-
偈三十五首·其三十一
古诗《偈三十五首·其三十一》宋·释祖珍,心月孤圆,虚明洞透。耀古辉今,丝毫不漏。
-
偈三十五首·其三十五
古诗《偈三十五首·其三十五》宋·释祖珍,是处青山可垛跟,白云流水绕孤村。笑携拄杖出门去,三世谁知一口吞。
-
偈三十五首·其二十二
古诗《偈三十五首·其二十二》宋·释祖珍,十五日已前,过去心不可得。十五日已后,未来心不可得。正当十五日,现在心不可得。三心既不有,万象复明谁。
-
临终偈
古诗《临终偈》宋·释祖珍,生本无生,死本无死。生死二途,了无彼此。
-
游龙湫拜诺矩罗尊者
古诗《游龙湫拜诺矩罗尊者》宋·释祖珍,十里松溪到上流,断崖千尺泻龙湫。谁言尊者心无著,冷眼长年看不休。
-
偈三十五首·其十九
古诗《偈三十五首·其十九》宋·释祖珍,飘空一叶两新收,暑退凉生万壑秋。贴肉汗衫才脱下,横吹木笛倒骑牛。
-
偈三十五首·其六
古诗《偈三十五首·其六》宋·释祖珍,百岁光阴如劈箭,无常生灭日迁变。唯有摩诃般若多,耀古腾今无背面。见不见,碗子扑落地,碟子成八片。
-
偈三十五首·其七
古诗《偈三十五首·其七》宋·释祖珍,十五日已前,藏身处没踪迹。十五日已后,没踪迹处莫藏身。正当十五日,布袋头开,全身显露。不怜鹅护雪,且喜蜡入冰。
-
偈三十五首·其二十六
古诗《偈三十五首·其二十六》宋·释祖珍,我所得智慧,微妙最第一。众生诸根钝,著乐痴所盲。
-
偈三十五首·其十五
古诗《偈三十五首·其十五》宋·释祖珍,向上一路,千圣不传。恁么明得,十万八千。桃红李白蔷薇紫,问著春风总不知。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
偈三十五首·其八
古诗《偈三十五首·其八》宋·释祖珍,长年追逐走埃尘,嬴得闲名累此身。争似别峰峰顶上,一庵高卧与云邻。
-
偈三十五首·其十
古诗《偈三十五首·其十》宋·释祖珍,衰老百一堪,担头入闹篮。生涯何所有,弥勒是同龛。
-
偈三十五首·其三十二
古诗《偈三十五首·其三十二》宋·释祖珍,灵文一阅五千卷,感果当知越四禅。应笑毗耶方丈里,却容天女问因缘。
-
偈三十五首·其三十三
古诗《偈三十五首·其三十三》宋·释祖珍,蔡居士,昔也恁么来,今也恁么去。今昔两无殊,去来拟何处。住住,明明百草头,明明无生路。
-
偈三十五首·其九
古诗《偈三十五首·其九》宋·释祖珍,岩谷相从始晏然,又携瓶锡应时缘。奉川此去无多远,兴发何妨访戴船。
-
偈三十五首·其十二
古诗《偈三十五首·其十二》宋·释祖珍,寻牛须访迹,学道访无心。迹在牛还在,无心道易寻。
-
偈三十五首·其十八
古诗《偈三十五首·其十八》宋·释祖珍,诸人被十二时使,老僧使得十二时。牧童岭上一声笛,惊起群鸦绕树飞。
-
偈三十五首·其三十
古诗《偈三十五首·其三十》宋·释祖珍,断除须发著僧衣,精进当遵古佛仪。一念不生亲领略,方知我法妙难思。
-
偈三十五首·其二十四
古诗《偈三十五首·其二十四》宋·释祖珍,知幻即离,不作方便。离幻即觉,亦无渐次。
-
偈三十五首·其二十八
古诗《偈三十五首·其二十八》宋·释祖珍,有句无句,如藤倚树。眼睛定动,失却巴鼻。