-
咏怀八十二首·其五十四
古诗《咏怀八十二首·其五十四》魏晋·阮籍,夸谈快愤懑,情慵发烦心。西北登不周,东南望邓林。旷野弥九州,崇山抗高岑。一餐度万世,千岁再浮沈。谁云玉石同,泪下不可禁。
-
咏怀八十二首·其二十二
古诗《咏怀八十二首·其二十二》魏晋·阮籍,夏后乘云舆,夸父为邓林。存亡从变化,日月有浮沉。凤凰鸣参差,伶伦发其音。王子好箫管,世世相追寻。谁言不可见,青鸟明我心。
-
咏怀八十二首·其四十五
古诗《咏怀八十二首·其四十五》魏晋·阮籍,幽兰不可佩,朱草为谁荣?修竹隐山阴,射干临层城。葛藟延幽谷,瓜瓞生。乐极消灵神,哀深伤人情。竟知忧无益,岂若归太清!
-
咏怀八十二首·其七十
古诗《咏怀八十二首·其七十》魏晋·阮籍,有悲则有情,无悲亦无思。苟非婴网罟,何必万里畿。翔风拂重霄,庆云招所晞。灰心寄枯宅,曷顾人间姿。始得忘我难,焉知嘿自遗。
-
咏怀八十二首·其六十五
古诗《咏怀八十二首·其六十五》魏晋·阮籍,王子十五年,游衍伊洛滨。朱颜茂春华,辩慧怀清真。焉见浮丘公,举手谢时人。轻荡易恍惚,飘飖弃其身。飞飞鸣且翔,挥翼且酸辛。
-
咏怀八十二首·其五十二
古诗《咏怀八十二首·其五十二》魏晋·阮籍,十日出旸谷,弭节驰万里。经天耀四海,倏忽潜蒙汜。谁言焱炎久,游没何行俟。逝者岂长生,亦去荆与杞。千岁犹崇朝,一餐聊自已。是非得失间,焉足相讥...
-
咏怀八十二首·其八
古诗《咏怀八十二首·其八》魏晋·阮籍,灼灼西隤日,馀光照我衣。回风吹四壁,寒鸟相因依。周周尚衔羽,蛩蛩亦念饥。如何当路子,磬折忘所归!岂为夸誉名,憔悴使心悲。宁与燕雀翔,不随黄鹄...
-
咏怀八十二首·其二十四
古诗《咏怀八十二首·其二十四》魏晋·阮籍,殷忧令志结,怵愓常若惊。逍遥未终晏,朱华忽西倾。蟋蟀在户牖,蝼蛄鸣中庭。心肠未相好,谁云亮我情。愿为云间鸟,千里一哀鸣。三芝延瀛洲,远游可长...
-
咏怀八十二首·其五十八
古诗《咏怀八十二首·其五十八》魏晋·阮籍,危冠切浮云,长剑出天外。细故何足虑,高度跨一世。非子为我御,逍遥游荒裔。顾谢西王母,吾将从此逝。岂与蓬户士,弹琴诵言誓。
-
咏怀八十二首·其五十五
古诗《咏怀八十二首·其五十五》魏晋·阮籍,人言愿延年,延年欲焉之?黄鹄呼子安,千秋未可期。独坐山岩中,恻怆怀所思。王子一何好,猗靡相携持。悦怿犹今辰,计校在一时。置此明朝事,日夕将见...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
咏怀八十二首·其六十七
古诗《咏怀八十二首·其六十七》魏晋·阮籍,洪生资制度,被服正有常。尊卑设次序,事物齐纪纲。容饰整颜色,磬折执圭璋。堂上置玄酒,室中盛稻粱。外厉贞素谈,户内灭芬芳。放口从衷出,复说道义...
-
咏怀八十二首·其三十五
古诗《咏怀八十二首·其三十五》魏晋·阮籍,世务何缤纷,人道苦不遑。壮年以时逝,朝露待太阳。愿揽羲和辔,白日不移光。天阶路殊绝,云汉邈无梁。濯发旸谷滨,远游昆岳傍。登彼列仙岨,采此秋兰...
-
咏怀八十二首·其八十一
古诗《咏怀八十二首·其八十一》魏晋·阮籍,昔有神仙者,羡门及松乔。噏习九阳间,升遐叽云霄。人生乐长久,百年自言辽。白日陨隅谷,一夕不再朝。岂若遗世物,登明遂飘飖。
-
咏怀八十二首·其五十六
古诗《咏怀八十二首·其五十六》魏晋·阮籍,贵贱在天命,穷达自有时。婉娈佞邪子,随利来相欺。孤思损惠施,但为谗夫蚩。鹡鸰鸣云中,载飞靡所期。焉知倾侧士,一旦不可持。
-
咏怀八十二首·其五十
古诗《咏怀八十二首·其五十》魏晋·阮籍,清露为凝霜,华草成蒿莱。谁云君子贤,明达安可能。乘云招松乔,呼噏永矣哉!
-
咏怀八十二首·其六十
古诗《咏怀八十二首·其六十》魏晋·阮籍,儒者通六艺,立志不可干。违礼不为动,非法不肯言。渴饮清泉流,饥食并一箪。岁时无以祀,衣服常苦寒。屣履咏《南风》,缊袍笑华轩。信道守诗书,义不...
-
咏怀八十二首·其四十
古诗《咏怀八十二首·其四十》魏晋·阮籍,混元生两仪,四象运衡玑。曒日布炎精,素月垂景辉。晷度有昭回,哀哉人命微!飘若风尘逝,忽若庆云晞。修龄适余愿,光宠非己威。安期步天路,松子与世...
-
咏怀八十二首·其二十
古诗《咏怀八十二首·其二十》魏晋·阮籍,杨朱泣岐路,墨子悲染丝。揖让长离别,飘飖难与期。岂徒燕婉情,存亡诚有之。萧索人所悲,祸衅不可辞。赵女媚中山,谦柔愈见欺。嗟嗟涂上士,何用自保...
-
咏怀八十二首·其七十八
古诗《咏怀八十二首·其七十八》魏晋·阮籍,昔有神仙士,乃处射山阿。乘云御飞龙,嘘噏叽琼华。可闻不可见,慷慨叹咨嗟。自伤非俦类,愁苦来相加。下学而上达,忽忽将如何!
-
咏怀八十二首·其四十六
古诗《咏怀八十二首·其四十六》魏晋·阮籍,鸴鸠飞桑榆,海鸟运天池。岂不识宏大,羽翼不相宜。扶摇安可翔,不若栖树枝。下集蓬艾间,上游园圃篱。但尔亦自足,用子为追随。