-
满庭芳·时在临安晚秋登临
古诗《满庭芳·时在临安晚秋登临》宋·程垓,南月惊乌,西风破雁,又是秋满平湖。采莲人尽,寒色战菰蒲。旧信江南好景,一万里、轻觅莼鲈。谁知道,吴侬未识,蜀客已情孤。凭高,增怅望,湘云尽处...
-
菩萨蛮·春回绿野烟光薄
古诗《菩萨蛮·春回绿野烟光薄》宋·程垓,春回绿野烟光薄,低花矮柳田家乐。陇麦又青青,喧蜂闲趁人。野翁忘近远,怪识刘郎面。断却小桥溪,怕人溪外知。
-
减字木兰花·双双相并
古诗《减字木兰花·双双相并》宋·程垓,双双相并,一点红边偏照映。玉剪云裁,不比浮花共蒂开。几回心曲,选胜摘来情自足。插向云鬟,要与仙郎比并看。
-
芭蕉雨·雨过凉生藕叶
古诗《芭蕉雨·雨过凉生藕叶》宋·程垓,雨过凉生藕叶。晚庭消尽暑,浑无热。枕簟不胜香滑。争奈宝帐情生,金尊意惬。玉人何处梦蝶。思一见冰雪。须写个帖儿、丁宁说。试问道、肯来么,今夜小...
-
谒金门·陪苏子重诸友饮东山
古诗《谒金门·陪苏子重诸友饮东山》宋·程垓,乌帽侧,行遍杏花春色。野意青青分陇麦,人家烟水隔。春事莫催行客,弹指青梅堪摘。醉倚暮天江拍拍,雨晴沙路白。
-
雨中花令·卷地芳春都过了
古诗《雨中花令·卷地芳春都过了》宋·程垓,卷地芳春都过了。花不语、对人含笑。花与人期,人怜花病,瘦似人多少。闻道重门深悄悄。愁不尽、露啼烟袅。断得相思,除非明月,不把花枝照。
-
朝中措·咏三十九数
古诗《朝中措·咏三十九数》宋·程垓,真游六六洞中仙,骑鹤下三天。休道日斜岁暮,行年方是韶华。相逢一笑,此心不动,须待明年。要得安排稳当,除非四十相连。
-
瑶阶草
古诗《瑶阶草》宋·程垓,空山子规叫,月破黄昏冷。帘幕风轻,绿暗红又尽。自从别后,粉销香腻,一春成病。那堪昼闲日永。恨难整。起来无语,绿萍破处池光净。闷理残妆,照花独...
-
菩萨蛮·夜来花底莺饶舌
古诗《菩萨蛮·夜来花底莺饶舌》宋·程垓,夜来花底莺饶舌,把人心事分明说。许大好因缘,只成容易传。春阑无好计,唯有归来是。从此玉台前,晓妆休太妍。
-
乌夜啼·醉枕不能寐
古诗《乌夜啼·醉枕不能寐》宋·程垓,白酒欺人易醉,黄花笑我多愁。一年只有秋光好,独自却悲秋。风急常吹梦去,月迟多为人留。半黄橙子和诗卷,空自伴床头。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
南歌子·杨光辅又寄示寻春
古诗《南歌子·杨光辅又寄示寻春》宋·程垓,淡霭笼青琐,轻寒薄翠绡。有人憔悴带宽腰。又见东风、不忍见柔条。闷酒尊难寻,闲香篆易销。夜来溪雪已平桥。溪上梅魂凭仗、一相招。
-
浣溪沙·天女殷勤着意多
古诗《浣溪沙·天女殷勤着意多》宋·程垓,天女殷勤着意多,散花犹记病维摩,肯来丈室问云何。腰佩摘来烦玉笋,鬓香分处想秋波。不知真个有情么。
-
渔家傲·独木小舟烟雨湿
古诗《渔家傲·独木小舟烟雨湿》宋·程垓,独木小舟烟雨湿,燕儿乱点春江碧。江上青山随意觅,人寂寂,落花芳草催寒食。昨夜青楼今日客,吹愁不得东风力。细拾残红书怨泣,流水急,不知那个传消...
-
一落索·小小腰身相称
古诗《一落索·小小腰身相称》宋·程垓,小小腰身相称,更着人心性。一声歌起绣帘阴,都遏住、行云影。闻道玉郎家近,被春风勾引。从今莫怪一东看,自压尽、人间韵。
-
蝶恋花·月下有感
古诗《蝶恋花·月下有感》宋·程垓,小院秋光浓欲滴。独自钩帘,细数归鸿翼。鸿断天高无处觅,矮窗催暝蛩催织。凉月去人才数尺。短发萧骚,醉傍西风立。愁眼望天收不得,露华衣上三更湿。
-
一丛花·伤春时候一凭阑
古诗《一丛花·伤春时候一凭阑》宋·程垓,伤春时候一凭阑。何况别离难。东风只解催人去,也不道、莺老花残。青笺未约,红绡忍泪,无计锁征鞍。宝钗瑶钿一时闲。此恨苦天慳。如今直恁抛人去,也...
-
雪狮儿·断云低晚
古诗《雪狮儿·断云低晚》宋·程垓,断云低晚,轻烟带暝,风惊罗幕。数点梅花,香倚雪窗摇落。红炉对谑。正酒面、琼酥初削。云屏暖,不知门外,月寒风恶。迤逦慵云半掠。笑盈盈、闲弄宝筝...
-
醉落魄·赋石榴花
古诗《醉落魄·赋石榴花》宋·程垓,夏围初结,绿深深处红千叠。杜鹃过尽芳菲歇。只道无春,满意春犹惬。折来一点如猩血,透明冠子轻盈帖。芳心蹙破情忧切。不管花残,犹自拣双叶。
-
天仙子·惨惨霜林冬欲尽
古诗《天仙子·惨惨霜林冬欲尽》宋·程垓,惨惨霜林冬欲尽,又是溪梅寒弄影。矮窗曲屋夜烧香,人已静,灯垂烬,点滴芭蕉和雨听。约个归期犹未定,一夜梦魂终不稳。知他勾得许多情,真个闷,无人...
-
乌夜啼·杨柳拖烟漠漠
古诗《乌夜啼·杨柳拖烟漠漠》宋·程垓,杨柳拖烟漠漠,梨花浸月溶溶。吹香院落春还尽,憔悴立东风。只道芳时易见,谁知密约难通。芳园绕遍无人问,独自拾残红。