-
次韵题化鹤轩
古诗《次韵题化鹤轩》宋·释德洪,当年举网得双舄,想见胎仙风度幽。朱顶顾吾今未识,长身意子是其流。山家趣味无人共,王事经过作意游。千里帝城何日去,不妨佳处且迟留。
-
次韵彦周见寄二首·其一
古诗《次韵彦周见寄二首·其一》宋·释德洪,诗先春色附湘船,来与幽人结净缘。句好空惊碧云合,韵高疑在白鸥前。君应归诵陶彭泽,我亦南寻率子廉。想见江头同握手,采茶时节雨馀天。
-
胥启道次韵见寄复和之
古诗《胥启道次韵见寄复和之》宋·释德洪,少年翰墨擅时名,老爱江乡翠巘横。闻道异书常自校,近来佳句与谁评。幽寻湘水映衣碧,小寝晴窗泼眼明。寄我三诗争妙丽,疑公曾梦笔花生。
-
题压波阁
古诗《题压波阁》宋·释德洪,雪玉在躬贤令尹,江山约束入宏规。惊波溅岸凭陵□,杰阁控云弹压之。雾敛尘清闲纵目,蜂争蚁分想当时。邦人准拟朱栏外,安著他年惠爱碑。
-
次韵拉空印游芙蓉
古诗《次韵拉空印游芙蓉》宋·释德洪,翰墨平生气吐霓,诗成先喜示筠溪。山中见客应偏好,笔力知公不肯低。夜寂据梧饥鼠出,岩空同听怪禽啼。上方闻说非人世,更陟缘云第几梯。
-
代人上李龙图并廉使致语十首·其四
古诗《代人上李龙图并廉使致语十首·其四》宋·释德洪,闻道长沙贤太守,漆瞳玉颊照衡湘。讼庭散后宾朋集,民瘼苏来礼乐昌。且展绮筵陪胜饯,何须檀板闹红妆。晓无探骑□边檄,愿献君王万寿觞。
-
送琼大师归禅寂
古诗《送琼大师归禅寂》宋·释德洪,近闻禅寂似丛林,总众能为世所钦。百巧难磨真实行,两涂不改岁寒心。衣今椹色如栗色,语未吴音变楚音。盛夏入城缘厎事,扁舟湘水独相寻。
-
代人上李龙图并廉使致语十首·其六
古诗《代人上李龙图并廉使致语十首·其六》宋·释德洪,绣衣天使志澄清,五马贤侯见典刑。公退钲声闻射圃,日高槐影覆闲庭。共看酒蚁浮琼斝,不废花轮绕画屏。银烛红纱侵夜色,醉归明月淡疏星。
-
夏日偶书
古诗《夏日偶书》宋·释德洪,草树扶疏夏簟清,梦惊斗雀堕空庭。过墙雌竹已数子,出屋耄蕉终百龄。雷后怒云鱼尾赤,林梢剩水鸭头青。都无伎俩酬闲寂,谩搭伽梨自诵经。
-
游太平古寺读旧题用惠上人韵
古诗《游太平古寺读旧题用惠上人韵》宋·释德洪,步尽长廊觉倦游,丛蕉出屋小轩幽。壁间诗在红埃满,窗下香残碧缕浮。喜有绳床容我借,更因茗碗为君留。忽惊林杪湘山露,谁作江天数笔秋。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
老黄龙生辰三首·其一
古诗《老黄龙生辰三首·其一》宋·释德洪,纲宗壁立大崔嵬,魔外闻风胆自摧。万古知音今日是,三关锁钥一时开。从教意气纵横去,终解形容寂寞回。寄语儿孙著精彩,黄龙手段似南台。
-
寄黄嗣深使君二首·其一
古诗《寄黄嗣深使君二首·其一》宋·释德洪,江夏家声世所闻,无双千顷典刑存。肃严郡邑霜分晓,照映簪缨玉粹温。楼迥岘云供醉望,夜晴汉月洗吟魂。行将补衮调羹手,却执元圭侍至尊。
-
偶书寂音堂壁三首·其三
古诗《偶书寂音堂壁三首·其三》宋·释德洪,霜须瘴面老垂垂,瘦搭诗肩古佛依。灭迹尚嫌身是累,此生永与世相违。残经倦读闲凭几,幽鸟独闻常掩扉。寝处法华安乐行,荡除五十二年非。
-
次韵游鹿头山
古诗《次韵游鹿头山》宋·释德洪,吐词秀似出盆丝,好古幽情八咏思。论字来寻鲁公碣,因诗曾访少陵祠。留题楚俗争传去,懒赋山灵必有词。定价文章比珠玉,此篇不独慰吾私。
-
赠罗道人
古诗《赠罗道人》宋·释德洪,蜕尘标韵矫翔鸾,鬓发楼飕风露寒。脱舄骨飞何日见,解衣沐浴万人看。肯来从我翛然住,皆说他人屈致难。戏作猫声行聚落,自忘身是晋郎官。
-
邓循道父挽辞二首·其二
古诗《邓循道父挽辞二首·其二》宋·释德洪,一生纯德无遗恨,千字埋名有逸辞。墓隧嫩泉谁种玉,书斋子砚自生芝。音容已作终天痛,岁月真成罔极悲。拥鼻功名知不免,空将泪眼看风枝。
-
次韵宿圣溪庄
古诗《次韵宿圣溪庄》宋·释德洪,家声十辈拥朱轮,更畜青牛解斗奔。应念高楼闲舞袖,故凭山月洗吟魂。助舂泉落量云谷,输税人归吠甑村。被冷夜晴成好梦,马随香雾入修门。
-
次韵题方广灵源洞
古诗《次韵题方广灵源洞》宋·释德洪,万峰剔卓起孤峰,惭愧灵源与世通。花异空怀上林苑,梦清疑宿广寒宫。泄云吐雨遮金地,溅雪跳珠落石□。忙里为君成妙语,丰碑正欲就崖砻。
-
空印见招住庵时未能往作此寄之
古诗《空印见招住庵时未能往作此寄之》宋·释德洪,独立天衣四世孙,作家手段典刑存。大沩路峻诸方让,空印风高四海闻。有愿欲依龙象众,无求羞逐鹜鸡群。此生一聚灰中骨,终葬千峰顶上云。
-
灯禅师出蜀住此山十年为作南食且约同住作此以赠
古诗《灯禅师出蜀住此山十年为作南食且约同住作此以赠》宋·释德洪,少年出蜀今耆艾,十见襄阳浩荡春。山近京畿看愈好,食兼虏馔味尤真。君今避世成深隐,我欲移庵结近邻。相对无嫌太岑寂,待添明月作三人。