-
豹
古诗《豹》宋·丁谓,炳蔚西方美,群居即谷阴。人文穷燮妙,将略取名深。饰用千金直,韬藏七日心。会当窥落落,莫向管中寻。
-
山
古诗《山》宋·丁谓,不起纤尘让,宁辞一篑劳。始从拳石大,终致极天高。莲顶观归马,蓬壶见负鳌。器车呈上瑞,绳检秘崇褒。
-
莺
古诗《莺》宋·丁谓,刷羽幽栖地,啼春上苑间。金衣何睍睆,簧舌苦绵蛮。百啭情无及,迁乔迥莫攀。可怜求友意,出谷便关关。
-
蝶
古诗《蝶》宋·丁谓,熠耀非吾族,蟏蛸莫我知。韩凭飞处妒,庄叟梦时疑。琼玉含芳细,丝篁度曲迟。自当同羽化,蝉范任冠緌。
-
蛇
古诗《蛇》宋·丁谓,起蛰良时在,鸣风异禀存。大能吞巨象,长可绕昆崙。出笥彰嘉庆,衔珠报厚恩。由来禀龙质,灵化出山门。
-
雁
古诗《雁》宋·丁谓,避缴非无意,随阳自有期。飞霜联伯仲,叫月应埙篪。小雅宣王什,登歌武帝辞。青冥时矫翼,燕雀尔焉知。
-
凤
古诗《凤》宋·丁谓,舞穴标祥异,巢阿表盛明。灵音谐律本,綵羽应阳精。去必翔千仞,来皆叶九成。上林堪饮啄,竹密醴泉清。
-
咏帘
古诗《咏帘》宋·丁谓,南楚佳名旧,西都妙制稀。风轻摇美璧,香细透明机。翠羽翻罗幄,龙文压锦帷。兰宫将桂殿,日用觉光辉。
-
弓
古诗《弓》宋·丁谓,天道弛张中,为箕学有宗。六材皆妙物,三制尽良工。招我见诗意,遗人观礼容。弨兮辞且美,帝赉示畴庸。
-
又赠一绝
古诗《又赠一绝》宋·丁谓,梦散高唐夜正遥,楚天何处不无憀。秋风似会荆王意,露渚烟汀养细腰。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
梨
古诗《梨》宋·丁谓,摇摇繁实弄秋光,曾伴青椑荐武皇。玄圃云腴滋绀质,上林风驭猎清香。寻芳尚忆琼为树,蠲渴因知玉有浆。多少好枝谁最见,冒霜丹颊倚邻墙。
-
柳·其二
古诗《柳·其二》宋·丁谓,客舍青青乱,名园郁郁斜。旧栽彭泽署,新植武昌家。翠幄隋堤密,金丝蜀道赊。狂夫少樊圃,有菀兴无涯。
-
梨
古诗《梨》宋·丁谓,真定如拳大,灵关爽口清。甘香朱蜜冷,脆破玉霜鸣。工苑司官属,交枝播颂声。谁知洛阳树,海内佔先名。
-
有感
古诗《有感》宋·丁谓,今到崖州事可嗟,梦中常若在京华。程途何啻一万里,户口都无三百家。夜听猿啼孤树远,晓看潮上瘴烟斜。吏人不见中朝礼,麋鹿时时到县衙。
-
莲
古诗《莲》宋·丁谓,鱼戏烟茎细,龟巢粉蕊新。缝裳怜远客,开幕想嘉宾。千叶松风畔,双花柳渚濒。翠芳天宴得,谁假涉江人。
-
扇
古诗《扇》宋·丁谓,云母功无比,蒲葵用有馀。九华曹植赋,六角右军书。皎皎蟾轮薄,萧萧雉尾疏。曾窥五明伏,鹤羽映鸾车。
-
龟
古诗《龟》宋·丁谓,居蔡推神物,巢莲表圣君。膺期千岁色,垂世九畴文。惠向衔珠辨,灵从顾印分。自谙宫沼乐,锡贡任江滨。
-
鹿
古诗《鹿》宋·丁谓,赋命斯千载,登仙托五云。发祥呈玉质,标异冠星文。食荐时鸣野,游林或命群。白环何日至,真祖有前闻。
-
燕
古诗《燕》宋·丁谓,受署司分氏,开祥简狄心。风帘虽易偶,巢幕亦难任。两两差池羽,翩翩下上音。曲江何感愤,托意动微吟。
-
船
古诗《船》宋·丁谓,积羽贻深戒,为梁藉众材。采菱浮苑囿,鸣鹤泛池台。云映孤篷去,潮随两桨回。南风鸲鹆艗,知是故人来。