-
颂古五十七首·其十七
古诗《颂古五十七首·其十七》宋·释道昌,赵州石桥,只见略彴。度驴度马,应病与药。换步移身,在富全贫。当头如认著,东鲁问西秦。
-
颂古五十七首·其四十四
古诗《颂古五十七首·其四十四》宋·释道昌,前面有虎,元来是汝。更问如何,冤苦冤苦。
-
颂古五十七首·其二
古诗《颂古五十七首·其二》宋·释道昌,二俱不了,随合多少。纵使夜行,投明未到。
-
颂古五十七首·其十五
古诗《颂古五十七首·其十五》宋·释道昌,至道无难,万水千山。唯嫌拣择,鹄黑乌白。才有是非还护惜,不会不知全得力。明白里头如放行,腰金犹颂青青麦。
-
颂古五十七首·其五十
古诗《颂古五十七首·其五十》宋·释道昌,尘尘三昧,钵饭桶水。云门眼中,者僧身里。捏合起来无处藏,?著磕著埋没你。
-
颂古五十七首·其三十九
古诗《颂古五十七首·其三十九》宋·释道昌,俊鹘冲天,寒鸡晓眠。脱略窼窟,迟速不偏。截断命根急处放,当头手脚缓时样。滴水冰生不认渠,坐筹帏幄江海量。君不见透网金鳞活计新,住持事繁笑杀人...
-
偈三首·其二
古诗《偈三首·其二》宋·释道昌,未透祖师关,千难与万难。既透祖师关,千难与万难。未透时难即且置,既透了因甚么却难。放下笊篱虽得价,动他杓柄大无端。
-
颂古五十七首·其四
古诗《颂古五十七首·其四》宋·释道昌,手携花鼓到城根,反著麻鞋过短门。笑把柴头书古字,大家来步月黄昏。
-
颂古五十七首·其十八
古诗《颂古五十七首·其十八》宋·释道昌,赵州自作自受,南泉外头相救。直饶数目分明,也是私路上走。
-
偈三首·其三
古诗《偈三首·其三》宋·释道昌,与我相似,共尔无缘。打翻药铫,倾出炉烟。还丹一粒分明在,流落人间是几年。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
颂古五十七首·其十四
古诗《颂古五十七首·其十四》宋·释道昌,大悲许多手眼,如人夜摸枕子。遍身通身起来,尽受奴驱婢使。君不见认著牛迹里,失却大海水。转变未得时,依前有依倚。归去来,归去来,拍天洪浪如浮埃...
-
颂古五十七首·其九
古诗《颂古五十七首·其九》宋·释道昌,担东过西,移前作后。马首千差,佛面百丑。
-
颂古四首·其一
古诗《颂古四首·其一》宋·释道昌,惯使渡头船,如今不记年。爱他风浪恶,方是趁粗钱。
-
颂古五十七首·其十三
古诗《颂古五十七首·其十三》宋·释道昌,据款结案,得失过半。尽力担当,上船离岸。无不指示汝,擎茶行食处。圣解凡情不过来。轩轩头角起风雷。
-
颂古五十七首·其四十五
古诗《颂古五十七首·其四十五》宋·释道昌,撞墙撞壁,曲不藏直。摘叶拈花,与俭宁奢。罗汉有三毒,如来有二语。聋人争得闻,依旧吃茶去。保福老,保福老,铁眼铜睛还失了。
-
颂古五十七首·其十九
古诗《颂古五十七首·其十九》宋·释道昌,黄檗活作死医,临济死作活用。维那听事不真,未免唤钟作瓮。
-
颂古五十七首·其二十
古诗《颂古五十七首·其二十》宋·释道昌,无位真人,处处献新。拦胸扭住,不落主宾。乾屎橛,乾屎橛,三人證龟作个鳖。
-
颂古五十七首·其三十三
古诗《颂古五十七首·其三十三》宋·释道昌,高高山顶立,深深海底行。新松趁岭种,芳草绕池生。手不攀枝,脚不踏树。口里衔得,当头蹉路。问著西来对不对,罚钱依旧有人悔。
-
颂古五十七首·其四十七
古诗《颂古五十七首·其四十七》宋·释道昌,明头便打,暗里闪过。尽底活时,死中要坐。门外檐间雨滴声,众生颠倒逐迷情。可怜洎不迷己处,出得身来体未明。
-
颂古五十七首·其二十八
古诗《颂古五十七首·其二十八》宋·释道昌,逆放顺收,将寡敌众。隐显同途,得失共用。针针相似不外来。同行语话要分开。自从大地火发后,古庙香炉不著灰。