-
七月七日
古诗《七月七日》宋·于石,西风扫残暑,微月澹新秋。相传织女星,今夕嫁牵牛。翩翩联鹊桥,亭亭拥龙辀。多少乞巧人,笑语穿针缕。吾尝夜观象,细与推其由。惟有五纬星,顺逆有去...
-
许劭
古诗《许劭》宋·于石,四海同推月旦评,是非公论至今存。老瞒敢肆奸雄志,未必不因公一言。
-
呼儿
古诗《呼儿》宋·于石,涧深飞瀑寒,云破断崖碧。呼儿入深林,扫此松下石。澹然忘世故,一枕聊自适。梦断山月高,孤猿啸青壁。
-
高帝
古诗《高帝》宋·于石,吕氏强梁刘氏危,宫中枕卧复谁知。酿成外戚中官祸,兴汉已开亡汉基。
-
严陵钓台
古诗《严陵钓台》宋·于石,抛却羊裘入汉庭,偶然高卧两忘形。先生无处可伸足,太史何烦奏客星。
-
柳子厚
古诗《柳子厚》宋·于石,早缀朝班附叔文,晚随儿女拜双星。半生巧宦翻成拙,何用区区更乞灵。
-
次韵刘和德赋渊明
古诗《次韵刘和德赋渊明》宋·于石,士之生斯世,身穷志弥笃。不惟气浩然,亦是敦薄俗。渊明晋高士,志岂在微禄。不以进为荣,不以退为辱。云出鸟倦还,吾亦从吾欲。南山岂无豆,东篱亦有...
-
丁亥冬大雪
古诗《丁亥冬大雪》宋·于石,顽云拨不开,阴风挟严威。大雪止复作,细民已嘘嚱。人言丰年瑞,可乐胡反悲。频年岂无雪,雪少寒不知。谁为禦寒计,茅屋曝晴曦。今年雪大作,始信贫无...
-
雪中梅
古诗《雪中梅》宋·于石,蕊珠宫阙傍冰壶,森列群仙下藐姑。玉骨轻匀铅粉面,霜纨薄衬素罗襦。两般谁识花开谢,一色中分香有无。底事阳春藏不得,凝阴消尽转清癯。
-
子房
古诗《子房》宋·于石,韩亡誓欲报秦仇,秦灭还兴伐楚谋。一念为韩非为汉,无功何必愿封留。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
次韵吕芳卿春游
古诗《次韵吕芳卿春游》宋·于石,春光美于酒,我得醉其淳。春情浩于海,我得涉其滨。人生贵适意,何须苦悲颦。轩轩远游志,恨不穷入垠。流连虑忘返,岂徒玩芳新。游子多愒日,志士惟竞...
-
分蜂
古诗《分蜂》宋·于石,群蜂割据作生涯,户牖新开蜜酿花。汉世侯王自分国,秦民父子各当家。尊卑两尽君臣义,朝夕争趋南北衙。因感途人本兄弟,无知微物亦何嗟。
-
白杜鹃花
古诗《白杜鹃花》宋·于石,蜀帝魂销恨不穷,野花开落倚东风。吻乾无复枝头血,几度啼来染不红。
-
送赵宰之上虞·其二
古诗《送赵宰之上虞·其二》宋·于石,吾闻句践国,昔有鸱夷子。沼吴收隽功,扁舟五湖里。又闻越东山,安石真奇士。一局别墅棋,失笑屐折齿。缅怀百世风,可以肃顽鄙。峨峨禹穴山,滔滔浙江...
-
夜烧松明火次韵黄养正
古诗《夜烧松明火次韵黄养正》宋·于石,银炉炽炭麒麟红,销金帐暖熏笼烘。爨下有蜡可代薪,笑我夜寒痴坐然枯松。贫富贵贱何不公,安能排云叫呼天九重。空怜尔松生抱有用材,不遇匠石梁栋施帡...
-
姑恶
古诗《姑恶》宋·于石,村南村北麦花老,姑恶声声啼不了。有姑不养反怨姑,至今为尔伤风教。噫,君虽不仁臣当忠,父虽不慈子当孝。
-
春事
古诗《春事》宋·于石,白了江梅柳又青,游丝千尺网红尘。鹁鸠夫妇孤村雨,杜宇君臣故国春。客里易添芳草思,樽前谁是去年人。桃花源上空流水,安得渔郎一问津。
-
题石壁寺
古诗《题石壁寺》宋·于石,石壁名山多胜游,背环古木面清流。一池空对旃檀塔,双港中分芳草洲。豹隐安知兴废事,牛眠不碍往来舟。海棠菡萏今何在,风月人间几度秋。
-
秉国池亭
古诗《秉国池亭》宋·于石,曲曲阑干面面棂,红尘飞不到斯亭。避人幽鸟入深竹,恋钓游鱼弄翠萍。天阔倒涵秋水碧,墙低不碍远山青。翛然独占闲中趣,一枕荷风午睡醒。
-
田家妇
古诗《田家妇》宋·于石,村南村北麦欲枯,桑麻阴阴满路隅。炊黍田头行饷夫,饼炉未熟儿呱呱。鸭头长袜短布襦,平生未识铅与朱。弹筝不用如罗敷,怀金不愿逢秋胡。眼前富贵何足...