-
次韵无代送僧归吴
古诗《次韵无代送僧归吴》宋·释德洪,春掠湓江绿染眸,多情还解向东流。故应夜梦清苍胜,欲趁春光烂熳游。饱学尚嗟心未死,痛吟已觉鬓先秋。何当一棹华亭上,闲唱波寒月满舟。
-
又和前韵二首·其一
古诗《又和前韵二首·其一》宋·释德洪,头白逢人宛似新,自嗟世态不容真。君才廓落宜无合,我语刚强屡被瞋。千里来寻非爱雪,一时行乐谩游春。邻居冷淡应相笑,数夕温然语话频。
-
赠静上人
古诗《赠静上人》宋·释德洪,雪摧枯虑默如喑,秋压寒松老不禁。一室闭门稀识面,半窗斜照自拴针。重城此日留诗别,叠巘何年结伴寻。衰退宁堪久尘土,相看满眼是归心。
-
晚坐藏胜桥望石门
古诗《晚坐藏胜桥望石门》宋·释德洪,好山千叶青莲晓,斫额令人意已消。微出楼台知有寺,倦行云树忽逢桥。此生未觉丛林负,肯处真教日劫超。闲拾堕薪成浅立,细泉幽涧响寒蜩。
-
大风夕怀道夫敦素
古诗《大风夕怀道夫敦素》宋·释德洪,病觉春寒花信重,起来散策夕阳中。方收一霎挂龙雨,忽作千林攧鹞风。淮水粘天雪翻浪,吴山吐月镜缘空。二豪诗眼应惊叹,觅句遥知与我同。
-
廓然再和复答之六首·其六
古诗《廓然再和复答之六首·其六》宋·释德洪,绕舍初晴对意新,出门幽鸟语如真。催耕布谷殊堪听,劝客提壶却莫瞋。垄麦约风远有浪,海棠经雨匆添春。可怜好景无人共,回首斜阳太息频。
-
余居百丈天觉方注楞严以书见邀作此寄之二首·其二
古诗《余居百丈天觉方注楞严以书见邀作此寄之二首·其二》宋·释德洪,三世如来尊顶法,覆藏深密碧螺寒。通身是眼自不见,擘面出头窥更难。四义仅能分肉髻,八还终恐隔花冠。争如劈佛丹霞手,揭露从教觌体看。
-
书承天寺西斋壁
古诗《书承天寺西斋壁》宋·释德洪,半年客食毗陵寺,颇厌尘埃污衲裙。虽有一身犹外物,且将万事付浮云。忽思放浪佳山水,要与顽麻散骨筋。凉夜满庭风露重,竹梢微月欲纷纷。
-
余昔居百丈元夕有诗后十年是夕过京师期子因不至
古诗《余昔居百丈元夕有诗后十年是夕过京师期子因不至》宋·释德洪,北游烂熳看并川,重到皇州及上元。灯火风光记前事,管弦音节试新翻。期人不至情如海,穿市归来月满轩。忽忆寒岩曾独宿,雪窗残夜一声猿。
-
次韵超然竹阴秋夕
古诗《次韵超然竹阴秋夕》宋·释德洪,月胁云行夜未深,满庭风露叶辞林。知谁墙外千竿竹,分我窗西一亩阴。山好已无归国梦,老闲犹有读书心。剩题诗句酬幽隐,岁月翩翩接趐禽。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
至圆通僧觅诗
古诗《至圆通僧觅诗》宋·释德洪,漱雾跳珠响涧泉,千峰秀出雨馀天。共惊绣帽铜腮老,重到香垆石耳边。清境荒凉归叹息,故人迎笑尚依然。明年过此还相见,应及春风社燕前。
-
别天觉左丞
古诗《别天觉左丞》宋·释德洪,童颊清光已浑圆,共惊玉骨解藏年。庵中篆缕长凝帐,门外云涛欲际天。道眼从来无异见,微踪何幸预谈禅。新诗满箧江南去,又作丛林盛事传。
-
次韵黄次山见寄
古诗《次韵黄次山见寄》宋·释德洪,君诗清绝似沅湘,写妙宣心气味长。地僻且为三径乐,才高真是万夫望。随流我自分泾渭,赏骏谁能略牝黄。自古丰城匿神物,斗牛应觉动光芒。
-
赠涌上人乃仁老子也
古诗《赠涌上人乃仁老子也》宋·释德洪,照人风骨玉颀然,来慰衰途亦自贤。肝胆秋光磨洞彻,齿牙岳色嚼芳鲜。应传画里风烟句,更学诗中文字禅。已作一灯长到晓,定然百衲不知年。
-
道林送鸿禅者江陵乞食
古诗《道林送鸿禅者江陵乞食》宋·释德洪,一篙湘水碧于螺,莹净无痕不受磨。晓雾有情呵素镜,东风作恶卷纤罗。老来谈笑追随少,岁晚别离头绪多。浦口送君聊倚杖,会看归棹掠晴波。
-
陈莹中左司自丹丘欲家豫章至湓浦而止余自九峰往见之二首·其一
古诗《陈莹中左司自丹丘欲家豫章至湓浦而止余自九峰往见之二首·其一》宋·释德洪,雁荡天台看得足,却搬儿女寄蓬窗。径来漳水谋三顷,偶爱庐山家九江。名节逼真如醉白,生涯领略类湘庞。向来万事都休理,且听楼钟一夜撞。
-
题此君轩
古诗《题此君轩》宋·释德洪,解知无竹令人俗,日报平安候起居。所以此君揖冰雪,长吟馀翠满衣裾。瘦行清坐搜诗处,雨叶风枝解箨初。试作小轩聊寄傲,爱君生计未为疏。
-
出朱崖驿与子修
古诗《出朱崖驿与子修》宋·释德洪,投老南来雪满颠,羁囚不自忆生全。久为白骨今重肉,已卧黄泉复见天。报德定应追结草,效忠那肯愧餐毡。此诗清绝如冰雪,乞与江山洗瘴烟。
-
灵隐送僧还南岳
古诗《灵隐送僧还南岳》宋·释德洪,海隅相识笑谈馀,清境同疑在玉壶。方作灵山栖小岭,又随苕水出东吴。透须白雪惊衰老,脱手青春入叹吁。悬想他年衡岳寺,雨窗相对话西湖。
-
别子修二首·其一
古诗《别子修二首·其一》宋·释德洪,疆埸探骑断奔埃,院落棠阴暗绿苔。上疏乞闲追鲍靘,载书归老继吴恢。争怀父母三年化,愁见风帆十幅开。勿剪青青堤下柳,念公遗爱手亲栽。