-
枯骨颂·其一
古诗《枯骨颂·其一》宋·释怀深,风力机关终有尽,深情厚貌见无因。担擎黑业归何处,留得枯骸未化尘。
-
至禅者求偈·其一
古诗《至禅者求偈·其一》宋·释怀深,探竿影草闲家具,独弄单拈破笊篱。口醭心灰诸漏尽,菱花不拭自光辉。
-
瞋
古诗《瞋》宋·释怀深,学道先须不要瞋,瞋心未断道休论。诸佛常说瞋如火,烧却菩提种子根。
-
偈一百二十首·其四十九
古诗《偈一百二十首·其四十九》宋·释怀深,佛从大悲心,流出十二部。琅函与玉轴,遍满河沙数。言言皆妙药,字字超今古。譬如优昙花,百劫难遭遇。又如大明灯,能破黑暗处。又如智慧力,能断无明...
-
省缘·其六
古诗《省缘·其六》宋·释怀深,学道先须要省缘,浮生傀儡暗抽牵。机关用尽成何因,赢得三涂鬼火煎。
-
送珍禅者
古诗《送珍禅者》宋·释怀深,湖边看子上归舟,林底初惊一叶秋。要似羚羊长挂角,莫教猎犬得踪由。
-
偈一百二十首·其八十二
古诗《偈一百二十首·其八十二》宋·释怀深,佛病与祖病,众生心上疑。情尘一念脱,消散如风吹。试问诸病源,起灭从何依。来从何所来,去向何所归。若能直下见,苦痛无毫釐。不见维摩老,文殊问疾...
-
谒法报庵主不值
古诗《谒法报庵主不值》宋·释怀深,道人云出山,轩窗有佳趣。松竹自说法,客来点头去。
-
退步·其八
古诗《退步·其八》宋·释怀深,万事无如退步居,青山僻处结茅庐。听他人笑生涯拙,自喜闲身得自如。
-
颂古三十首·其十
古诗《颂古三十首·其十》宋·释怀深,佳人十八正娇痴,一曲堂前舞柘枝。祇有五郎知雅态,更无人道柳如眉。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈一百二十首·其一○五
古诗《偈一百二十首·其一○五》宋·释怀深,布施门开非一朝,云山千里肯辞劳。尘中欲听无生曲,座上先横智慧刀。贴肉汗衫容易施,有心道者却难消。愿公福似鄱台塔,一层高了一层高。
-
退步·其九
古诗《退步·其九》宋·释怀深,万事无如退步看,个中生死不相干。兜兜怛怛从他做,兀兀痴痴我自安。
-
拟寒山寺·其一三一
古诗《拟寒山寺·其一三一》宋·释怀深,不栽一株桑,不种一粒粟。口体每轻肥,仓库常满足。蓬门漏不蔽,你居大华屋。常怀知愧心,少恣无明欲。
-
阅佛鉴禅师语录
古诗《阅佛鉴禅师语录》宋·释怀深,说禅要似钟山老,有口无心几个知。要我舌端轰霹雳,就渠眼里下钳锤。平时却出活人剑,险处聊为死马医。惭愧丛林宗匠在,与人扫尽百生疑。
-
退步·其三
古诗《退步·其三》宋·释怀深,万事无如退步人,淡中滋味最天真。炉边向火慵开口,睡里抓头忘却身。
-
升堂颂古五十二首·其五十二
古诗《升堂颂古五十二首·其五十二》宋·释怀深,才见开炉又闭炉,寒来暑往只须臾。庭前残雪方消尽,岭上春云已卷舒。满目更无心外法,几人曾悟髻中珠。祖师莫不叮咛语,自是时人见处粗。
-
拟寒山寺·其九十六
古诗《拟寒山寺·其九十六》宋·释怀深,出家要省缘,省缘易入道。如何无事人,搂揽闲烦恼。奔走富贵门,庄严房舍好。不知被物使,区区真到老。
-
拟寒山寺·其六十九
古诗《拟寒山寺·其六十九》宋·释怀深,不贪以为宝,日用无欠少。一裘聊御寒,百味无过饱。堪嗟尘世人,经营长扰扰。衣底摩尼珠,光明都昧了。
-
升堂颂古五十二首·其四十二
古诗《升堂颂古五十二首·其四十二》宋·释怀深,般若无知,无所不知。般若无见,无所不见。无知之知,是为真知。无见之见,是为真见。
-
手植小松
古诗《手植小松》宋·释怀深,小松盈尺已凌云,肯学芬芳桃李春。想汝龙鳞合抱日,老僧应是再来人。