-
生查子·溪光曲曲村
古诗《生查子·溪光曲曲村》宋·程垓,溪光曲曲村,花影重重树。风物小桃源,春事还如许。情知送客来,又作寻芳去。可惜一春诗,总为闲愁赋。
-
一斛珠·别少城,舟宿黄龙
古诗《一斛珠·别少城,舟宿黄龙》宋·程垓,风催雨促,今番不似前欢足,早来最苦离情毒。唱我新词,掩著面儿哭。临行只怕人行远,殷勤更写多情曲,相逢已是腰如束。从此知他,还减几分玉。
-
玉楼春·二江得书作
古诗《玉楼春·二江得书作》宋·程垓,别时已有重来愿,谁料情多天不管。分明咫尺是青楼,抵死浓云遮得遍。寄声只倚西飞雁。雁落书回空是怨。领愁归去有谁知,水又茫茫山又断。
-
乌夜啼·墙外雨肥梅子
古诗《乌夜啼·墙外雨肥梅子》宋·程垓,墙外雨肥梅子,阶前水绕荷花。阴阴庭户熏风满,水纹簟、怯菱芽。春尽难凭燕语,日长惟有蜂衙。沉香火冷珠帘暮,个人在、碧窗纱。
-
祝英台近·晚春
古诗《祝英台近·晚春》宋·程垓,坠红轻,浓绿润,深院又春晚。睡起厌厌,无语小妆懒。可堪三月风光,五更魂梦,又都被、杜鹃催攒。怎消遣。人道愁与春归,春归愁未断。闲倚银屏,羞怕...
-
木兰花慢·倩娇莺姹燕
古诗《木兰花慢·倩娇莺姹燕》宋·程垓,倩娇莺姹燕,说不尽、此时情。正小院春阑,芳园昼锁,人去花零。凭高试回望眼,奈遥山远水隔重云。谁遣风狂雨横,便教无计留春。谁知雁杳与鸿冥。自难...
-
谒金门·荼
古诗《谒金门·荼》宋·程垓,花簇簇,触眼万条垂玉。小院春深窗锁绿,水沈风断续。明月又侵楼曲,羞向枕囊拘束。只待夜深清影足,醉来花底宿。
-
谒金门·风阵阵
古诗《谒金门·风阵阵》宋·程垓,风阵阵,吹落杨花无定。酒病厌厌三月尽,花檀红自隐。新绿轩窗清润,月影又移墙影。手捻青梅无处问,一春长闷损。
-
菩萨蛮·浅寒带暝和烟下
古诗《菩萨蛮·浅寒带暝和烟下》宋·程垓,浅寒带暝和烟下,轻阴挟雨随风洒。翠幕护重帘,篆香销半奁。平生风雨夜,怕近芭蕉下。今夕定愁多,萧萧声奈何。
-
菩萨蛮·小窗荫绿清无暑
古诗《菩萨蛮·小窗荫绿清无暑》宋·程垓,小窗荫绿清无暑,篆香终日萦兰炷。冰簟涨寒涛,清风一枕高。有人团扇却,门掩庭花落。少待月侵床,教他魂梦凉。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
菩萨蛮·去年恰好双星节
古诗《菩萨蛮·去年恰好双星节》宋·程垓,去年恰好双星节,鹊桥未渡人离别。不恨障云生,恨他真个行。天涯消息近,不见乘鸾影。楼外鹧鸪声,几回和梦惊。
-
谒金门·杏花
古诗《谒金门·杏花》宋·程垓,春悄悄,红到一枝先巧。酒入半腮微带卯,粉寒香未饱。芳意枝头偏闹,困尽蜂须莺爪。拟倩玉纤和露拗,情多愁易搅。
-
鹊桥仙·秋日寄怀
古诗《鹊桥仙·秋日寄怀》宋·程垓,角声吹月,风声落枕,梦与柔肠俱断。谁教当日太情浓,扬不下、新愁一段。黄花开了,梅花开未,曾约那时相见。莫教容易负幽期,怕真个、孤他泪眼。
-
鹧鸪天·木落江空又一秋
古诗《鹧鸪天·木落江空又一秋》宋·程垓,木落江空又一秋,天寒几日不登楼。红绡帐里橙犹在,青琐窗深菊未收。新画阁,小书舟。篆烟熏得晚香留。只因贪伴开炉酒,恼得红儿一夜讴。
-
生查子·春日闺情
古诗《生查子·春日闺情》宋·程垓,兰帷夜色高,绣被春寒拥。何事玉楼人,屡踏杨花梦。分明相见陈,不道幽情重。乞个好因缘,莫待来生种。
-
金人捧露盘·惜春
古诗《金人捧露盘·惜春》宋·程垓,爱春归,忧春去,为春忙。旋点检、雨障云妨。遮红护绿,翠帷罗幕任高张。海棠明月杏花天,更惜浓芳。唤莺吟,招蝶拍,迎柳舞,倩桃妆。尽唤起、万籁笙...
-
蝶恋花·送子廉侄南下
古诗《蝶恋花·送子廉侄南下》宋·程垓,九月重湖寒意早。目断黄云,冉冉连衰草。惨别临江愁满抱,酒尊时事都相恼。闻道吴天消息好。鸳鸯西池,咫尺君应到。若见故人相问劳,为言未分书舟老。
-
雨中花令·闻说海棠开尽了
古诗《雨中花令·闻说海棠开尽了》宋·程垓,闻说海棠开尽了。怎生得、夜来一笑。颦绿枝头,落红点里,问有愁多少。小园闭门春悄悄。禁不得、瘦腰如袅。豆蔻浓时,酴醿香处,试把菱花照。
-
霜天晓角·几夜锁窗揭
古诗《霜天晓角·几夜锁窗揭》宋·程垓,几夜锁窗揭。素蟾光似雪。恰恨照人欹枕,纱橱爽、簟纹滑。迤逦篆香裛。好坏谁共说。若是知人风味,来分取、半床月。
-
长相思·对重阳
古诗《长相思·对重阳》宋·程垓,对重阳,感重阳。身在西风天一方,年年人断肠。景凄凉,客凄凉。纵有黄花祗异乡,晚云连梦长。