-
偈颂一百二十三首·其五十七
古诗《偈颂一百二十三首·其五十七》宋·释祖钦,父母未生前,毕竟是什么。当体没踪由,求之即蹉过。不蹉过,南北东西岂非我。
-
嗣牧上人
古诗《嗣牧上人》宋·释祖钦,先以放,嗣以牧。两鼻穿,四蹄秃。有阑圈,无拘束。山自青,水自绿。从来饥饱不相干,幻泡影中休碌碌,单单赢得这题目。
-
偈颂七十二首·其三十六
古诗《偈颂七十二首·其三十六》宋·释祖钦,且看双放更双收,有底欢声无底愁。一切圣贤如电拂,大千沙界海中沤。
-
偈颂一百二十三首·其十九
古诗《偈颂一百二十三首·其十九》宋·释祖钦,丁一卓二,见三下三。和盘掇转,地覆天翻。
-
偈颂一百二十三首·其九十一
古诗《偈颂一百二十三首·其九十一》宋·释祖钦,天寒人寒,五蕴山头仔细看。风动幡动,明眼人前休说梦。
-
志满上人
古诗《志满上人》宋·释祖钦,夫志在谦毋自满,勿以其长跨人短。海因有量天亦聋,人未有德休恃聪。君不见水涸山枯物憔悴,春暖风和蝶蜂至。欲在丛林立此身,学以成其志。
-
偈颂七十二首·其二十五
古诗《偈颂七十二首·其二十五》宋·释祖钦,杀活纵横得自由,悬崖撒手觅冤雠。瞎驴灭却正法眼,射斗寒光夜不收。
-
偈颂一百二十三首·其六十四
古诗《偈颂一百二十三首·其六十四》宋·释祖钦,心是根,法是尘,两种犹如镜上痕。镜已破,法不存,疏影横斜水清浅,暗香浮动月黄昏。
-
偈颂一百二十三首·其十五
古诗《偈颂一百二十三首·其十五》宋·释祖钦,群阴剥尽,一阳复来。万顷清湘,寒冰发焰。千年古柏,枯干花开。
-
偈颂七十二首·其五十九
古诗《偈颂七十二首·其五十九》宋·释祖钦,声色无依,见闻不立。渡水问鱼踪,过山寻蚁迹。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂七十二首·其六十五
古诗《偈颂七十二首·其六十五》宋·释祖钦,行也是,坐也是。俯仰折旋,无是不是。
-
偈颂一百二十三首·其八十一
古诗《偈颂一百二十三首·其八十一》宋·释祖钦,插锹而立,去死十分。拔锹便去,弄鬼精魂。山鸟山花笑杀人,惭惶炷此一炉薰。
-
偈颂一百二十三首·其十一
古诗《偈颂一百二十三首·其十一》宋·释祖钦,黄面老子,六载辛勤。寻得鼻孔,打失眼睛。
-
祖机上人
古诗《祖机上人》宋·释祖钦,灵妙之机,佛祖莫知。疾则蹉过,迟非所宜。灵在自己,妙在日用。吃饭著衣,一静一动。动静两忘,波停岳耸。
-
偈颂一百二十三首·其四十五
古诗《偈颂一百二十三首·其四十五》宋·释祖钦,转求转远,不求更远。岂不见东野庵前水磨,辘辘机轮自转。
-
偈颂一百二十三首·其八十二
古诗《偈颂一百二十三首·其八十二》宋·释祖钦,集云一关,似乎等闲。看时容易,透时即难。森罗万象,从教侧目,三世诸佛,迥绝跻攀。一径古松苔藓斑。
-
偈颂一百二十三首·其八十六
古诗《偈颂一百二十三首·其八十六》宋·释祖钦,高而无上,低而无下。上下三指,彼此七马。临济大师到此咬嚼不破,被黄檗拄杖再三痛打。
-
偈颂一百二十三首·其二十七
古诗《偈颂一百二十三首·其二十七》宋·释祖钦,断臂立雪,负石踏碓。取人心肝,克由叵耐。护圣遮里,使不得你露面作窃,且退且退。
-
布袋赞
古诗《布袋赞》宋·释祖钦,一笑生春风,双瞳湛秋水。日月拄杖头,乾坤布袋里。弥勒忽然下生,何处寻你。
-
偈颂一百二十三首·其六十六
古诗《偈颂一百二十三首·其六十六》宋·释祖钦,非阙不知圆,非圆不知阙。圆阙本相因,本无圆与阙。