-
拟寒山寺·其三十四
古诗《拟寒山寺·其三十四》宋·释怀深,人生贪爱重,所欲未尝周。一饭饱足矣,万钟心未休。黑业埋头做,红裙判命求。鬓毛已侵雪,犹自不知羞。
-
升堂颂古五十二首·其十七
古诗《升堂颂古五十二首·其十七》宋·释怀深,物物到心上,全心物自闲。古今城郭里,得者住如山。但愿清风生两腋,不愁无路到人间。
-
拟寒山寺·其一○六
古诗《拟寒山寺·其一○六》宋·释怀深,世人贪积财,受尽种种苦。求时多辛勤,守时足忧怖。散时哭不休,死时恋不去。轮回六趣中,只因为物误。
-
拟寒山寺·其四十二
古诗《拟寒山寺·其四十二》宋·释怀深,人生贵无业,不贵多伎能。伎能人看好,业能灾汝形。文章妙天下,气宇吞沧溟。此身若一失,六趣且飘零。
-
偈一百二十首·其二十二
古诗《偈一百二十首·其二十二》宋·释怀深,云门劄,资福收。一擒一纵,各有来由。昨夜春风吹树尾,晓来红日上云头。翻笑双林傅大士,却道桥流水不流。
-
拟寒山寺·其一○一
古诗《拟寒山寺·其一○一》宋·释怀深,自料七十岁,可期不可期。况今五六十,形骸日渐衰。正如春暮后,青多红少时。去住呼吸间,佛言真不欺。
-
拟寒山寺·其七十七
古诗《拟寒山寺·其七十七》宋·释怀深,人身有一疾,呻吟彻眠梦。买药与呼医,告佛仍设供。诸佛虽不语,悯汝颠倒重。杀羊食其心,何不念他痛。
-
拟寒山寺·其一二六
古诗《拟寒山寺·其一二六》宋·释怀深,往事莫追寻,未来莫希望。见在休执着,自然心坦荡。有心终不堪,无念以为上。君看太虚空,何尝有遮障。
-
拟寒山寺·其四十七
古诗《拟寒山寺·其四十七》宋·释怀深,老翁急营生,贪饕不可化。一截已入土,百事放不下。经卷无暇看,数珠未曾把。死去见阎王,必定遭唾骂。
-
偈一百二十首·其七十一
古诗《偈一百二十首·其七十一》宋·释怀深,一钵迢迢历数州,朱门白屋信缘求。如今茧足归来也,自在沩山一牯牛。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
拟寒山寺·其六十七
古诗《拟寒山寺·其六十七》宋·释怀深,野鹿贪嗜草,忽中猎师箭。老鼠翻饭盆,已落狸奴便。祸从贪上起,苦自爱中现。贪爱若不生,灾害自然远。
-
偈一百二十首·其三十九
古诗《偈一百二十首·其三十九》宋·释怀深,十一月二十,唤做大冬日。张三贺郑婆,李四拜王七。早辰到夜,费尽平生力。唯有衲僧家,不打者鼓笛。铁额昆崙儿,通身黑如漆。
-
偈一百二十首·其三十二
古诗《偈一百二十首·其三十二》宋·释怀深,时人皆拜岁,山僧不贺年。孟春犹寒在,日月几曾迁。去年今日后,今日去年年。新旧不同者,谁后复谁先。
-
偈一百二十首·其四十五
古诗《偈一百二十首·其四十五》宋·释怀深,惆怅钟山老水牯,去住纵横无必固。拔禊抽钉二十年,咬尽生姜呷尽醋。有时贫,有时富,谁会南山狗咬虎。纷纷衲子数如麻,不知谁解吞蓬句,听取焦山重指...
-
偈一百二十首·其四十六
古诗《偈一百二十首·其四十六》宋·释怀深,江月照,松风吹,永夜清霄何所为。若是曹溪门下客,相逢不必更扬眉。
-
拟寒山寺·其十七
古诗《拟寒山寺·其十七》宋·释怀深,人生稍富足,著意营口腹。买鱼寻鳜鱼,买肉要羊肉。谛观异类身,无非亲眷属。正当举箸时,仁人宜自烛。
-
偈一百二十首·其三十六
古诗《偈一百二十首·其三十六》宋·释怀深,口忻得计掩深关,口醭心灰一味闲。自笑行藏无料处,又随缘业过焦山。
-
偈一百二十首·其八十四
古诗《偈一百二十首·其八十四》宋·释怀深,过去事如梦,了然无罅缝。要当做梦时,便作觉时用。未来事如电,有无不可见。莫将希望心,昧却娘生面。见在事如云,目前仿佛有。安得东南风,吹散西山...
-
枯骨颂·其五
古诗《枯骨颂·其五》宋·释怀深,百骸溃散杂尘泥,一物长灵复是谁。不得丹霞通一线,髑髅著地几人知。
-
前住慧林历代禅师真赞·祖印悟禅师
古诗《前住慧林历代禅师真赞·祖印悟禅师》宋·释怀深,师道平夷,师貌浑厚。持如地心,开无妄口。四坐道场,一尘不受。节角处,没窼臼,三眼神龟火里走。