-
惠洪上人
古诗《惠洪上人》宋·释祖钦,洪濛既判,惠然红日。天地开明,即心是佛。尘沙刹海,遍界发辉。一丝毫头,昧之不得。却须直下掀翻,休为知见所执。受用只此平常,更无玄妙奇特。若是...
-
偈颂七十二首·其六十七
古诗《偈颂七十二首·其六十七》宋·释祖钦,寸长尺短,三平二满。觌面相呈,语言道断。
-
跋圆觉经
古诗《跋圆觉经》宋·释祖钦,大虚圆满,妙觉混融。如春化物,和而不同,力不在东风。
-
偈颂七十二首·其九
古诗《偈颂七十二首·其九》宋·释祖钦,白衣拜相,平地登仙。是人知有,别无秘传。
-
偈颂一百二十三首·其一○七
古诗《偈颂一百二十三首·其一○七》宋·释祖钦,九旬禁足,三月护生。逗到功成行满,依前日午三更。龙渊水风恬浪静,獭径桥雾锁云横。去者自去,住者自住,坐者自坐,行者自行。杖头纵有通霄路,且共...
-
偈颂一百二十三首·其三十三
古诗《偈颂一百二十三首·其三十三》宋·释祖钦,丛林虽未整肃,更点却要分明。粒米须还粒饭,八两定要半斤。
-
偈颂一百二十三首·其十四
古诗《偈颂一百二十三首·其十四》宋·释祖钦,铁牛对对黄金角,木马双双白玉蹄。明举似君如未会,江南三月鹧鸪啼。
-
偈颂一百二十三首·其九十四
古诗《偈颂一百二十三首·其九十四》宋·释祖钦,元宵令节,且喜天晴。高烧银烛,照佛光明。
-
偈颂一百二十三首·其一一五
古诗《偈颂一百二十三首·其一一五》宋·释祖钦,晷影推移线日长,无言童子自商量。虽然不是神仙药,海上传来第一方。
-
偈颂七十二首·其四十一
古诗《偈颂七十二首·其四十一》宋·释祖钦,当阳拈起足清风,似月团团样不同。腊月也知无用处,暑天消得打蚊虫。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈颂一百二十三首·其七十八
古诗《偈颂一百二十三首·其七十八》宋·释祖钦,市行高下不须疑,问著平人自得知。红豆啄残鹦鹉粒,碧梧栖老凤凰枝。
-
鱼篮妇赞二首·其二
古诗《鱼篮妇赞二首·其二》宋·释祖钦,篮里清风,手头生活。要将鱼目换明珠,岂是慈悲菩萨。有智慧人,不消一劄。
-
偈颂一百二十三首·其一○三
古诗《偈颂一百二十三首·其一○三》宋·释祖钦,湛湛澄澄,孤明历历,未是到家消息。直饶尽底掀翻,不留朕迹,其奈参天荆棘。
-
偈颂一百二十三首·其一二二
古诗《偈颂一百二十三首·其一二二》宋·释祖钦,春山重重,夜雨濛濛。长连床上,闭眉合眼,睡到晓钟。心也空,法也空,不起第二念,坐断主人翁。
-
无准禅师铸钟偈
古诗《无准禅师铸钟偈》宋·释祖钦,通身只是一张口,百炼炉中衮出来。断送夕阳归去后,又催明月上楼台。
-
偈颂一百二十三首·其十二
古诗《偈颂一百二十三首·其十二》宋·释祖钦,撮土成金古赵州,据人来问直相酬。声前有意今谁委,门外一江春水流。
-
偈颂一百二十三首·其九十五
古诗《偈颂一百二十三首·其九十五》宋·释祖钦,尽道先师今日死,谁知今日是生朝。不知却有何凭据,紫柏黄檀一处烧。
-
偈颂一百二十三首·其一一九
古诗《偈颂一百二十三首·其一一九》宋·释祖钦,一夜雨声滴滴,元是檐前雪消。冷地令人忆著,相国寺里芭蕉。
-
观音赞二首·其一
古诗《观音赞二首·其一》宋·释祖钦,鳌翔海运,地迥天空。一瓶净水,五浊恶风。安得众生界具證圆通。
-
偈颂一百二十三首·其二十九
古诗《偈颂一百二十三首·其二十九》宋·释祖钦,夜月透灵犀,寒光吞老蚌。如是转法轮,平沉乎万象。