-
颂古五十五首·其九
古诗《颂古五十五首·其九》宋·释绍昙,碧绿青红百样花,尽从春色巧安排。不知春色端倪处,平地危分万仞崖。
-
偈颂一百零四首·其一
古诗《偈颂一百零四首·其一》宋·释绍昙,殿成不必拆,佛生何用打。烧炷兜楼香,共说家私话。以力假人者霸。
-
挽颜伯涯制斡
古诗《挽颜伯涯制斡》宋·释绍昙,握手论盟二十年,瘦筇曾约上危巅。雪崖未遂同观瀑,玉沼何期促孕莲。桐叶成阴愁引月,菊花无酒冷含烟。细看新补东林传,十八贤中又一贤。
-
寄华严赜讲师
古诗《寄华严赜讲师》宋·释绍昙,半生不睹德云翁,悬想经行在别峰。破一微尘相见了,揭翻华藏十三重。
-
题老融群牛图
古诗《题老融群牛图》宋·释绍昙,三三五五戏平芜,踏裂春风百草枯。莫写沩山僧某甲,恐人悟作祖师图。
-
颂古五十五首·其十二
古诗《颂古五十五首·其十二》宋·释绍昙,苦恋京华不肯归,行装须待送穷时。茆船寂寞烟汀月,别后何人更有诗。
-
偈颂一百零四首·其九十二
古诗《偈颂一百零四首·其九十二》宋·释绍昙,布关雎化袭宫闱,万国人趋奉母仪。寿结蟠桃千载实,年年天仗宴瑶池。
-
颂古五十五首·其四十九
古诗《颂古五十五首·其四十九》宋·释绍昙,春有百花秋有月,夏有凉风冬有雪。莫将闲事挂心头,便是人间好时节。
-
朴庵
古诗《朴庵》宋·释绍昙,确实行藏与古俦,略无半点诈明头。竖粗拳验方来眼,未跨门时见便休。
-
颂古五十五首·其十三
古诗《颂古五十五首·其十三》宋·释绍昙,仙翁还旆武陵家,仙女欢迎步彩霞。贪弄玉箫频劝酒,不知凋尽碧桃花。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古五十五首·其十九
古诗《颂古五十五首·其十九》宋·释绍昙,破镜生儿惜似金,晨昏不敢离烟林。羽毛长就飞求食,聚口纷争吃母心。
-
颂古五十五首·其一
古诗《颂古五十五首·其一》宋·释绍昙,古洞桃花发嫩枝,施朱施粉两相宜。要渠成结千年实,多谢春风著意吹。
-
为友于题水禽
古诗《为友于题水禽》宋·释绍昙,衰草汀烟寂寞秋,忍寒孤立懒盟鸥。江湖风味骎骎恶,得缩头时且缩头。
-
颂古五十五首·其五十一
古诗《颂古五十五首·其五十一》宋·释绍昙,平白将身入草窠,折娘生臂冻驴腰。一年一度嵩山雪,雪有消时恨不消。