-
送叶子春赴官慈溪
古诗《送叶子春赴官慈溪》宋·陈耆卿,眼边英气郁嵯峨,甫及同堂奈别何。正以簿书观道力,且于言动卜天和。圣门克己勤登岸,后学褆身感逝波。三载归来话新益,梅花仍向腊前多。
-
春日书怀
古诗《春日书怀》宋·陈耆卿,閒来情思浩无涯,徙倚东窗日未斜。乍雨乍晴莺唤柳,不寒不暖蝶穿花。读书有味慵拖杖,觅句新成自煮茶。未必贵游知此趣,乘除合付野人家。
-
以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其二
古诗《以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其二》宋·陈耆卿,警夜听鸣蛩,聒午闻啼螀。不知谁使令,万态俱悠扬。宋玉辩已非,欧阳赋何忙。正念有冰壶,日日如此凉。
-
和清臣病后韵
古诗《和清臣病后韵》宋·陈耆卿,契阔芝眉两月中,往寻一笑思春融。知君近日能寻乐,款我昨宵多发蒙。快得联诗到侯喜,何当载酒过扬雄。交情须作霜松老,莫学翻翻桃李风。
-
读商君传二首·其一
古诗《读商君传二首·其一》宋·陈耆卿,大信之信本不约,至诚之诚乃如神。欲识唐虞感通处,泊然无物自相亲。
-
种麦
古诗《种麦》宋·陈耆卿,新谷未升陈谷罄,宵人托麦以为命。今年种麦如去年,去年满屋今空田。吁嗟皇天毋乃戾,去年浙右当死岁。湘中死寇淮死兵,留得东州仅旒缀。只今艰食遽如...
-
挽陈知县
古诗《挽陈知县》宋·陈耆卿,为讯华亭鹤唳无,琴声断处客悲渠。日边消息花争闹,露下光阴柳变疏。未叹子云新第宅,最怜定国旧门闾。风檐读罢閒居赋,向后何人奉板舆。
-
咏史·其二
古诗《咏史·其二》宋·陈耆卿,赤族诚非汉道洪,违时贾祸亦缘公。最怜老却从陈豨,不道先曾辟蒯通。
-
鹧鸪天·母侯置酒南教场赏芙蓉
古诗《鹧鸪天·母侯置酒南教场赏芙蓉》宋·陈耆卿,莫惜花前泥酒壶。沙场千步锦平铺。将军闲试临边手,按出吴宫小阵图。清露里,晓霜馀。娇红淡白更怜渠。人间落木萧萧下,独倚秋江画不如。
-
以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其四
古诗《以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其四》宋·陈耆卿,平生一饱足,大宴非珍肴。秋月拓绮罗,秋风奏笙匏。问此有何乐,无乐乐乃高。琴书足匡坐,干旌谢在郊。
热门广告位招商中
请联系管理投放广告!
-
夷齐咏
古诗《夷齐咏》宋·陈耆卿,商道昔波荡,周王网九围。二子如冥鸿,翩然独高飞。周粟固可耻,薇亦周之薇。云胡挟孤愤,了不悟众诽。天地有正气,日月无斜晖。惜哉权一字,谬误无已...
-
閒居杂兴六首·其五
古诗《閒居杂兴六首·其五》宋·陈耆卿,狂飙捲春去,永日送夏来。天地一剧戏,役人如婴孩。借使长青春,人生能几回。仰羡松心坚,雪里常崔嵬。
-
东郊
古诗《东郊》宋·陈耆卿,要拓郊原眼,短筇扶我东。秧寒针怯水,麦熟浪酣风。古寺荒烟外,孤禽落照中。得醪嫌独醉,犹及灌园翁。
-
似村
古诗《似村》宋·陈耆卿,缚茅本不傍孤村,尽日焚香深闭门。陌上红尘高没马,谁知巢父个中存。
-
读商君传二首·其二
古诗《读商君传二首·其二》宋·陈耆卿,计事应须远作程,快心多酿后灾成。遁来关下无人舍,正为商君法太行。
-
以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其五
古诗《以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其五》宋·陈耆卿,萧散不耐事,常甘宾客疏。不见叶夫子,我心却踌躇。愿勿寒前盟,相从带经锄。羲黄未埃尘,周孔不丘墟。
-
代挽何知县二首·其一
古诗《代挽何知县二首·其一》宋·陈耆卿,一第声名动冕旒,渊源家学自梁丘。谁知雨化青衿日,最解风驰紫塞秋。幕府石洪嗟不作,河阳潘岳竟成休。雁行无复云边讯,愁绝萱堂正白头。
-
读经口占
古诗《读经口占》宋·陈耆卿,盘诰通凡民,风雅出贱隶。后世诸老生,怀疑以没世。喧呶挟训诂,洋溢满天地。多闻岂无取,大义恐憔悴。譬彼医之工,用药不相比。未足以愈病,或者反致...
-
以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其三
古诗《以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其三》宋·陈耆卿,世事如车轮,可旋不可执。得者未须歌,失者何劳泣。我观人心躁,甚如西风急。役役几时休,山林可深入。
-
以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其一
古诗《以新凉入郊墟为韵简叶孟我丈·其一》宋·陈耆卿,日月不相贷,四序如昏晨。话秋即秋随,化工一何神。今年既悲秋,明年复怀春。人心有去来,天道无故新。