-
春日
古诗《春日》宋·王安石,柴门照水见青苔,春绕花枝漫漫开。路远游人行不到,日长啼鸟去还来。
-
即事二首·其二
古诗《即事二首·其二》宋·王安石,云从无心来,还向无心去。无心无处寻,莫觅无心处。
-
次韵和吴仲庶池州齐山画图
古诗《次韵和吴仲庶池州齐山画图》宋·王安石,省中何忽有崔嵬,六幅生绡坐上开。指点便知岩石处,登临新作使君来。雅怀重向丹青得,胜势兼随翰墨回。更想杜郎诗在眼,一江春雪下离堆。
-
暮春
古诗《暮春》宋·王安石,芙蕖的历抽新叶,苜蓿阑干放晚花。白下门东春已老,莫嗔杨柳可藏鸦。
-
史教授独善堂
古诗《史教授独善堂》宋·王安石,湖海十年旧,林塘三亩馀。静非谈者隐,贫胜富人居。列鼎亦何有,幅巾聊自如。犹应不独善,学子满阶除。
-
海棠花
古诗《海棠花》宋·王安石,绿娇隐约眉轻扫,红嫩妖饶脸薄妆。巧笔写传功未尽,清才吟咏兴何长。
-
思王逢原三首·其三
古诗《思王逢原三首·其三》宋·王安石,百年相望济时功,岁路何知向此穷。鹰隼奋飞凰羽短,骐驎埋没马群空。中郎旧业无儿付,康子高才有妇同。想见江南原上墓,树枝零落纸钱风。
-
寄慎伯筠
古诗《寄慎伯筠》宋·王安石,世网挂士如蛛丝,大不及取小缀之。宜乎倜傥不低敛,醉脚踏倒青天低。前日才能始谁播,一口惊张万誇和。雷公诉帝喘欲吹,咸恐声名塞天破。文章喜以怪自...
-
荷花
古诗《荷花》宋·王安石,亭亭风露拥川坻,天放娇娆岂自知。一舸超然他日事,故应将尔当西施。
-
梦
古诗《梦》宋·王安石,知世如梦无所求,无所求心普空寂。还似梦中随梦境,成就河沙梦功德。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
江上
古诗《江上》宋·王安石,江北秋阴一半开,晚云含雨却低徊。青山缭绕疑无路,忽见千帆隐映来。
-
别鄞女
古诗《别鄞女》宋·王安石,行年三十已衰翁,满眼忧伤只自攻。今夜扁舟来决汝,死生从此各西东。
-
寄致政吴虞部
古诗《寄致政吴虞部》宋·王安石,白鸥生意在沧波,不为风尘有网罗。年抵冯唐初未半,才方疏广岂能多。孤清楚国知谁继,遗爱郴人想共歌。嗟我欲归真未晚,雪舟乘兴会相过。
-
同长安君钟山望
古诗《同长安君钟山望》宋·王安石,解装相值得留连,一望江南万里天。残雪离披山韫玉,新阳杳霭草含烟。馀生不足偿多病,乐事应须委少年。惟有爱诗心未已,东归与续棣华篇。
-
金陵怀古四首·其二
古诗《金陵怀古四首·其二》宋·王安石,天兵南下此桥江,敌国当时指顾降。山水雄豪空复在,君王神武自难双。留连落日频回首,想像余墟独倚窗。却怪夏阳才一苇,汉家何事费罂岳。
-
天童山溪上
古诗《天童山溪上》宋·王安石,溪水清涟树老苍,行穿溪树踏春阳。溪深树密无人处,唯有幽花渡水香。
-
松江
古诗《松江》宋·王安石,宛宛虹霓堕半空,银河直与此相通。五更缥缈千山月,万里凄凉一笛风。鸥鹭稍回青霭外,汀洲时起绿芜中。骚人自欲留佳句,忽忆君诗思已穷。
-
金陵怀古四首·其四
古诗《金陵怀古四首·其四》宋·王安石,忆昨天兵下蜀江,将军谈笑士争降。黄旗已尽年三百,紫气空收剑一双。破堞自生新草木,废宫谁识旧轩窗。不须搔首寻遗事,且倒花前白玉缸。
-
孟子
古诗《孟子》宋·王安石,沉魄浮魂不可招,遗编一读想风标。何妨举世嫌迂阔,故有斯人慰寂寥。
-
染云
古诗《染云》宋·王安石,染云为柳叶,剪水作梨花。不是春风巧,何缘有岁华?