-
十二时·其十一
古诗《十二时·其十一》宋·释咸静,黄昏戌,角韵钟声遐迩一。要会闻复翳根除,补陀岩上寻弥勒。
-
拟寒山自述·其三
古诗《拟寒山自述·其三》宋·释咸静,行时唯信脚,到处便为家。午饭随粗细,三衣乱掩遮。空名耳里水,微利眼中砂。一觉黄昏睡,金鸟出■涯。
-
拟寒山自述·其二
古诗《拟寒山自述·其二》宋·释咸静,颇忆未参禅,教中听十年。昼夜数他宝,何曾得半钱。发志出行脚,遍求无病药。及至休歇时,依旧没鞋著。
-
颂古四首·四不迁
古诗《颂古四首·四不迁》宋·释咸静,掐珠不念佛,开眼不见色。吃饭谁择日,任东西南北。
-
拟寒山自述·其一
古诗《拟寒山自述·其一》宋·释咸静,多见拟寒山,不然拟拾得。冲天各有志,拟彼复何益。居山山色翠,临水水声长。风华与雪月,时处自歌扬。
-
颂古四首·其二·勘婆二
古诗《颂古四首·其二·勘婆二》宋·释咸静,赵州老老大大,不解山中打坐。自言去勘婆了,倒被婆子勘破。
-
拟寒山自述·其九
古诗《拟寒山自述·其九》宋·释咸静,莫笑我自述,粗言无义理。岂为骋文辞,因笔写其志。百年呼吸间,何用苦较计。劝汝莫痴毒,无常忽忽至。
-
临终偈
古诗《临终偈》宋·释咸静,弄罢影戏,七十一载。更问如何,回来别赛。
-
十二时·其十
古诗《十二时·其十》宋·释咸静,日入酉,残霞返照门前柳。无声一曲牧童归,背跨牛儿师子吼。
-
拄杖歌
古诗《拄杖歌》宋·释咸静,谁人无一条拄杖,我家收底丑模样。彻头彻尾节目深,从生至老筋骸壮。不须修,何须漆,体段自然成个格。或行或坐尽随身,或倚或携还任力。抛一抛,卓一...
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
拟寒山自述·其六
古诗《拟寒山自述·其六》宋·释咸静,参禅脱生死,辄莫被魔使。八风一任吹,六尘终不污。非语乱如麻,截断众流句。仰面看青天,立地超佛祖。
-
十二时·其三
古诗《十二时·其三》宋·释咸静,平旦寅,翠竹黄华拂眼明。灵禽异兽争嘲哄,总解回头转眼睛。
-
十二时·其二
古诗《十二时·其二》宋·释咸静,鸡鸣丑,一声相报无前后。惊觉腾腾梦里身,释迦老子交横走。
-
十二时·其十二
古诗《十二时·其十二》宋·释咸静,人定亥,念念无常刹那快。回光省取不迁心,坐照十虚谁对待。
-
十二时·其六
古诗《十二时·其六》宋·释咸静,禺中巳,选甚淫坊并酒肆。回头便是出尘人,翻笑曼殊携庆喜。
-
十二时·其九
古诗《十二时·其九》宋·释咸静,晡时申,一日三分过二分。直饶省得来时路,到家急急也黄昏。
-
十二时·其一
古诗《十二时·其一》宋·释咸静,半夜子,心境俱忘正莽卤。撚转天关万象移,泥牛入海谁亲睹。
-
十二时·其五
古诗《十二时·其五》宋·释咸静,食时辰,掌钵徒劳入市巡。若将心受檀那饭,也似无功食禄人。
-
拟寒山自述·其八
古诗《拟寒山自述·其八》宋·释咸静,良田著力耕,自利复利故。莫栽荆棘树,子孙没出路。仁者爱安仁,狡佞生嫉妒。劝汝早回头,翻覆面前觑。
-
十二时·其七
古诗《十二时·其七》宋·释咸静,日南午,卓然独耀无今古。粪埽堆头玉马嘶,琉璃殿上金刚舞。