-
咏怀八十二首·其五十九
古诗《咏怀八十二首·其五十九》魏晋·阮籍,河上有丈人,纬萧弃明珠。甘彼藜藿食,乐是蓬蒿庐。岂效缤纷子,良马骋轻舆。朝生衢路旁,夕瘗横术隅。欢笑不终晏,俛仰复欷歔。鉴兹二三者,愤懑从此...
-
咏怀八十二首·其六十六
古诗《咏怀八十二首·其六十六》魏晋·阮籍,塞门不可出,海水焉可浮。朱明不相见,奄昧独无侯。持瓜思东陵,黄雀诚独羞。失势在须臾,带剑上吾丘。悼彼桑林子,涕下自交流。假乘汧渭间,鞍马去行...
-
咏怀八十二首·其六十九
古诗《咏怀八十二首·其六十九》魏晋·阮籍,人知结交易,交友诚独难。险路多疑惑,明珠未可乾。彼求飨太牢,我欲并一餐。损益生怨毒,咄咄复何言。
-
咏怀八十二首·其七十五
古诗《咏怀八十二首·其七十五》魏晋·阮籍,梁东有芳草,一朝再三荣。色容艳姿美,光华耀倾城。岂为明哲士,妖蛊谄媚生。轻薄在一时,安知百世名。路端便娟子,但恐日月倾。焉见冥灵木,悠悠竟无...
-
咏怀八十二首·其四十七
古诗《咏怀八十二首·其四十七》魏晋·阮籍,生命辰安在,忧戚涕沾襟。高鸟翔山冈,燕雀栖下林。青云蔽前庭,素琴凄我心。崇山有鸣鹤,岂可相追寻。
-
咏怀八十二首·其七十四
古诗《咏怀八十二首·其七十四》魏晋·阮籍,猗欤上世士,恬淡志安贫。季叶道陵迟,驰骛纷垢尘。甯子岂不类,扬歌谁肯殉?栖栖非我偶,徨徨非己伦。咄嗟荣辱事,去来味道真。道真信可娱,清洁存精...
-
咏怀八十二首·其二十一
古诗《咏怀八十二首·其二十一》魏晋·阮籍,于心怀寸阴,羲阳将欲冥。挥袂抚长剑,仰观浮云征。云间有玄鹄,抗志扬哀声。一飞冲青天,旷世不再鸣。岂与鹑鷃游,连翩戏中庭。
-
咏怀八十二首·其七十六
古诗《咏怀八十二首·其七十六》魏晋·阮籍,秋驾安可学,东野穷路旁。纶深鱼渊潜,矰设鸟高翔。泛泛乘轻舟,演漾靡所望。吹嘘谁以益,江湖相捐忘。都冶难为颜,修容是我常。兹年在松乔,恍惚诚未...
-
咏怀八十二首·其七十七
古诗《咏怀八十二首·其七十七》魏晋·阮籍,咄嗟行至老,僶俛常苦忧。临川羡洪波,同始异支流。百年何足言,但苦怨与雠。雠怨者谁子,耳目还相羞。声色为胡越,人情自逼遒。招彼玄通士,去来归羡...
-
咏怀八十二首·其五十七
古诗《咏怀八十二首·其五十七》魏晋·阮籍,惊风振四野,回云荫堂隅。床帷为谁设,几杖为谁扶?虽非明君子,岂暗桑与榆?世有此聋聩,芒芒将焉如?翩翩从风飞,悠悠去故居。离麾玉山下,遗弃毁与...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
咏怀八十二首·其二十九
古诗《咏怀八十二首·其二十九》魏晋·阮籍,昔余游大梁,登于黄华颠。共工宅玄冥,高台造青天。幽荒邈悠悠,凄怆怀所怜。所怜者谁子,明察应自然。奸宠沈冀州,妖女不得眠。肆变陵世俗,岂云永厥...
-
咏怀八十二首·其六十八
古诗《咏怀八十二首·其六十八》魏晋·阮籍,北临干昧谿,西行游少任。遥顾望天津,骀荡乐我心。绮靡存亡门,一游不再寻。傥遇晨风鸟,飞驾出南林。漭瀁瑶光中,忽忽肆荒淫。休息晏清都,超世又谁...
-
咏怀八十二首·其十四
古诗《咏怀八十二首·其十四》魏晋·阮籍,开秋肇凉气,蟋蟀鸣床帷。感物怀殷忧,悄悄令心悲。多言焉所告,繁辞将诉谁!微风吹罗袂,明月耀清晖。晨鸡鸣高树,命驾起旋归。
-
咏怀八十二首·其七十三
古诗《咏怀八十二首·其七十三》魏晋·阮籍,横术有奇士,黄骏服其箱。朝起瀛洲野,日夕宿明光。再抚四海外,羽翼自飞扬。去置世上事,岂足愁我肠。一去长离绝,千岁复相望。
-
咏怀八十二首·其三十四
古诗《咏怀八十二首·其三十四》魏晋·阮籍,一日复一朝,一昏复一晨。容色改平常,精神自飘沦。临觞多哀楚,思我故时人。对酒不能言,凄怆怀酸辛。愿耕东皋阳,谁与守其真?愁苦在一时,高行伤微...
-
咏怀八十二首·其六十三
古诗《咏怀八十二首·其六十三》魏晋·阮籍,多虑令志散,寂寞使心忧。翱翔观彼泽,抚剑登轻舟。但愿长闲暇,后岁复来游。
-
咏怀八十二首·其三十一
古诗《咏怀八十二首·其三十一》魏晋·阮籍,驾言发魏都,南向望吹台。萧管有遗音,梁王安在哉?战士食糟糠,贤者处蒿莱。歌舞曲未终,秦兵已复来。夹林非吾有,朱宫生尘埃。军败华阳下,身竟为土...
-
咏怀八十二首·其二十八
古诗《咏怀八十二首·其二十八》魏晋·阮籍,若花燿四海,扶桑翳瀛洲。日月经天涂,明暗不相讐。穷达自有常,得失又何求。岂效路上童,携手共遨游。阴阳有变化,谁云沈不浮。朱鳖跃飞泉,夜飞过吴...
-
咏怀八十二首·其三十三
古诗《咏怀八十二首·其三十三》魏晋·阮籍,一日复一夕,一夕复一朝。颜色改平常,精神自损消。胸中怀汤火,变化故相招。万事无穷极,知谋苦不饶。但恐须臾间,魂气随风飘。终身履薄冰,谁知我心...
-
咏怀八十二首·其四十九
古诗《咏怀八十二首·其四十九》魏晋·阮籍,步游三衢旁,惆怅念所思。岂为今朝见,恍惚诚有之。泽中生乔松,万世未可期。高鸟摩天飞,凌云共游嬉。岂有孤行士,垂涕悲故时。