-
和曾逢原待制观雪
古诗《和曾逢原待制观雪》宋·释德洪,魂清寒妥贴,寺近汨罗江。夜迥疑生月,梦惊闻打窗。地垆无宿火,经阁有残缸。起望兜绵界,谁推堕陋邦。
-
赋竹
古诗《赋竹》宋·释德洪,龙孙盈槛秀,天柱耸云奇。阴锁安禅石,根侵洗砚池。珑璁伸粉节,偃蹇郁虬枝。敢谓桃兼李,羞邻雪后姿。
-
十五日立春
古诗《十五日立春》宋·释德洪,千年像教唐朝寺,雪后新年晴复阴。残僧无事春又至,游客不来山自深。长廊扫叶望空翠,小阁卷经横水沉。三生白业有言说,一念净心无古今。
-
七月四日昼梦云庵和尚教诲久之而觉作此示超然
古诗《七月四日昼梦云庵和尚教诲久之而觉作此示超然》宋·释德洪,夏窗午睡谁呼觉,院静惟闻绕砌泉。梦里绪言犹可记,壁间遗像尚依然。衬珠定使拳披见,坐榻当令膝处穿。塔在层峰衰眼力,何时同汝扫颓塼。
-
晚秋溪行
古诗《晚秋溪行》宋·释德洪,熟路沿溪过石桥,扫除秋晚净迢迢。幽寻忽见兰芽茁,小立仍逢柿叶飘。扑摝水飞双去鸟,?珑山响一声樵。归来半掩残经在,燕寝香凝碧未消。
-
竹炉
古诗《竹炉》宋·释德洪,博山沉水觉尘埃,旋斫凌云绿玉材。自拭锦绷含泪粉,要焚银叶返魂梅。意消未掩黄庭卷,火冷空馀白雪灰。应把熏衣闭深阁,流苏想见画屏开。
-
赠邹颜徒
古诗《赠邹颜徒》宋·释德洪,肉眼倒皮相,高才多陆沉。火知三日玉,贫试一生心。世路多追逐,云山独见寻。圣贤酌古力,劝子手勤斟。
-
次韵谒子美祠堂
古诗《次韵谒子美祠堂》宋·释德洪,颠沛干戈际,心常系洛阳。爱君臣子分,倾日露葵芳。醉眼盖千古,诗名动八荒。坏祠湘水上,烟树晚微茫。
-
甲辰十一月十二日往湘阴马上和季长见寄小春二首·其二
古诗《甲辰十一月十二日往湘阴马上和季长见寄小春二首·其二》宋·释德洪,风埃九十里,雾雨湿驼裘。雁过回诗眼,江寒聚晚愁。魂清方怯雪,句冷更含秋。残岸连孤屿,依稀似橘洲。
-
黄幼安适过予所居题诗草圣甚妙
古诗《黄幼安适过予所居题诗草圣甚妙》宋·释德洪,怀袖功名手未探,乱头睡美厌朝参。笔端五色藻万象,胸次大千供剧谈。山寺寻僧宿风雨,水轩见月出东南。题诗满壁龙蛇动,盛事他年说草庵。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
邓秀才就武举作诗美之
古诗《邓秀才就武举作诗美之》宋·释德洪,丈夫气自磨牛斗,正似丰城狱屋刀。富贵岂终凭铁砚,功名先看掷霜毫。芦鞭未称迎风帽,紫绶从来赛绿袍。杖策军门君记取,祖宗汉室旧勋劳。
-
与海兄
古诗《与海兄》宋·释德洪,春寒真料峭,久客厌江城。云重欲为雨,风和尚未晴。意随飞鸟去,事逐乱埃轻。毕竟闲居好,烦君念此情。
-
秋晚同超然山行
古诗《秋晚同超然山行》宋·释德洪,诸方游遍浑如梦,古寺归来独掩扃。无复诗篇云锦段,但馀心境木蛇形。高秋霜叶鱼腮赤,落日远山螺髻青。步尽松阴忽回首,绿萝疏处见溪亭。
-
赠尼昩上人
古诗《赠尼昩上人》宋·释德洪,不著包头绢,能披坏墨衣。愧无灌溪辩,敢对末山机。未肯题红叶,终期老翠微。余今倦行役,投杖梦烟扉。
-
云庵塔有双桐作此寄因侄
古诗《云庵塔有双桐作此寄因侄》宋·释德洪,十年不扫先师塔,闻有双桐护石根。多宝佛应分半座,主林神对现前身。诗成坐对南州祖,写寄山中玉涧因。他日就阴当缚屋,岁时香火愿为邻。
-
宿香城寺
古诗《宿香城寺》宋·释德洪,夜晴风细月华清,绕寺霜筠雪竹声。锡响僧归帝青宝,梦香人宿水沉城。古今不隔尘都尽,心境俱忘镜对明。枕臂晓猿三叫绝,小窗灯暗读残经。
-
余居百丈天觉方注楞严以书见邀作此寄之二首·其一
古诗《余居百丈天觉方注楞严以书见邀作此寄之二首·其一》宋·释德洪,风定晴云欲堕崩,林梢楼阁旋添增。一生高世清闲侣,千尺当门紫翠层。对客不妨拴坏衲,倦禅时作靠枯藤。暮年古格丛林在,重拨尘龛大智灯。
-
与客啜茶戏成
古诗《与客啜茶戏成》宋·释德洪,道人要我煮温山,似识相如病里颜。金鼎浪翻螃蟹眼,玉瓯绞刷鹧鸪斑。津津白乳冲眉上,拂拂清风产腋间。唤起晴窗春书梦,绝怜佳味少人攀。
-
自张平道入瑶溪
古诗《自张平道入瑶溪》宋·释德洪,冲虎曾经落照村,千峰盘尽始登门。惯闻跛脚阿师法,喜见横行道者孙。爱客精神清入画,游方踪迹夜重论。杖藜又入层云去,知有安公旧隐存。
-
李德茂家有磈石如匡山双剑峰求诗
古诗《李德茂家有磈石如匡山双剑峰求诗》宋·释德洪,胸次能藏大千界,掌中笑看小重山。飞来华岳一峰失,幻出匡庐双剑闲。偶触篆烟云点缀,戏浇砚滴瀑潺颜。莫将道眼生分别,随意聊安几案间。