南宋诗人
〔宋代〕高翥
古诗《夜过马当山》宋·高翥,独载诗书趁野航,自怜漂泊度时光。残年准拟登牛首,连夜匆忙过马当。古庙荒寒江浸影,断崖凄惨石凝霜。壮怀未分甘衰老,回首长淮恨更长。
古诗《李将》宋·高翥,自小在行伍,得官因用兵。筹边头发竖,入阵骨毛轻。战马惜如命,宝刀都有名。酒酣常骂坐,嫌客话升平。
古诗《秋日》宋·高翥,庭草衔秋自短长,悲蛩传响答寒螿。豆花似解通邻好,引蔓殷勤远过墙。
古诗《清明日对酒》宋·高翥,南北山头多墓田,清明祭扫各纷然。纸灰飞作白蝴蝶,泪血染成红杜鹃。日落狐狸眠冢上,夜归儿女笑灯前。人生有酒须当醉,一滴何曾到九泉。