尘。不住旧时无相貌,沈沦,祗为从来认识神。作么有疏亲,我自降魔转法轮。不是摄心除妄想,求真,幻化空身即法身。
-
送王詹叔利州路运判
古诗《送王詹叔利州路运判》宋·王安石,王孙旧读五车书,手把山阳太守符。未驾朱轓辞辇毂,却分金节佐均输。人才自古常难得,时论如君岂久孤。去去便看归奏计,莫嗟行路有崎岖。
-
春风
古诗《春风》宋·王安石,一马春风北首燕,却疑身得旧山川。阳浮树外沧江水,尘涨原头野火烟。日借嫩黄初著柳,两催新绿稍归田。回头不见辛夷发,始觉看花是去年。
-
题玉光亭
古诗《题玉光亭》宋·王安石,传闻天玉此埋堙,千古谁分伪与真。每向小庭风月夜,却疑山水有精神。
-
雪干
古诗《雪干》宋·王安石,雪干云净见遥岑,南陌芳菲复可寻。换得千颦为一笑,春风吹柳万黄金。
-
江上二首·其二
古诗《江上二首·其二》宋·王安石,书自江边使,乡邻病饿稠。何言万里客,更作百身忧。补败今谁恤,趋生我自羞。西南双病眼,落日倚扁舟。
-
次韵答平甫
古诗《次韵答平甫》宋·王安石,高蝉抱壳悲声切,新鸟争巢谇语忙。长树老阴欺夏日,晚花幽艳敌春阳。云归山去当檐静,风过溪来满坐凉。物物此时皆可赋,悔予千里不相将。
-
南乡子·自古帝王州
古诗《南乡子·自古帝王州》宋·王安石,自古帝王州,郁郁葱葱佳气浮。四百年来成一梦,堪愁,晋代衣冠成古丘。绕水恣行游。上尽层城更上楼。往事悠悠君莫问,回头,槛外长江空自流。
-
江亭晚眺
古诗《江亭晚眺》宋·王安石,日下崦嵫外,秋生沆砀閒。清江无限好,白鸟不胜闲。雨过云收岭,天空月上湾。归鞍侵调角,回首六朝山。
-
九日登东山寄昌叔
古诗《九日登东山寄昌叔》宋·王安石,城上啼乌破寂寥,思君何处坐岧峣。应须绿酒酬黄菊,何必红裙弄紫箫。落木云连秋水渡,乱山烟入夕阳桥。渊明久负东篱醉,犹分低心事折腰。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
松间
古诗《松间》宋·王安石,偶向松间觅旧题,野人休诵北山移。丈夫出处非无意,猿鹤从来不自知。
-
出城访无党因宿斋馆
古诗《出城访无党因宿斋馆》宋·王安石,关外寻君信马蹄,漫成诗句任天倪。花枝到眼春相照,山色侵衣晚自迷。今日笑谈还喜共,经年劳逸固难齐。生涯零落归心懒,多谢慇勤杜宇啼。
-
道人北山来
古诗《道人北山来》宋·王安石,道人北山来,问松我东冈。举手指屋脊,云今如此长。开田故岁收,种果今年尝。告叟去复来,耘锄尚康强。死狐正首丘,游子思故乡。嗟我行老矣,坟墓安可...
-
石竹花
古诗《石竹花》宋·王安石,退公诗酒乐华年,欲取幽芳近绮筵。种玉乱抽青节瘦,刻缯轻染绛花圆。风霜不放飘零早,雨露应从爱惜偏。已向美人衣上并,更留佳客赋婵娟。
-
咏月三首
古诗《咏月三首》宋·王安石,一片清光万里兼,几回圆极又纤纤。君看出没非无意,岂为辛懃养玉蟾。江海清明上下兼,碧天遥见一毫纤。此时只欲浮云尽,窟穴何妨有兔蟾。寒光乍洗山川...
-
次韵昌叔咏尘
古诗《次韵昌叔咏尘》宋·王安石,尘土轻飏不自持,纷纷生物更相吹。翻成地上高烟雾,散在人间要路岐。一世竞驰甘睬目,几家清坐得轩眉。超然祇有江湖上,还见波涛恐我时。
-
僧德殊家水帘求予咏
古诗《僧德殊家水帘求予咏》宋·王安石,淙淙万音落石颠,皎皎一派当檐前。清风高吹鸾鹤唳,白日下照蛟龙涎。浮云妆额自能卷,缺月琢钩相与县。朱门试问幽人价,翡翠鲛绡不直钱。
-
春晴
古诗《春晴》宋·王安石,新春十日雨,雨晴门始开。静看苍苔纹,莫上人衣来。
-
古松
古诗《古松》宋·王安石,森森直干百余寻,高入青冥不附林。万壑风生成夜响,千山月照挂秋阴。岂因粪壤栽培力,自得乾坤造化心。廊庙乏材应见取,世无良匠勿相侵。
-
桃源行
古诗《桃源行》宋·王安石,望夷宫中鹿为马,秦人半死长城下。避时不独商山翁,亦有桃源种桃者。此来种桃经几春,采花食实枝为薪。儿孙生长与世隔,虽有父子无君臣。渔郎漾舟迷远...