-
璲首座出示巽中诗
古诗《璲首座出示巽中诗》宋·释德洪,左手不仁右手明,怀情亦复弃藜床。不知门外山花发,但觉君来笑语香。颀绍神情扫秋晚,瘦权诗句挟风霜。两翁杖屦相追逐,此夕因依夜话长。
-
廓然得石门信叹其踵席非其人用韵酬之二首·其一
古诗《廓然得石门信叹其踵席非其人用韵酬之二首·其一》宋·释德洪,相对天涯岁月新,石门消息远难真。乘闲且觅几场笑,疾恶休生一念瞋。衬鹭芙蕖方破暖,藏鸦柳色又残春。光阴如此空搔首,行诵知归倦鸟频。
-
都下送僧归闽
古诗《都下送僧归闽》宋·释德洪,汴水悠悠去不回,绿波垂柳眼初开。日边无意事迎送,海畔有山归去来。白却人头忙日月,缁飘山衲乱风埃。此行若到忘情处,拂石猿声后夜哀。
-
次韵敦素两翁轩见寄
古诗《次韵敦素两翁轩见寄》宋·释德洪,识暗长嗟未烛微,坐令归梦绕岩扉。忽惊尘土登须鬓,已觉云山负衲衣。孤坐知君扶瘦策,此诗慰我脱危机。天藏钟阜一区胜,乞与君侪为发挥。
-
钟山悟真庵西竹林间苍崖千尺岁久折裂余与敦素行山中至此未尝不徘徊庵僧为开轩向之尽收其形胜名曰两翁作此
古诗《钟山悟真庵西竹林间苍崖千尺岁久折裂余与敦素行山中至此未尝不徘徊庵僧为开轩向之尽收其形胜名曰两翁作此》宋·释德洪,水边修竹才堪数,竹外苍崖已半颓。我辈自追方外乐,轩窗谁为此间开。待邀山月三人共,要听松风万壑哀。坐久篆畦香绕遍,碧消烟缕雪残灰。
-
谢性之惠茶
古诗《谢性之惠茶》宋·释德洪,午窗石碾哀怨语,活火银瓶暗浪翻。射眼色随云脚乱,上眉甘作乳花繁。味香已觉臣双井,声价从来友壑源。却忆高人不同试,暮山空翠共无言。
-
元祐五年秋尝宿独木为诗以自遣今复过此追旧感叹用韵示超然二首·其二
古诗《元祐五年秋尝宿独木为诗以自遣今复过此追旧感叹用韵示超然二首·其二》宋·释德洪,踪迹漂流不系船,旧游曾到意茫然。玉笙哀怨初凉夜,秋月婵娟落木天。往事已嗟如昨梦,壮怀无复似当年。炉峰当眼空相向,因念区区想见怜。
-
寄李大卿
古诗《寄李大卿》宋·释德洪,瓶盂又复寄西州,弥勒同龛古寺幽。睡起忽残三月夏,朝来拾得一帘秋。浮云世事慵料理,断梗闲踪任去留。投老山林多胜槩,杖藜何日复同游。
-
赠修上人
古诗《赠修上人》宋·释德洪,我爱修公亦自贤,未欣城郭爱林泉。醉骑鲸背诗遗落,闲把牛毛字细编。还我青山当夏晚,乞君佳句著床前。雨馀独凭烟云上,目送孤鸿落照边。
-
怀友人
古诗《怀友人》宋·释德洪,寻常轻别尚消魂,何况交情过弟昆。孰谓此身闲日月,自惭疏迹信乾坤。泠泠小雨江边路,薄薄浮烟竹外村。回首旧游方契阔,孤舟何处宿黄昏。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
廓然再和复答之六首·其四
古诗《廓然再和复答之六首·其四》宋·释德洪,处处山川俱胜绝,满村风物自纯真。横舟隔岸殊堪唤,吠犬随人不识瞋。归鸟独飞当晚照,鸣鸠相应正深春。心期卜筑藏幽隐,忽笑行行指划频。
-
赠吴山人
古诗《赠吴山人》宋·释德洪,已得希夷旨趣深,平生踪迹任浮沉。壶中景待和烟卧,海上山须带鹤寻。月里一枝慵举手,人间万事肯关心。出尘风骨凭谁识,且枕焦桐混世吟。
-
雪夜读涪翁所作爱之因怀其人和韵奉寄超然
古诗《雪夜读涪翁所作爱之因怀其人和韵奉寄超然》宋·释德洪,溪雨初收岸草微,柳丝堪入绿罗机。望中情远恨烟树,何处暖多嫌衲衣。却信真人还有梦,岂关禅子未忘机。春风痛与传消息,教忆旧山新翠归。
-
偶读和靖集戏书小诗卷尾云长爱东坡眼不枯解将西子比西湖先生诗妙真如画为作春寒出浴图廓然见诗大怒前诗规我又和二首·其一
古诗《偶读和靖集戏书小诗卷尾云长爱东坡眼不枯解将西子比西湖先生诗妙真如画为作春寒出浴图廓然见诗大怒前诗规我又和二首·其一》宋·释德洪,居士多情工比类,先生诗妙解传真。只知信口从头咏,那料高人作意瞋。云堕鬓垂初破睡,山低眉促欲娇春。何须梦境生分别,笑我忘怀叹爱频。
-
赠鉴上人
古诗《赠鉴上人》宋·释德洪,毗尼藏出清净宝,精进林生功德香。但得身心常寂静,自然毛孔发灵光。苍苔不厌芒鞋弊,空翠偏宜坏衲荒。好在虎溪长不出,阿持何意尚游方。
-
送宗上人归南泉
古诗《送宗上人归南泉》宋·释德洪,灯外佳眠试冷斋,欲成归梦暗惊回。一轩秋色侵衣重,半夜波声拍枕来。江国潮平人独令,海山家在意徘徊。倚藤明日秦淮上,看子风帆十幅开。
-
送敏上人
古诗《送敏上人》宋·释德洪,密林病叶强翻红,已觉清秋夜气浓。懒复小窗邀独秀,却应归梦挂双峰。水分淮甸当悬席,路绕匡山可振筇。若见虎溪溪上月,为言相忆作衰容。
-
至西湖招廓然游春
古诗《至西湖招廓然游春》宋·释德洪,别后西湖长在梦,相逢气韵宛清真。剧谈要使君颐脱,大笑从教坐客瞋。淮海飘零方见友,湖山秀绝更逢春。快当火急追清景,莫厌寻幽散策频。
-
寄楷禅师
古诗《寄楷禅师》宋·释德洪,龙蛇头角混埃尘,临死方知老净因。三度傲辞天子敕,一生甘作净名身。虎皮羊质成何事,牛马襟裾亦谩陈。须信屈原千载后,空门犹有独醒人。
-
超然自见轩
古诗《超然自见轩》宋·释德洪,丛林争致致不得,茧足径来寻俨师。幽境自能情外见,高怀独出世间痴。清晨倚槛临黄卷,五月乱山闻子规。夙习尚嗟消未尽,壁间时录和陶诗。