-
赠许秀才
古诗《赠许秀才》宋·释德洪,虬髭铁面鹤精神,水鉴心胸不受尘。吹耳松风靠藜杖,敞衣山月岸纶巾。虎头猿臂成何事,道骨方瞳亦可人。他日西湖如过我,饮君一味武林春。
-
悼性上人
古诗《悼性上人》宋·释德洪,三年三过龙安寺,亹亹清谈解逼人。顾我偷闲久无侣,与君数面自成亲。转头忽作幽冥隔,弹指空惊梦寐新。病眼看秋欲凄眩,攀翻投老一伤神。
-
廓然再和复答之六首·其一
古诗《廓然再和复答之六首·其一》宋·释德洪,独立湖边一笑新,纷纷世事信非真。竹林逢寺端须往,藜杖敲门不怕瞋。僮仆见人空自若,轩窗幽处亦藏春。老僧那识闲来兴,怪我时时过此频。
-
瑞香花
古诗《瑞香花》宋·释德洪,灵根闻是花中瑞,可怜亦肯乘春开。色深卷肉浅巴锦,香浓入骨生秦梅。也知秀丽不群品,最宜阴洁幽庭栽。落英红叶不忍扫,从教狼藉蒙苍苔。
-
送僧游南岳
古诗《送僧游南岳》宋·释德洪,古寺闲关聊作招,夏秋归思谩迢迢。枕中柔橹惊乡梦,门外秦淮涨夜潮。想见旧房生薜荔,不堪疏雨在芭蕉。何时却理缘云策,峰顶同谁看石桥。
-
次韵超然
古诗《次韵超然》宋·释德洪,翠寒空觉此生浮,岁月催人鬓易秋。忽忆倚天庐岳去,更寻清境武林游。情亲愧与高人别,兴发徒烦夜月留。他日西湖远相忆,为君一笑散沙鸥。
-
胡卿才时思亭
古诗《胡卿才时思亭》宋·释德洪,祇今冢木上云雨,想见音容无恙时。竟作怀归恋云舍,空馀泪眼看风枝。功名未洗终天恨,岁月难忘罔极悲。已觉夜林无触鹿,但看几砚出灵芝。
-
庐山寄都下邦基德祖诸故人
古诗《庐山寄都下邦基德祖诸故人》宋·释德洪,势占江南三百里,烟霏相映出层楼。芒鞋竹杖山兼水,坐看行吟春复秋。浮世万途成底事,吾生一饱更何求。故人京洛风埃地,能信山中此乐不。
-
别龙安
古诗《别龙安》宋·释德洪,朅来幕阜峰前寺,弥勒同龛两见秋。今日他山生远念,何年此地复重游。主人有道忘欣厌,闲客无求任去留。索纸题诗聊赠别,更哦江海一沙鸥。
-
送庄上人归云居
古诗《送庄上人归云居》宋·释德洪,青锁晓开残雨上,烟鬟春解笑声中。丛林今日犹雌伏,膺简当年是法雄。露碗忆尝安乐味,锦笼曾著瑞香□。何时玉钵青林下,与子婆娑小立同。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
汪履道家观古书
古诗《汪履道家观古书》宋·释德洪,风流前辈已成尘,笔迹犹为世所珍。促膝猛观惊盛事,临风长想见斯人。气生伟逸龙蛇动,秀发精神点画新。破箧尚能多此物,且欣汪子未全贫。
-
别灵源禅师
古诗《别灵源禅师》宋·释德洪,平生风骨秀琳琅,水镜胸怀未易量。声利光中忙趣少,烟霞影里淡心长。云泉隐德无情动,猿鸟侵身不乱行。他日定归当卜筑,青藜紫蕨壮诗肠。
-
访友人二首·其二
古诗《访友人二首·其二》宋·释德洪,日暮荒城倚瘦藤,江南春思倍添增。那知淮水黄尘路,忽见庐山绿发僧。乞食久辞烟际寺,连床今对夜深灯。明年我亦寻君去,同陟天池最上层。
-
京师上元观驾二首·其一
古诗《京师上元观驾二首·其一》宋·释德洪,及时膏雨已阑珊,黄道新泥晓未干。白面郎敲金镫过,红妆人揭绣帘看。管弦叫月宣和气,灯火烧空夺暮寒。咫尺凤楼开雉扇,玉皇仙仗紫云端。
-
寄龙安照禅师
古诗《寄龙安照禅师》宋·释德洪,随分丛林古格存,龙安真是泐潭孙。独持一节无求世,勘破诸方不出门。石虎已忘蹲草见,木蛇久灭住山痕。遥知百事俱衰落,尚有工夫虱自扪。
-
夜雨歇怀渊才邦基
古诗《夜雨歇怀渊才邦基》宋·释德洪,剧笑无因见秀眉,劳生会合恨难期。永怀京国旧游处,伏枕梦魂初破时。战叶萧萧山雨后,绕床唧唧草虫悲。明年定复西归去,船尾何妨载我随。
-
廓然再和复答之六首·其二
古诗《廓然再和复答之六首·其二》宋·释德洪,与君藉草湖边坐,听我论怀句句真。慵斗睡魔强分怯,懒酬诗债不须瞋。亦知人寿一百岁,已识老来三十春。相见几回开口笑,忧愁风雨可胜频。
-
送僧归石门
古诗《送僧归石门》宋·释德洪,曾学云庵逸格禅,别来江柳几春烟。相逢水寺初尝橘,忽忆风檐共擘莲。遥想到山寒食后,却思分首上元前。与谁振策西湖路,清晓一声啼杜鹃。
-
赠李秀才
古诗《赠李秀才》宋·释德洪,门掩青山相并居,爱君家法不萧疏。锦囊举子能佳句,瑞鸟隐公多谏书。学士八塼声价在,谪仙千首笑谈馀。清朝第一他年事,且看归来著翠裾。
-
访友人二首·其一
古诗《访友人二首·其一》宋·释德洪,海棠雨过尚娇春,袖手来寻林下人。未话柳条堪结纽,且欣梅子可尝新。孤踪衮衮风中絮,万事纷纷梦里尘。他日别山重会面,定知谈笑绝鲜陈。