-
与晦叔至奉新
古诗《与晦叔至奉新》宋·释德洪,欲去未成还执手,西风疏雨晚丝丝。暗惊岁月行飘忽,那更人生苦别离。君已到心工笔语,我今归计老茆茨。冷斋后夜谁同宿,莫向灯前读此诗。
-
次韵谅上人南轩避暑
古诗《次韵谅上人南轩避暑》宋·释德洪,人间酷暑推不去,爱此南轩一榻空。眼倦抛书成午睡,梦悠谁复羡王公。岂知尘土随肥马,但觉熏风掠坏桐。起步西园闲倚杖,石榴花出数枝红。
-
宿灵山示月上人
古诗《宿灵山示月上人》宋·释德洪,地灵形胜自天成,山色溪光泼眼明。北岫飞来么凤落,东邻相去一牛鸣。霜筠绕寺秋无数,璧月临轩夜更清。已约高人结莲社,他年香火寄馀生。
-
秋日还庐山故人书因以为寄
古诗《秋日还庐山故人书因以为寄》宋·释德洪,风叶鸣廊夜色晴,隔云微月稍分明。下帘徒怯衣裳薄,拂榻空惊枕簟清。病眼得秋还少睡,壮心于世尚多情。何时却作庐山去,渡水穿云取次行。
-
送隆上人
古诗《送隆上人》宋·释德洪,人生聚散等儿戏,梦境纷然此一时。老去渐知为客味,秋来长作送人诗。感君义色分心曲,慰我年华两鬓丝。想见故乡霜菊后,屋头千树橘累垂。
-
公亮超然见和因寄复答之
古诗《公亮超然见和因寄复答之》宋·释德洪,高人秀句入幽微,濯出秦川锦一机。剪制未为春步幛,暗投先作夜行衣。语尊九鼎真难荷,意的千钧善发机。早晚杖藜松下见,应疑刘远谷中归。
-
喜文首座至
古诗《喜文首座至》宋·释德洪,机锋不减矮师叔,闻说丛林最饱参。无暇对人收冷涕,却能为我出寒岩。春江柔橹何时听,夜雨山房且对谈。掣电一欢端可贵,此生俱是再眠蚕。
-
闽僧不食已四十年赠之
古诗《闽僧不食已四十年赠之》宋·释德洪,银发齐眉衲半肩,相逢古寺独欣然。自云出岭三千里,人见空馀四十年。拟欲就君求此术,预忧临食必流涎。何如万事随缘过,饥即须餐困即眠。
-
廓然再和复答之六首·其五
古诗《廓然再和复答之六首·其五》宋·释德洪,湖山昔梦虽非实,开睫今游未必真。久客情多空自厌,故山归晚欲谁瞋。聊将愁里十分兴,更赏湖边一半春。君傥肯来尤所愿,莫辜日日作诗频。
-
春日同祖贤二道人步云归亭忽忆东坡此日诗有怀其人次韵
古诗《春日同祖贤二道人步云归亭忽忆东坡此日诗有怀其人次韵》宋·释德洪,谁家杨柳欲遮门,依约东坡醉处村。捶地不堪华屋句,仰天空记刻舟痕。尚馀千载风流在,乞与三人语笑温。归路松风吹冻耳,共追前事吊英魂。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
和许乐天
古诗《和许乐天》宋·释德洪,沧溟曾见化微尘,花发桃源几度春。俗眼莫轻狂道士,此身应是谪仙人。清弹一曲悲风远,绝唱千章白雪新。异日三茅成卜筑,却因瓶锡得为邻。
-
京师上元观驾二首·其二
古诗《京师上元观驾二首·其二》宋·释德洪,阁雨轻寒敛夕氛,青牛画毂已争奔。皇州浩荡风光里,紫陌喧阗笑语温。冠压花枝驰万骑,帘垂绣箔卷千门。特传诏语君恩重,凝睇天阶谢至尊。
-
赠王司法
古诗《赠王司法》宋·释德洪,轻帆已有渡江期,高会清游惜此时。水阁飏烟晴试茗,雪窗剪烛夜论诗。冲寒远雁来横浦,弄色新梅半糁枝。林下自知无一事,亦应风月动关思。
-
又和前韵二首·其二
古诗《又和前韵二首·其二》宋·释德洪,篇篇俊逸间清新,老阅群才始见真。秀却采莲溪畔态,豪吞指壁柱边瞋。肺肠旧信能缠锦,文字今知解斗春。笔力肯低容我和,诗成无惜寄来频。
-
廓然再和复答之六首·其三
古诗《廓然再和复答之六首·其三》宋·释德洪,湖水行歌鸭绿新,吴音清软十分真。但知客子幽情快,不管游人醉眼瞋。戈昔曾闻能倒日,笔今犹喜解收春。剩将诗句藏深箧,归去须知展玩频。
-
冷然斋
古诗《冷然斋》宋·释德洪,以身为舌毗尼藏,俨此空斋镜面清。蝉蜕尘埃轩盖集,蝶成魂梦篆烟轻。芦图世界分遗境,玉麈天花委落英。钵在道山归去好,摩挲风驭笑平生。
-
石台夜坐二首·其一
古诗《石台夜坐二首·其一》宋·释德洪,故乡乃有此丛林,下板何妨著寂音。永与世遗他日志,尚嫌山浅暮年心。冻云未放僧窗晓,折竹方知夜雪深。琢句自应清似玉,更宜坡字硬黄临。
-
过孜莫翁
古诗《过孜莫翁》宋·释德洪,禹穴朝来散晚参,一程随便达云岩。南山任把浮云蔽,西岭犹将落日衔。幽径野花开旧菊,石床楸子下高杉。投宵夜永寒无寐,良忆真僧衣不蚕。
-
元祐五年秋尝宿独木为诗以自遣今复过此追旧感叹用韵示超然二首·其一
古诗《元祐五年秋尝宿独木为诗以自遣今复过此追旧感叹用韵示超然二首·其一》宋·释德洪,独木江头缆客船,暮江秋色两依然。落霞片段红绷水,危岫参差碧挂天。名利到头成底事,田园归得是何年。峥嵘壮志消磨尽,满目西风只自怜。
-
次韵二僧题永安壁上
古诗《次韵二僧题永安壁上》宋·释德洪,二休书壁诗争妙,促席吟时愧不同。豪句大鲸秋驾浪,俊才细马晓追风。支筇放荡千峰里,万事收藏一笑中。约我清溪老莲社,茅茨相映小桥东。