-
茶磨
古诗《茶磨》宋·宋自逊,韫质他山带玉挥,乾旋坤载妙玄机。转时隐隐海风起,落处纷纷春雪飞。圆体外通常不碍,贞心中立动无违。世间多少槐安梦,信手频推为解围。
-
种柳
古诗《种柳》宋·宋自逊,短研深煨倒插宜,明年便有绿垂垂。只因造化大容易,不见岁寒冰雪时。
-
和曾子实题画笺韵
古诗《和曾子实题画笺韵》宋·宋自逊,鹭引归船犬吠篱,片时风景万千诗。向来柳下曾沽酒,不似如今看画时。
-
昼锦堂·上李真州
古诗《昼锦堂·上李真州》宋·宋自逊,荷叶龟游,庭皋鹤舞,应是秋满淮涯。昨夜将星明处,仿佛峨眉。干戈已净银河淡,尘沙不动翠烟微。邦人道,半月中秋,当歌不饮何为。谁知。心事远,但感...
-
莲
古诗《莲》宋·宋自逊,采花莫掣叶,掣叶伤莲根。食子莫弃心,味苦生意存。
-
照镜辞
古诗《照镜辞》宋·宋自逊,匣中青镜秋月明,妍嗤毫发无遁形。人心不同有如面,青铜照面不照心。人心本灵本虚静,谁实昏之私欲胜。匣取青铜且勿开,自照心中大圆镜。
-
一室
古诗《一室》宋·宋自逊,一室冷如冰,梅花相对清。残年日易晚,夹雪雨难晴。身计茧千绪,世纷棋一枰。曲生差解事,谈笑破愁城。
-
买马
古诗《买马》宋·宋自逊,世求骏马事驱驰,我买人间钝马骑。不是爱他行路稳,好山多处要寻诗。
-
店翁送花
古诗《店翁送花》宋·宋自逊,店翁排日送春花,老去情怀感物华。翁欲殷勤留客住,客因花恼转思家。
-
西江月·何敢笑人干禄
古诗《西江月·何敢笑人干禄》宋·宋自逊,何敢笑人干禄,自知无分弹冠。只将贫贱博清閒。留取书遮老眼。世上风波任险,门前路径须宽。心无妄想梦魂安。万事鹤长凫短。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!