-
端午次韵和徐改之·其一
古诗《端午次韵和徐改之·其一》宋·于石,榴花灼烁露初乾,乍试香罗怯晓寒。自古独醒多见忌,与君一醉笑相看。无邪安用艾悬户,徇俗聊将黍饤盘。千载沉湘呼不起,至今遗恨楚江干。
-
西岩寺
古诗《西岩寺》宋·于石,丹崖翠壁数千尺,绝顶僧房三四间。老树倚岩岩倚屋,白云飞去又飞还。
-
野田黄雀行
古诗《野田黄雀行》宋·于石,鸣不择上林,栖不依华屋。雄飞各呼雌,翩翩自相逐。渴饮野田水,饥啄野田粟。一饮一啄能几何,慎勿远飞投网罗。君不见金笼老鹦鹉,向人空作闲言语。
-
和渊明诗
古诗《和渊明诗》宋·于石,林屋本深寂,而多禽鸟喧。一静制群动,何必更幽偏。西风扫脱叶,见此林杪山。朝看孤云出,暮看孤云还。云飞亦何心,相对两忘言。
-
赤松宫
古诗《赤松宫》宋·于石,几人学道得成仙,兄弟俱仙世所难。白石不随秋草烂,赤松长锁暮云寒。月涵古井一泓碧,云护空山半粒丹。我欲乘风蜕凡骨,愿随鸡犬事刘安。
-
端午次韵和徐改之·其二
古诗《端午次韵和徐改之·其二》宋·于石,涛头洒泪眼难乾,鱼腹沉冤骨未寒。楚些一章招莫返,曹碑八字好难看。水流不尽湘江恨,俗奠空陈蘋藻盘。我亦逢时增感慨,凛然忠孝孰能干。
-
自笑
古诗《自笑》宋·于石,归来更读十年书,自笑今吾即故吾。栗里溪山晋处士,桐江风月汉狂奴。种梅添得诗多少,爱菊何拘酒有无。随分生涯聊尔耳,门前应免吏催租。
-
栖真院
古诗《栖真院》宋·于石,空翠凝寒不受埃,断崖千尺拥崔嵬。老僧倚树惊猿去,童子扫阶知客来。石径晴因松露湿,茶烟远趁竹风回。禅家也办吟边料,不种闲花只种梅。
-
蝉
古诗《蝉》宋·于石,斜阳挂庭树,有蝉鸣树颠。无端聒人耳,惊我闲窗眠。吾观动物中,至清莫如蝉。翩然蜕污浊,饱餐风露寒。此外一无求,何苦浪喧喧。口给祇屡憎,不如且忘...
-
雪
古诗《雪》宋·于石,谁欤变幻旧乾坤,剪水仙人手段新。银屋万家成骤富,青山半点不藏春。西园太尉方交贺,北海中郎岂愿臣。把酒孤吟元不俗,何须夜访剡溪人。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
九日次韵王寿翁
古诗《九日次韵王寿翁》宋·于石,半生饮菊试仙方,安用狂歌赋玉堂。乌帽任教今日落,紫萸不改旧年香。人生还有几重九,世事都归一醉乡。千古渊明呼不醒,天涯风雨暗浔阳。
-
邻叟招饮
古诗《邻叟招饮》宋·于石,灯火隔篱落,呼儿掩柴门。邻叟挽我衣,笑指老瓦盆。酒尽意未已,语杂情更真。嗟嗟行路难,劝我归与邻。团圞一家乐,亦足娱其亲。低头愧叟言,未语面辄...
-
春晚
古诗《春晚》宋·于石,夕阳门巷静无尘,茶灶烟凝碧树阴。千尺游丝萦远思,一声幽鸟伴孤吟。落红庭院春多少,新绿池塘水浅深。每向静中观物态,荣枯过眼不关心。
-
张德裕盘谷隐居
古诗《张德裕盘谷隐居》宋·于石,盘谷四面环青山,晴岚暖翠浮云烟。盘谷之阻多幽泉,湛然深碧蛟螭蟠。中有华屋贮神仙,猿鸟不惊犬不喧。竹侵行径松碍檐,人疑无路堪攀缘。忽闻读书声琅...
-
杂兴四首·其四
古诗《杂兴四首·其四》宋·于石,四围绿树岩藏屋,一枕清风竹满轩。醉里不知山雨过,醒来惟怪瀑声喧。
-
孤山
古诗《孤山》宋·于石,老梅半树倚枯槎,路入湖心第几家。水月荒凉谁复问,游人多只看荷花。
-
兜率寺
古诗《兜率寺》宋·于石,钱唐一剑倚霜寒,万水千山蜀道难。瓶钵生涯何处在,秋风松子落诗坛。
-
归兴
古诗《归兴》宋·于石,归欤高枕寄林泉,安用悲歌行路难。君子患无真气节,世人空笑旧衣冠。雪深处士梅花屋,月冷先生苜蓿盘。谁谓家贫无一物,床头三尺剑光寒。
-
过北山何先生故宅
古诗《过北山何先生故宅》宋·于石,青云不在金华巅,白云孤起金华岑。百世相传勉斋学,四书谁识晦翁心。水流盘涧自深浅,月照北山无古今。人问故庐何处是,门前松桂蔚成林。
-
次张嘉父闲居
古诗《次张嘉父闲居》宋·于石,有诗可以吟,何必拟李陵。有酒可以酌,何必慕伯伦。自吟复自酌,一笑睨白云。卷舒见吾道,聚散亦世情。老我一茅屋,萧萧山下村。种瓜有馀地,吾亦安吾...