-
贺新郎·题雪堂
古诗《贺新郎·题雪堂》宋·宋自逊,唤起东坡老。问雪堂、几番兴废,斜阳衰草。一月有钱三十块,何苦抽身不早。又底用、北门摛藻。儋雨蛮烟添老色,和陶诗、翻被渊明恼。到底是,忘言好。...
-
乌鹊引
古诗《乌鹊引》宋·宋自逊,彼乌鹊兮,无异众禽之鸣。吉凶在人兮,彼鸣何心。吁嗟人兮,万物之灵。不能自信兮,占吉凶于二禽。
-
啄木吟
古诗《啄木吟》宋·宋自逊,志非啄木在啄虫,利觜似染虫血红。木外无虫虫在中,外视一啄殊不空。人嗟木皮遭齧毁,岂知虫多木心死。木心无蠹木乃荣,安得去国之蠹如此觜。
-
沁园春·送戴石屏
古诗《沁园春·送戴石屏》宋·宋自逊,归去来兮,田园将芜,云胡不归。既有诗千首,如斯者少,行年七十,从古来稀。地阙东南,天倾西北,人事何缘有足时。江湖上,转不如前日,步步危机。石...
-
赠戴石屏
古诗《赠戴石屏》宋·宋自逊,又是六年别,浑无一字书。性宽难得老,交久只如初。白发添诗集,黄金散酒垆。行程遍江海,何处是吾庐。
-
隐逸
古诗《隐逸》宋·宋自逊,五鼎生封事不难,此身当与道相关。天高地下日易晚,古往今来人少闲。靖节早辞彭泽县,子陵终老富春山。当时若为虚名起,未必有名留世间。
-
蚊
古诗《蚊》宋·宋自逊,朋比趋炎态度轻,禦人口给屡憎人。虽然暗里能钻刺,贪不知几竟杀身。
-
看人取木绵
古诗《看人取木绵》宋·宋自逊,绿杨有花飞作絮,黄芦有花亦为絮。此絮天寒不可衣,但解随风乱飞舞。木绵蒙茸入机杼,妙胜春蚕茧中缕。均为世上一草木,有用无用乃如许。木绵有用称者...
-
夜雪
古诗《夜雪》宋·宋自逊,雪眼羞明夜转飞,梅花未觉竹先知。一炉柴火三杯酒,谁记山阴有戴逵。
-
谢深道问近况答之
古诗《谢深道问近况答之》宋·宋自逊,芃芃秋草闭门深,世事年来口欲瘖。文欠官衔谁著眼,命无时彩自劳心。收书祇愿儿能读,得酒惟须客共斟。幸有无弦琴挂壁,不容声处是知音。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
赠隐者
古诗《赠隐者》宋·宋自逊,或居岩谷或居廛,未作天仙且地仙。诗只半联人寡和,画才数笔世争传。弹琴无谱自成曲,卖药资身不较钱。或问先生今几岁,笑言谁解记生年。
-
五月菊
古诗《五月菊》宋·宋自逊,东篱千古属重阳,此本偏宜夏日长。会得渊明高卧意,故来同占北窗凉。
-
闲地
古诗《闲地》宋·宋自逊,一片宽闲地,半生江海情。有梅添月色,无竹欠秋声。酒热浑家醉,诚诗逐字评。拙疏尘事少,贫贱也身轻。
-
书报先生壁
古诗《书报先生壁》宋·宋自逊,一盏清灯到夜深,掩书趺坐学禅心。山猿白日无踪迹,夜夜来啼松树林。
-
萍
古诗《萍》宋·宋自逊,苦无根蒂逐波流,风约才稀雨复稠。旧说杨花能变此,是他种子亦轻浮。
-
桂花
古诗《桂花》宋·宋自逊,揭纸糊窗莫放开,园丁新送木犀来。绕屏著色无非画,尽日烘香不用煤。同气相求唯径菊,后生可畏独江梅。月中一本应灵异,待向仙娥觅种栽。
-
蓦山溪·自述
古诗《蓦山溪·自述》宋·宋自逊,壶山居士,未老心先懒。爱学道人家,办竹几、蒲团茗碗。青山可买,小结屋三间,开一径,俯清溪,修竹栽教满。客来便请,随分家常饭。若肯小留连,更薄...
-
贺新郎·七夕
古诗《贺新郎·七夕》宋·宋自逊,灵鹊桥初就。记迢迢、重湖风浪,去年时候。岁月不留人易老,万事茫茫宇宙。但独对、西风搔首。巧拙岂关今夕事,奈痴儿、騃女流传谬。添话柄,柳州柳。...
-
答客问
古诗《答客问》宋·宋自逊,岂是林逋放鹤迟,习闲成懒静相宜。落花时节人中酒,夜雨轩窗客赌棋。身外浮名何用觅,人间多事不须知。屋边梅树梅边石,岁岁春风日日诗。
-
寿铁石翁
古诗《寿铁石翁》宋·宋自逊,梅传春信伴持觥,寿数新年满六庚。长与白云分屋住,閒骑黄犊趁山行。不因问药深深隐,除却能诗事事生。看到阿咸俱白发,百年门户共支撑。