-
偈六十三首·其四十八
古诗《偈六十三首·其四十八》宋·释道宁,高提祖印,独耀寰区。坐却舌头,圣凡罔测。声前要旨,妙叶难该。句后玄关,金针双锁。通人分上,肯受提撕。懞懂禅流,徒誇作略。设使五湖衲子,四海高...
-
偈六十三首·其二
古诗《偈六十三首·其二》宋·释道宁,不是风动,不是幡动,仁者心动。大小老卢,好与三十棒。只知穿靴,不觉裤绽。鸟啼处处皆相似,花落不闻流水声。
-
偈六十三首·其五十九
古诗《偈六十三首·其五十九》宋·释道宁,毗蓝园内,右胁降生。七步周行,四方目顾。天上天下,唯我独尊。大似贪观天上月,失却掌中珠。天生伎俩能奇怪,末上输他弄一场。
-
偈六十九首·其三十九
古诗《偈六十九首·其三十九》宋·释道宁,丈夫儿,自家断,日用无私休计算。被他指点谩商量,到底死生打不辨。长生路上少人行,轮转脩途空懊叹。万境中,须这汉。出没卷舒无系缚,浅种深耕谁委...
-
偈六十九首·其四十
古诗《偈六十九首·其四十》宋·释道宁,释主拈花,强生枝节。头陀微笑,眼里添尘。目击道存,翻成途辙。隔江招扇,早涉崎岖。劝君不用镌顽石,路上行人口似碑。
-
偈六十九首·其二十四
古诗《偈六十九首·其二十四》宋·释道宁,同坑无异土,千古少人知。月下休相唤,还从旧路归。
-
偈六十三首·其五十三
古诗《偈六十三首·其五十三》宋·释道宁,生也不知,死也不会。不知不会,逍遥自在。南北东西,曾无挂碍。露地白牛无觅处,火里蝍蟟飞上天。
-
偈六十三首·其十七
古诗《偈六十三首·其十七》宋·释道宁,滂沱天际雨,嘹喨寺亭钟。耳目不到处,翻怜面壁翁。
-
偈六十九首·其二十七
古诗《偈六十九首·其二十七》宋·释道宁,阴云弥四野,心地长尘埃。试请回光看,生从何处来。
-
偈六十三首·其十五
古诗《偈六十三首·其十五》宋·释道宁,湘山青,湘水碧。上下四维,东西南北。处处释迦,头头弥勒。啐啄同时,无劳外觅。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈六十九首·其六十四
古诗《偈六十九首·其六十四》宋·释道宁,千尺丝纶直下浮,芦湾深处浪花粗。捞虾樚蚬无心恋,还有金鳞上钓无。摇头摆尾,跃浪冲波。不顾丝纶,便请吞钩。
-
偈六十九首·其三十五
古诗《偈六十九首·其三十五》宋·释道宁,焚香提起经来读,便是拈华付嘱心。此外别求玄妙解,悠悠千古少知音。
-
偈六十九首·其二十一
古诗《偈六十九首·其二十一》宋·释道宁,枯木岩前,道人不顾。尘劳界内,衲子兴悲。恋著玄关,全亏大用。灰身灭智,岂是良图。裂破面门,救诸苦趣。为祥为瑞,今正是时。捞龙趁凤男儿事,浅种...
-
偈六十三首·其二十六
古诗《偈六十三首·其二十六》宋·释道宁,漏泄春消息,梅花遍界开。千峰无异色,平地绝纤埃。莫谓白牛无觅处,普贤招手待君来。急回首,不须猜。乾坤都一片,何用更徘徊。
-
偈六十九首·其五十六
古诗《偈六十九首·其五十六》宋·释道宁,旷劫洞然,孤光皎洁。不涉功勋,是何时节。布袋痴憨,丰干饶舌。大悲千眼觅无踪,体妙虚玄百非绝。
-
偈六十九首·其五十二
古诗《偈六十九首·其五十二》宋·释道宁,此生西天,斯晨禁足。依旧夜短昼长,是处山青水渌。都来一个虚空,不用强生节目。争如攃手便归来,六六元来三十六。殷勤为报道中人,恋著玄关即拘束。
-
偈六十三首·其二十
古诗《偈六十三首·其二十》宋·释道宁,凛凛玄风,尘尘三昧。信手拈来,曾无障碍。不用安排,素非憎爱。透过斯关,逍遥自在。
-
偈六十九首·其十三
古诗《偈六十九首·其十三》宋·释道宁,解语非干舌,能言不是声。非声非舌用,方乃号圆成。妙造如如旨,还家罢问程。
-
偈六十三首·其九
古诗《偈六十三首·其九》宋·释道宁,禅人莫莽卤,二月又初五。透彻祖师关,一句该今古。春色无高下,园林花木红。总持门大启,何处觅圆通。休问迷逢达磨,须知垂手尘中。踏翻厚地,刺破虚...
-
偈六十九首·其二十二
古诗《偈六十九首·其二十二》宋·释道宁,曙色才分烟气消,严风括地不相饶。炉中幸有无烟炭,莫学丹霞把佛烧。恩大不知何以报,寥寥千载古风清。